JA

‘Doordat we onze landbouwoverschotten op de markten van de ontwikkelingslanden dumpen, komen de lokale productie en voedselvoorziening van die landen in het gedrang. De Europese Unie heeft zich nochtans geëngageerd om deze subsidies volledig af te schaffen, maar voorlopig maakt ze daarmee geen haast en stelt ze evenmin een duidelijke deadline voorop.

In 2003 heeft Europa zijn subsidiesysteem al eens hervormd. Men stapte geleidelijk af van de prijsondersteuning, en ging de boeren directe inkomenssteun geven, omdat dat ‘niet handelsverstorend’ zou werken. Nu blijkt echter dat ook die directe inkomenssteun wel degelijk impact heeft op de handel. Of je nu exportsubsidies geeft of het geld rechtstreeks aan de landbouwers geeft, het effect blijft hetzelfde: onze overschotten worden onder hun kostprijs uitgevoerd naar landen die zo al een zwakke handelsmarkt hebben.

Je moet het probleem op grotere schaal bekijken. De landbouwsector wordt gekenmerkt door een structurele overproductie en te lage prijzen aan de producent. We merken zelfs dat de meerderheid van de producenten aan de huidige prijzen niet kan overleven. Daarom stellen wij dit voor: vertrek in de eerste plaats vanuit de voedselbehoeften, en niet vanuit het marktmechanisme. Heb, kortom, de politieke moed om systemen uit te dokteren voor productiebeheersing, en zoek het niet altijd in subsidies.

Wij vinden dat het Europese landbouwbeleid dringend moet worden hervormd. Men moet van de nood een deugd maken en een mens- en milieuvriendelijk landbouwbeleid creëren dat rekening houdt met de voedselnoden, ecologische vereisten, een goed inkomen voor de familiale landbouw en landarbeiders, plattelandsontwikkeling en dierenrechten. We zijn niet principieel tegen subsidies, maar laten het dan wel subsidies zijn met het oog op een duurzame toekomst voor de landbouw in Europa, en daarbuiten.’

NEE

‘Landbouw gaat over méér dan voedsel alleen. De Europese consument wil dat zijn landbouw de hoogste normen garandeert inzake voedselveiligheid, dierenwelzijn en milieu. Terecht overigens, onze boeren zijn ook vragende partij om al die zaken aan te bieden. Maar het is zonneklaar dat de marktprijs van onze producten niet volstaat om alles te kunnen betalen. Aan onze concurrenten buiten Europa worden immers niet diezelfde hoge eisen gesteld, wat hun prijs drukt. Eigenlijk is het een eenvoudige rekensom. Als onze subsidies wegvallen, moeten ook de strenge normen sneuvelen.

Men zegt altijd dat de landbouwsubsidies Europa zo veel kosten. Nochtans maakt de landbouwbegroting slechts één procent uit van de gezamenlijke begroting van de EU en van de lidstaten. Is dat te veel, als je weet dat 5,4 procent van de Europese actieve bevolking in deze sector actief is? En in Vlaanderen is het misschien minder zichtbaar, maar vergeet niet dat de landbouw in heel wat plattelandsstreken dé ruggengraat van de lokale economie is. Zijn de vergoedingen voor de boeren trouwens echt zo royaal te noemen, als je ziet dat het gemiddelde inkomen nog steeds 30 procent onder dat van andere sectoren ligt?

De exportsubsidies zijn trouwens al sterk teruggeschroefd. En terecht, want onze export mag de groei van de ontwikkelingslanden niet remmen. Op termijn worden de uitvoersubsidies zelfs volledig drooggelegd. Sommige handelspartners vinden dat dit nog niet ver genoeg gaat, maar zij spreken vaak met dubbele tong. De VS werken bijvoorbeeld niet met exportsubsidies, maar dumpen wel al hun overschotten in de derde wereld als zogenaamde ‘voedselhulp’. Zo prijzen ze de lokale boeren totaal uit de markt. Zolang men die praktijken niet stopt, heeft het volgens mij weinig zin dat de Europeanen nog verder snoeien in hun uitvoersubsidies.’

Opgetekend door Jef Van Baelen

‘Landbouwbeleid moet dringend worden hervormd.’

‘Als de subsidies wegvallen, moeten ook de strenge normen sneuvelen.’