Van zijn CD&V-coalitiegenoten krijgt de Mechelse burgemeester Bart Somers nog ‘een kans zich te herpakken’. Ze zijn genereus. Ach, de burgemeester is nog jong. Somers af, as over zijn hoofd strooiend. Gegrepen door de euforie bij het verschijnen van zijn boekje Iedereen burgemeester! had hij in een interview beweerd dat Mechelen dankzij hem en enkele andere VLD-vernieuwers was bevrijd van de ‘normvervaging’ op zijn Antwerps die het vorige stadsbestuur zou hebben geteisterd. Maar daarmee had hij tegelijk gezegd dat de huidige CD&V- en Agalev-schepenen die ook deel uitmaakten van dat vorige stadsbestuur, eigenlijk maar sjoemelaars waren, die nu gelukkig door de nieuwe burgemeester op het rechte pad worden gehouden. Foutje. Even niet aan gedacht.
Dat hij daarmee ook beweerde over niets dan brandschone handen te beschikken, kwam Somers als een boemerang op het eigen hoofd terecht. Een politieke rivaal onthulde dat de burgemeester niet zo lang geleden voor een sessie team building op kosten van de stad naar ‘het duurste hotel aan de kust’ was getrokken, La Réserve in Knokke. En laat dat nou toch net ook het etablissement zijn waar de inmiddels geschorste Antwerpse politiechef Luc Lamine om net dezelfde reden de Visa-kaart had bovengehaald. Hoe nuttig of redelijk een weekendje in La Réserve ook mag zijn, het is in deze dagen van zuiverheidsdenken absoluut onverkoopbaar tegenover de publieke opinie. Er zal onvermijdelijk nog een tijd een geur van zelfverwennerij en braspartijen op gemeenschapskosten aan kleven.
Dat een lokale rivaal van Somers met deze en nog andere vermeende onthullingen voor de dag kwam, gaf de spanning tussen de burgemeester en zijn CD&V-partners een zeker Clochemerle-karakter. Dat heeft Somers alleen aan zichzelf te wijten, door ten minste twee sferen door elkaar te halen. Hij is immers niet alleen burgemeester, maar ook (een overigens niet zo ijverig) parlementslid en lijsttrekker van de Antwerpse VLD-lijst voor de volgende verkiezingen. En aan ambitie – ‘zeg nooit nooit’ – ontbreekt het hem niet: minister, partijvoorzitter, the world!
Het was tenslotte geen toeval dat Somers zijn boekje niet in zijn eigen Mechelen, maar in Antwerpen aan de pers presenteerde. Eerder had hij daar al Hugo Coveliers aan het hoofd van de VLD-lijst verdrongen en zich via een televisiestudio gemengd in de bestuursperikelen van de metropool – waarmee hij een oplossing trouwens niet dichterbij bracht. Alsof hij het nodig vond om de sinjoren met het Mechelse voorbeeld te laten zien hoe het anders en beter kan. Somers’ trucje bestaat er immers in om zich een imago als betrokken en doortastend burgemeester aan te meten en dat te gebruiken als argument voor de bestuurskwaliteiten die hij in zijn hogere ambities wil ontplooien.
De redenering daarachter houdt best wel steek, maar Somers had moeten weten dat hijzelf dan ook volgens die criteria gewogen zou worden. En dan is de dorpspolitiek nooit veraf, zeker doordat Somers het altijd gevaarlijke risico nam om mee te surfen op een door politiek opbod vergiftigde schandaalsfeer. De Mechelse CD&V, die bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen een fikse pandoering kreeg, gaf hem nu dus een kans om ‘zich te herpakken’. Zo slaagde ze erin om duidelijk te maken dat haar flamboyante burgemeester nog lang niet de aspirant-staatsman is die hij wil zijn, maar een manneke dat nog veel moet leren.
Marc Reynebeau
