Besparingen remmen de economie af.

Met haar Toekomstplan voor de Werkgelegenheid koppelt de regering het loonbeleid aan dat van Nederland, Duitsland en Frankrijk. Er is meer gemeenschappelijks met die buurlanden het sterke-muntbeleid bijvoorbeeld. Wat tot gevolg heeft dat de Bundesbank in Frankfurt de Belgische muntpolitiek uittekent. Maar het aanslepen van de economische crisis en het overheidstekort, dat boven de Europese norm van Maastricht uitkomt, zijn bij de buren even grote problemen als voor de regering van Jean-Luc Dehaene. De vier landen grijpen overigens naar dezelfde remedies : versterken van de concurrentiekracht, besparen op de overheidsuitgaven en afslanken van de sociale zekerheid.

In Duitsland rekent kanselier Helmut Kohl met een economische groei van amper 0,75 procent (half zoveel als de te optimistische Belgische regering verwacht). Het begrotingstekort stijgt er boven de drie procent. Kohl zette een drastisch besparingsprogramma op. Maar hij krijgt tegenwind. Niet in de eerste plaats uit de drukkingsgroepen, maar van keurige economische instellingen. Zo klagen de zes belangrijkste Duitse conjunctuurinstituten dat het begrotingsbeleid uit koers geraakt. In hun lenterapport over de economie schrijven ze dat, gezien de jongste economische vertraging, het begrotingstekort best mag toenemen. Ze pleiten voor een soepele interpretatie van de normen van Maastricht. Ook de economische adviesraad van de regering (de zogenaamde ?Vijf Wijzen?) levert kritiek : het begrotingsbeleid draagt bij tot de huidige economische zwakte. De Wijzen zouden het geen ramp vinden, mochten bij de start van de muntunie niet alle deelnemers aan de budgettaire stabiliteitsnormen voldoen.

In Parijs werkt premier Alain Juppé, haaks op de verkiezingsbeloften van president Jacques Chirac, aan ?draconische bezuinigingsmaatregelen?. Frankrijk moet volgend jaar ten minste voor 240 miljard Belgische frank uitgaven wegsnoeien om de norm van Maastricht te halen. Intussen meldt secretaris-generaal Jean-Claude Paye van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (Oeso) doodgemoedereerd dat Bonn noch Parijs in de test voor de Europese muntunie kunnen slagen. En omdat hij ook wel weet dat een muntunie zonder Duitsland en Frankrijk geen muntunie is, beveelt hij beiden aan nog meer te besparen op overheidsuitgaven en sociale zekerheid.

In binnen- en buitenland halen economen nu het werk van John Maynard Keynes opnieuw uit de kast. Onder druk van aanbodeconomen en andere monetaristen was de man (wetenschappelijk) in ongenade gevallen. Net vijftig jaar na zijn dood maakt hij in het Europa-in-crisis weliswaar een comeback. Hij zou namelijk toch gelijk kunnen hebben : als de economie niet draait moet de overheid niet besparen maar uitgeven.

De Duitse kanselier Helmut Kohl en de Franse president Jacques Chirac verstrengen hun besparingsbeleid.