Marc Dutroux heeft vele mensen diep leed berokkend, maar wist u dat een van hen in Zuid-Afrika woont? Van Hecke! Wilde twee keer met luide trom zijn herintrede in dit land doen. De eerste keer was Dutroux net gepakt, en de tweede keer was hij net gaan lopen. De mensen, die zo al niet wakker liggen van wat Van Hecke zinnens is, hadden nu helemaal geen oren naar deze windverkoper buiten categorie.
Ging zijn voorwaarden bekendmaken! Want terugkomen om de partij te redden, allemaal goed en wel. Maar op zijn condities. Alle CVP’ers die nog bij hun eerste vrouw wonen eruit, alle vijftigplussers eruit, al wie naar de kerk gaat eruit, wie tot middenstand of Boerenbond behoort eruit, wie niet bereid is om socialisten en liberalen in de partij op te nemen eruit.
Niemand overtreft deze kerel. Toen hij de eerste keer uit Afrika terugkwam, drie maanden na zijn vlucht en kort nadat hij op fraude met een ziektebriefje was betrapt, verklaarde hij dat zijn partij vol hypocrieten zat. Waarna hij op kosten van deze zelfde partij, twee jaar vakantie in Afrika nam. Helaas zijn de Duitsers binnen de EVP het beu om als opvangtehuis voor gewipte CVP’ers te dienen, en moet Van Hecke binnenkort op zoek naar nieuw emplooi. Of zijn pensioen komt opnieuw in het gedrang.
Dat was al zo vorig jaar, toen hij dit land definitief verliet om in Afrika de democratie te gaan vestigen. Tegen zijn zin moest hij toen ontslag nemen als parlementair en als burgemeester. En hij moest zich laten uitschrijven uit het Oosterzeelse bevolkingsregister. Geloof het of niet: dat deed Els De Temmerman voor hem! Van Hecke bleef buiten in de auto wachten. Het gebeurde op 29 september 1997. Maar omdat elk maandsalaris meegenomen is, gaf Van Hecke zijn ontslag als burgemeester pas op 8 oktober. Hij is dus negen dagen burgemeester geweest, zonder in de gemeente te wonen. Bovendien scheepte hij zijn eigen gemeentebestuur af met een kopietje van zijn ontslagbrief aan de gouverneur en de minister. Ook al niet volgens de regels.
De Belgische wet is, voor één keer, duidelijk: Van Hecke moest wegens onwettige uitoefening van het burgemeesterschap, officieel ontslagen worden door de minister van Binnenlandse Zaken, waardoor zijn pensioenrechten vervielen. En nu een staaltje nieuwe politieke cultuur: in een beslissing van 19 maart van dit jaar, veegde de Bestendige Deputatie van Oost-Vlaanderen haar voeten aan de wet! De wet geldt niet voor Van Hecke.
“Dat zijn onstslag niet conform de regels was doet er niet toe, en de facto woonde hij pas sinds 8 oktober niet meer in Oosterzele”, zo stelt dit zootje maffiosi. Dat er dus aan voorbijgaat dat Van Hecke in dat geval tien dagen illegaal in ons land heeft verbleven, en dus met terugwerkende kracht in Steenokkerzeel moet worden opgesloten, alvorens op het eerstvolgende vliegtuig naar Afrika te worden gezet. Ze gooien wel sukkelaars buiten die hier al dertig jaar wonen.
In Afrika zelf hebben ze, ook in de donkerste dagen van de kolonisatie, niet zoveel dictaturen gekend als sinds de komst van de grote blanke manitoe. Die resideerde geen drie maanden in Kaapstad, of Frederik Willem De Klerk trad af als voorzitter van de Nasionale Partij, vanwege een buitenechtelijke affaire met een Griekse suikerpoes. De Klerk vreesde dat de media hem in diskrediet zouden brengen, wat zijn positie onhoudbaar zou maken aan het hoofd van een partij, die bij conservatieve blanken rekruteert. Ongelooflijk, niet? Die Van Hecke is een virus.
Ook de Afrikaanse vormingsantenne van de EVP, op zich geen slecht initiatief, was binnen de kortste keren ten dode opgeschreven. Waarna de subsidies uitbleven, en Van Hecke uit armoede cameraman werd. Via Willy Buijs slaagde hij erin, de KTRO een reportagereeks over vrouwen in Zuid-Afrika te verlappen. De eerste in de rij was journaliste en publiciste Els De Temmerman. Bedoeling was dat zij zou citeren uit een rapport van het instituut van Van Hecke, dat dan toch voor iets zou hebben gediend. Ze moest vertellen over verruiming als kenmerk van de Zuid-Afrikaanse politiek, en wijzen op het gevaar van fundamentalisten.
Toen Van Hecke scherp had gesteld en “Aksie!” had geroepen, kreeg hij tot zijn verbijstering een heel ander verhaal te horen. Els, die meende dat het voor Jambers was, knipperde even met de ogen en stak van wal: “Ek en my man het goeie seks gehad tot baie onlangs. Hy is ’n mooi man en ek is self nie skaam vir wat ek in die spieël sien nie. Omdat hy van groot ferm borste hou, het ek selfs ’n kosmetiese operasie ondergaan om myne weer ferm te kry. My magie en sitvlak is in dieselfde operasie ’n bietjie gepaneelklop.”
Van Hecke wist niet wat hij hoorde. Dit had weinig te maken met het “Appèl aan de verantwoordelijke Zoeloe”, dat het hoogtepunt van de reportage had moeten worden. Maar terwijl hij zich stond af te vragen hoe je een draaiende camera stopt, was De Temmerman vrijmoedig aan het uitweiden over het meest intieme onderdeel van haar echtgenooot.
“Die grootte van sy kunswerk”, aldus Els, die blijkbaar vergeten was dat er mensen keken, “is ook vir my ’n saak van kommer. Dis baie groot vir sy ouderdom. Wat my egter platgeslaan het, was toe ek op se kredietkaart op ’n betaling van ’n redelike groot bedrag aan ‘sekere klub afkom. Dit mag vir jou snaaks klink, maar ek het toe in die aandkoerant geloer na al die advertensies vir gesellin- en masseerklubs. My man se klub was taamlik prominent geadverteer as een wat min of meer jou kragpoppe sal blaas, en jou verstand sal laat stilstaan. Hy het eers alles ontken, maar later het hy die waarheid vertel: hy was twee uur lank saam met ’n blonde prostituut in die bed.”
Van Hecke, achter de camera, viel bijna omver. “Maar dit is voor de KTRO, stomme trien”, schreeuwde hij woedend. “Hoe denkt ge dat we dit verkocht krijgen?” En terwijl Els mokkend op een boomstam ging zitten, rolde Van Hecke vloekend de pellicule uit in de volle zon.
Koen Meulenaere
