Sinds de coronacrisis doen steeds meer Vlamingen aan sport. Vooral lopen blijkt erg populair. Toch is het spreekwoordelijke ‘blokje om’ voor heel wat Belgen al lang niet meer voldoende.
Ultralopers zijn sporters die hardlopen over afstanden langer dan 42 kilometer. Gekkenwerk? Misschien. Maar terwijl de interesse voor de meer klassieke hardloopafstanden stagneert of zelfs afneemt, zit het ultralopen in de lift. Volgens de laatste cijfers van de International Association of Ultrarunners zijn er in ons land zo’n 6700 mensen die zich geregeld aan extreem lange loopafstanden wagen.
Het gaat vooral om mannen: slechts een op de vijf ultrarunners is een vrouw. De gemiddelde leeftijd van de Vlaamse ultraloper is 42 jaar. Oud? Zeker niet! Ultralopen is vooral een mentale beproeving, waardoor verschillen tussen geslacht of leeftijd wegvallen.
Hoewel je het ultralopen overal kunt beoefenen, trekken heel wat ultra-atleten richting Ardennen voor hun trainingen. Wij trokken onze sportschoenen aan en probeerden hen bij te houden.
Erik Michels (49) – Ultraloper sinds 2009
‘Ik ben geen wedstrijdloper’, zegt Erik Michels. ‘Ik trek het liefst samen met enkele vrienden voor een paar dagen de natuur in. Het loopparcours hebben we vooraf bepaald op onze gps.’ Toch laat Michels zich geregeld overhalen om mee te doen aan een ultra-event. ‘Twee jaar geleden liep ik een parcours van 170 km en 17.000 hoogtemeters. Samen met mijn teamgenoot werd ik na meer dan 61 uur een van de drie finishers. Ik ben toen zowel mentaal als fysiek erg diep gegaan.’
Michels geeft als professionele coach ultra-advies aan lopers. ‘Ik probeer mijn ervaring en kennis te delen. Niet alleen met sporters. Samen met poolreiziger Dixie Dansercoer en ultraloper Christoph Vandewiele zette ik mijn schouders onder Polar Running Expeditions, een proefproject waarbij we ultralopen in extreem koude omgevingen onderzoeken.’
Michels haalt veel voldoening uit zijn sport. ‘Voor mij is ultralopen een ideale mix van avontuur, mentale beproevingen én lopen. Mij gaat het niet om officiële records. Wel om het verleggen van mijn eigen grenzen. Zal ik erin slagen om een lange afstand of een erg grillig parcours af te leggen? De voldoening die je krijgt wanneer zoiets lukt, is onbeschrijfelijk.’
Christoph Vandewiele (41) en Thirsa Michiels (31) – 7 jaar en 5 jaar ultraloper
‘Toen ik vijf jaar geleden Christoph ontmoette, kon ik net 16 kilometer lopen’, lacht Thirsa Michiels. ‘Tegenwoordig durf ik wedstrijden van 86 kilometer en meer aan. Ik kan enorm van onze ultratochten én -trainingen genieten. Niet alleen van de natuur, maar ook van elkaars gezelschap. Voor mij zijn onze urenlange trainingen echt qualitytime.’
Christoph Vandewiele is de meest ervaren ultraloper van de twee. Hij liep al wedstrijden in de Sahara, de Alpen en Nepal. Nu traint hij volop voor een Polar Running-expeditie in Groenland. ‘Mijn ultralopen spruiten voort uit nieuwsgierigheid: ik ben altijd benieuwd hoe mijn lichaam zal reageren op extreme afstanden of omstandigheden. Soms is het afzien. Maar vaak is het ook genieten. En na elke wedstrijd of tocht overvalt me een immens geluk wanneer ik de eindstreep weer gehaald heb.’
Of je voor deze sport een winnaarsmentaliteit moet hebben? ‘Het is nooit mijn doel om als eerste te finishen. Ik wil genieten. Als ultraloper heb je vooral doorzettingsvermogen nodig. Willen weten wat er achter de volgende heuvel ligt, dat is belangrijk. Want alleen met zulke mentaliteit blijf je doorgaan.’
Karel Sabbe (31) – Ultraloper sinds 2014
‘Ultralopen is helemaal anders dan de meeste sporten’, zegt Karel Sabbe. ‘De deelnemers zijn niet in competitie met elkaar. Wel met zichzelf. In deze sport is er geen afgunst. Concurrenten helpen elkaar met tips of bemoedigende woorden. Het is zelfs zo dat recordhouders een atleet die hún prestaties wil verbeteren, bijstaan tijdens trainingen. Je hoort het al: wij zijn één grote vriendengroep.’
Sabbe is geen onbekende in het ultraloperswereldje. Hij liep al heel wat records aan diggelen. ‘In 2018 slaagde ik erin om de Appalachian Trail, een tocht van 3525 kilometer door de Amerikaanse wildernis, af te leggen in 41 dagen. Een jaar later was ik de laatste overblijver in de Barkley Marathons, een helse ultraloop waarbij je in een tijdspanne van 60 uur 160 kilometer moet afleggen en 18000 hoogtemeters moet overbruggen.’
Sabbe heeft al veel geleerd uit zijn sportprestaties. ‘Zo’n ultrawedstrijd is vergelijkbaar met het leven. Vreugde, pijn, tegenslag, geluk, emotionele hoogtes en dalen: je komt ze allemaal tegen wanneer je dagen achter elkaar aan het lopen bent. Meestal is er maar één oplossing: kalm blijven en doorgaan. Net zoals in het gewone leven.’
