Het voorbije weekend kreeg hij de steun van het voltallige Open VLD-congres en maandag wees een intern onderzoek uit dat BBI-topman Frank Philipsen hem geen verboden info heeft gegeven. Rest de vraag: is Karel De Gucht niet te ver gegaan in zijn oorlogje met Karel Anthonissen? Hij schakelde daarbij ook zijn advocaat en bevriende pers in, blijkt uit het dossier.
Op 14 juni 2012 stuurt Karel De Guchts advocaat Victor Dauginet een drie bladzijden lange brief naar Frank Philipsen, topman van de Bijzondere Belastinginspectie (BBI). Daarin klaagt hij over de manier waarop de BBI in Gent de Europees commissaris en zijn echtgenote, politierechter Mireille Schreurs, aanpakt. ‘Uw administratie lijkt voor niets terug te deinzen wanneer zij de reputatie van hun hoogste vertegenwoordigers op internationaal niveau wil beschadigen’, schrijft Dauginet. De advocaat verwijst naar stukjes die BBI-directeur Karel Anthonissen in het ultrarechtse onlineblaadje ’t Scheldt publiceerde, en beschuldigt de BBI van Gent van ‘het lichtzinnig inroepen van fiscale fraude’ en ‘opzettelijke perslekken’. Volgens Dauginet ‘kan niet anders gesproken worden dan van een beschadigingsoperatie tegen een Belgisch toppoliticus’.
Maar er is meer, aldus de advocaat. ‘Het wordt allemaal nog een stuk erger wanneer de heer Luc Van der Kelen, politiek commentator van Het Laatste Nieuws, aan de heer De Gucht meedeelt dat tijdens een diner uw gewestelijk directeur (Anthonissen) verklaarde dat hij “zich amuseerde” met het dossier van mijn cliënten, dat hij zeker wat zou vinden als hij de bankrekeningen zou mogen uitpluizen. (…) De heer Van der Kelen, geschandaliseerd door het gebeuren, is bereid dit te bevestigen.’ Dauginet verwijst naar een etentje in februari 2012 waarover De Gucht door Van der Kelen werd ingelicht. Behalve Anthonissen en Van der Kelen zaten toen ook Bert Murrath, hoofdredacteur van ’t Scheldt, en Koen Blijweert, een bekende lobbyist, aan tafel.
BBI-topman Philipsen roept Anthonissen ter verantwoording over dat dinertje. Op 22 juni 2012 mailt Anthonissen naar Philipsen dat hij ‘soms’ op dat soort uitnodigingen voor etentjes ingaat omdat hij ‘hoopt bij die gelegenheden vooral zelf van alles te vernemen en ik spreek in principe niet over dossiers. Ik dacht dat Luc Van der Kelen een ernstig journalist was. (…) Ik herinner mij nog dat ik gezegd heb dat het niet uitgesloten mag worden dat een belastingambtenaar zijn werk graag doet. Dat wordt nu blijkbaar vertaald als “zich amuseren in het napluizen van andermans rekeningen”, een suggestie van sadisme dus. (…) Ik ontken ten stelligste dat ik zou hebben gezegd dat er zeker wel wat te vinden zou zijn, of dat er iets gevonden was, waar dan ook. Dat zeg ik überhaupt nooit en ik ben ook niet zo dom dat ik niet zou weten dat Van der Kelen een vriend is van De Gucht.’
Advocaat Dauginet vraagt in zijn brief aan Philipsen om ‘in het belang van de heer en mevrouw De Gucht, in dat van uw administratie en in dat van het land om het dossier op uw niveau verder te behandelen’. De advocaat besluit: ‘Ik reken erop prompt een antwoord te mogen ontvangen op dit schrijven.’
Het Laatste Nieuws pakt daarna uit met een artikel met kwalijke citaten uit stukjes die BBI-directeur Anthonissen in ’t Scheldt schreef. Op 14 december 2012 opent Van der Kelen in zijn krant de aanval op Karel Anthonissen, zonder hem bij naam te noemen: ‘Het is zeer verbazend dat de topman van de belastingen in dezen niet ingrijpt of geen intern onderzoek zou hebben gelast.’ Op 20 december 2012 krijgt Anthonissen per brief formeel verbod van Philipsen om ‘nog op enigerlei wijze tussen te komen in de administratieve procedure in dit dossier, inbegrepen de behandeling van een eventueel bezwaarschrift’. Er werd toen een tuchtzaak opgestart tegen Anthonissen, die hem begin dit jaar een officiële blaam opleverde.
Politierechter Schreurs verwees onlangs in Het Nieuwsblad nog eens naar het bewuste etentje: ‘Die inspecteur, mijnheer Anthonissen, heeft zich vier jaar met ons geamuseerd. Hij heeft dat trouwens zelf gezegd, in aanwezigheid van getuigen.’
(JRM)
Advocaat Dauginet vraagt om het dossier over te nemen, ‘in het belang van het land’.
