De diamant werd aanvankelijk gebruikt als talisman, niet als juweel. En zijn waarde als symbool van de liefde heeft hij te danken aan Karel VII.

Tweeduizend achthonderd jaar nadat de eerste diamanten uit Indiase rivierbeddingen opgeraapt werden, lokt de glitter in de vitrines van de Antwerpse stationsbuurt nog steeds verliefde stelletjes. Steelse blikken glijden van de naakte vinger over de diamanten steen naar de minnaar en terug. Vrouwen zijn tuk op dit met romantiek omgeven transparante stukje koolstof. En mannen zijn bereid hun liefde te vertalen in een diamantjuweel en er desnoods enkele maandlonen aan op te offeren.

De emotionele waarde spruit ongetwijfeld voort uit de fysische eigenschappen van het kostbare kristal. Het is het hardste mineraal ter wereld en zeldzaam. Onvernietigbaar behalve door zichzelf heeft het haast eeuwigheidswaarde. Net als de liefde. En mocht iemand de symboliek ontgaan, dan prenten de campagnes van De Beers hem (of haar) wel de onlosmakelijke band tussen liefde, passie en diamant in.

Want diamonds are forever. Ringen worden van grootmoeders aan kleindochters doorgegeven. Ouders schenken hun dochters op de achttiende verjaardag de eerste diamant. Ook de diamanten verlovingsring bij uitstek, de ‘solitair’ is nog steeds in trek. Na het huwelijk zorgen pasgeborenen weer voor extra briljanten in de trouwring. En eindejaarsfeesten en verjaardagen zijn uitgelezen momenten om vrouwen te tooien in waardevolle schittering. Want naast kijken, is bekeken worden belangrijk. Een mooie steen geeft sociale status aan de drager en wanneer die er ijverig heen en weer mee zwaait, mag je ervan uitgaan dat een welgemeend compliment aan de orde is.

Toch zijn Cupido’s pijlen slechts sedert ongeveer vijfhonderd jaar met diamanten koppen getooid. Diamant dragen was sedert de Oudheid het voorrecht van de man. De eerste gezagsdragers gebruikten de ruwe steen als talisman, niet als juweel. Een enkele keer werd de steen zelfs ingeplant. Aangezien de slijptechnieken slechts begin vorige eeuw een hoge vlucht namen, was er van de kleurrijke schittering geen sprake. De doffe ongeslepen stenen boden magische bescherming en maakten de drager onoverwinnelijk. De Heilige Lodewijk (1214-1270) verbood burgers, vrouwen en prinsessen incluis diamant te dragen. Met uitzondering van een koningin hier of daar bleven diamanten een koningszaak en een symbool van macht.

Maar liefde breekt wet. Agnes Sorel (1433-1477), gewone burgeres en minnares van Karel VII van Frankrijk, hield van juwelen. En Karel VII hield van Agnes, dus juwelen kreeg ze. Alhoewel haar pralerige gedrag de nodige commentaar opleverde, had de diamant haar intrede gedaan in de opsmuk van vrouwen. Het symbool van de eeuwige liefde was geboren. De eerste diamanten verlovingsring werd door Maximiliaan van Oostenrijk geschonken aan Maria van Bourgondië ter gelegenheid van hun huwelijk in 1477. De ring werd gedragen aan de derde vinger van de linkerhand, daar waar de venes amores rechtstreeks naar het hart liep.

Tegen de 16de eeuw krasten Engelse nobelen met hun diamanten ringen liefdesboodschappen op de ramen. Genieten van de mooie dingen des levens was de leuze van de Renaissance en het minder zeldzaam worden van diamant maakte dat mannen en vrouwen van hoge stand zich tooiden met juwelen, net zoals de koningen hen hadden voorgedaan.

Noblesse oblige, ook vandaag nog. Mathildes juwelen worden nauwkeurig gemonsterd en met de regelmaat van de klok trippelen klanten juwelierszaken binnen op zoek naar een ‘Diana-ring’. Het edele geschenk kan nu al zo’n slordige vijf eeuwen rekenen op een vrouwelijke fanclub. Want wat er ook van zij, diamonds are still a girl’s best friend.

S.I.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content