Ze zijn terug, Filip en Mathilde. Klein huwelijksreisje gemaakt, een weekje of vier. Met de tien miljoen frank die wij allen hen hebben geschonken, kan je al eens wat verder dan het Zwarte Woud. En dus roeide de prins zijn huwelijksbootje langs allerlei eilanden – Malediven, Bahamas, ABC, Falklands, Galapagos, Ryukyu – om daarna moeiteloos te doen waarin Columbus faalde: aanmeren in India. Vandaar ging het via de Laccadiven, Kreta en Poperinge terug naar Laken. Filip en Mathilde zijn zowat overal in de wereld geweest. Maar niet in Egypte.
Dat stemt de Knackredactie vreugdevol, en wij zullen u uitleggen waarom. De Morgen! Onze chef-Wetstraat is bezeten van De Morgen. Achter zijn bureau hangt een foto van Yves Desmet. Als iemand van ons vraagt waarom, leunt Van Cauwelaert treurig achterover en zucht: “Ach, was ik maar als hij. En vooral: waren jullie maar zoals zij.” Wat heeft De Morgen meer dan Knack? Het antwoord is eenvoudig: onderzoeksjournalisten.
Wat hebben wij in dat domein te bieden? Niets. Ja, Peter Renard, onze chef-milieu. Heeft jarenlang een strijd op leven en dood gevoerd met Theo Kelchtermans, de burgemeester van Peer. Die hij niet alleen het ontbreken van ruimtelijke ordening verweet, maar daarnaast ook bodem-, lucht- en waterverontreiniging. En de slechte kwaliteit van het leven in het algemeen. Gesjoemel met milieuboxen, gehannes met gewestplannen, fraude bij metingen naar dioxide en dioxine… het was voldoende een verband met Kelchtermans te suggereren, en Renard begon een telefoonmarathon tot hij iemand vond die het wilde bevestigen. Kelchtermans overleefde elke aantijging. Meer, hij kwam er telkens gesterkt uit.
Gelukkig ging de CVP op 13 juni kopje-onder. Toen Renard tijdens de kerstvakantie in zijn fauteuil zat bij te komen, zag hij tot zijn afschuw Kelchtermans plots weer in het journaal opduiken. Als Europees waarnemer bij de Russische parlementsverkiezingen! Alles was correct verlopen, meldde Theo die er meteen verdacht Russisch uitzag. Een door het Kremlin inderhaast uit de grond gestampte partij haalde al bij haar debuut de meeste stemmen, maar volgens Theo was alles eerlijk verlopen. Renard schafte zich een visum en een warme muts aan, en vertrok spoorslags naar Moskou. Drie dagen later nam Jeltsin ontslag.
Voor de rest bestaat Knack uit bedaarde chefs en redacteurs, die te veel waters hebben doorgezwommen om zich tot overhaaste conclusies te laten verleiden, die naast het voor altijd het tegen zetten, en ervan uitgaan dat niet iedereen per definitie slecht is. Dat is niet de ideale vertrekbasis voor onderzoeksjournalistiek.
Tot groot verdriet van onze chef-Wetstraat, die ons voortdurend om de oren slaat met de primeurs van De Morgen. Stikjaloers. Van Cauwelaert staat ’s avonds zelfs vanuit een portiek in de Brogniezstraat te gluren naar de kantoren van De Morgen. Heeft er al twee redacteurs geschaakt. De eerste was Filip Rogiers, die de schrik van zijn leven kreeg toen hij op een donkere avond plots omarmd werd door een imposant manspersoon. Rogiers liet zich meetronen, omdat hij dacht eindelijk de ontbrekende schakel te hebben gevonden waarnaar zijn collega’s Bulthé en De Coninck al jaren op zoek zijn. Een uur later stapte hij de kroeg uit met een getekend contract voor Knack op zak. Wat daarop stond, verdween de volgende maand van het loonbriefje van onze chef-economie.
En daar bleef het niet bij. Plotseling zagen wij door De Morgen geweigerde artikels in Knack verschijnen. “Wat niet goed genoeg is voor hen, is nog altijd beter dan wat ik van jullie onder ogen krijg”, schimpte onze chef-Wetstraat. En terwijl wij met zijn allen vruchteloos op zoek gingen naar een schandaal, meer bepaald een extern, om aan het licht te brengen, bleef de brigade-Desmet dag na dag uithalen.
De moordenaars van Cools en Van Noppen, een christen-democratisch premier met een zwart miljard, de affaire-X1, de bordeelconnecties van de procureur, een nieuwe planeet, de tweehonderd miljoen van Didier Reynders… noem maar op. Elke keer pal in de roos.
Dat wij ten lange leste ook inzake het Belgisch koningshuis werden gevloerd, was meer dan onze chef-Wetstraat kon verdragen. Zes maanden lang heeft dit blad de Saksen-Coburgs tot op het bot uitgebeend. Speciale rubrieken, extra kronieken, Mathilde uitgeroepen tot mens van het jaar. En dan nog konden wij onze lezers niet vertellen waarheen de huwelijksreis van het prinselijke paar zou leiden.
Op 8 december volgde de fatale slag: de voorpagina van De Morgen, Anne De Graaf! Waar die Desmet ze vandaan blijft halen, een mens kan er niet bij. In dit geval naar verluidt bij De Standaard, waar Anne onder meer opzoekingswerk deed voor X1-ondervrager Patriek De Baets. Naar waar gaan Filip en Mathilde? Terwijl het andere journaille, niet bedreven in onderzoeksjournalistiek, in het wilde weg giste en gokte, hier de aanpak van een professional:
“Een redacteur van De Morgen logeerde zopas met zijn moeder in hotel Cataract in het Egyptische Aswan, en fotografeerde de suite of his Majesty the Prince of Belgium. Filip? Goede klant, yes yes, liet hij zich vertellen. Meer nog, de woestijnexcursies voor de duifjes zijn sinds maanden tot in de puntjes uitgekiend. Eén telefoontje naar het hotel. In het Frans, onder het mom dat een lid van de familie mevrouw d’Udekem wil spreken. Commotie rond de telefoon, dan een mannenstem in Franglais: Die staan geboekt voor overmorgen, après-demain. Jawel, de presidentiële suite. “
Zo simpel is dat dus, voor een beroeps. Van Cauwelaert zag groen van woede. En zo er nog twijfel heerste over onze eindejaarspremie, verdween die op dat moment voorgoed.
Maar wat blijkt nu? Ze zijn niet in Egypte geweest. Voor één keer heeft De Morgen zich vergist. Toen wij dat niet zonder leedvermaak onder de neus van onze chef-Wetstraat wreven, keek die een tijdje grimmig voor zich uit, en bromde dan: “Dat komt ervan als je rekruteert bij die knoeiers van De Standaard.”
Koen Meulenaere
