JA

Opgetekend door Gerry Meeuwssen

‘De instant-live-cd’s spelen in op de wens van het publiek om een intens moment achteraf te kunnen koesteren. De resultaten van de verkoop na de optredens van Acda en de Munnik bevestigen dat. We boden op drie concertdagen een cd-pakket aan met twee ter plekke opgenomen livenummers en twee gewone singles van de groep, voor in totaal slechts 6,9 euro. Gemiddeld dertig procent van de concertgangers kocht zo’n pakket. Een behoorlijk succes, zeker als je weet dat twintig tot dertig procent van de bezoekers koppels of gezinnen waren, die aan één exemplaar voldoende hebben.

Op de kwaliteit van het eindresultaat valt weinig aan te merken. Het mixen gebeurt al grotendeels terwijl het optreden nog aan de gang is. Een technologisch kunstje. De media lachen wel eens met de muziekindustrie. Ze zeggen dat we niet mee zijn met de moderne technologie. Dit initiatief bewijst het tegendeel. We tonen aan dat het branden van cd’s ook legaal kan renderen. Dat is revolutionair. Niemand kan ons nu nog als ouderwetse dommeriken afschilderen. De technologische ontwikkelingen die ons vandaag nog pijn doen, zullen ons er binnen afzienbare tijd bovenop helpen.

De muziekindustrie beleeft echt wel barre tijden. De cd-piraterij heeft ons al ontelbaar veel geld gekost. Toch worden wij nog altijd met de vinger gewezen over de hoge prijs van cd’s. Terwijl niemand zeurt als een concertticket 40 euro kost. Een cd heeft dan tenminste nog een eeuwigheidswaarde. Dat wij er geld aan verdienen, stelt ons in staat andere lokale artiesten een kans te geven. We hebben van het begin af aan bijvoorbeeld sterk geïnvesteerd in Hooverphonic, in Ozark Henry ook. En zij scoren nu internationaal.

Natuurlijk moet de artiest in kwestie akkoord gaan met de registratie van een concert. Maar de meeste muzikanten reageren enthousiast op het idee. Ze vragen er zélf om. Het stelt hen in staat hun publiek een mooi souvenir mee te geven van een optreden. Ze bepalen trouwens zelf welke nummers wij mogen gebruiken. Uiteindelijk is iedereen dus tevreden: de platenmaatschappij verkoopt platen, de artiest biedt zijn fans een extraatje bij een concert, en het publiek gaat met een fijn aandenken naar huis.’

Patrick Decam

NEE

‘Een concert en een plaat zijn twee verschillende dingen. Een concert is iets unieks, een evenement om van te genieten op dat moment. Vind je een artiest of groep bij een optreden goed? Wel, koop dan achteraf de studioplaat. Dat is mijn persoonlijke visie. Ik houd niet van liveplaten.

Er zijn mensen die wél van liveplaten houden. Nu goed, die mensen moet je ook een gegarandeerd fantastische kwaliteit bieden. Dat is mijn belangrijkste bemerking bij het idee van de instant-live-cd’s. Praktisch lijkt het mij onmogelijk om een degelijk product af te leveren een half uur na een optreden. Misschien lukt het nog net voor klassieke rockgroepjes die de hele tijd simpele nummers spelen met dezelfde instrumenten: basgitaar, drums, gitaar en stem. Maar voor alle andere artiesten kán je het mixen niet tijdig afwerken zonder in te leveren op de kwaliteit. Bij Hooverphonic heeft elk nummer een andere sfeer, zijn telkens andere instrumenten nodig.

Een artiest levert niet graag producten van minderwaardige kwaliteit af. Om die reden zullen we in ons volgende contract zeker een clausule laten opnemen die dit soort dingen uitsluit. Of waarmee wij toch de laatste zeggenschap krijgen over het al dan niet uitbrengen van dergelijke platen. Want als groep weet je nooit vooraf of je een goed concert zal spelen. Als het een avond wat minder is, heb je dus liever niet dat daar opnames van verspreid worden. Maar om dat te beoordelen, zou je eigenlijk onmiddellijk na het optreden de opnames intensief moeten beluisteren. En daartoe is op dat moment tóch geen gelegenheid.

Er zal zeker een markt zijn voor de cd’s. Laat daarover geen twijfel bestaan. Fans tellen nu al geld neer voor slechte illegale bootlegs. Daarom neigt dit idee nogal sterk naar pure geldklopperij. Met artistieke motieven heeft het weinig te maken. Het is een commerciële nieuwigheid, die niets met de essentie van de muziek te maken heeft. Maar dat interesseert de heren die dit bedacht hebben waarschijnlijk niet.

Let op. Ik ben geen communist. Ik verkoop ook platen. Wie goed werk levert, mag daar zijn kost mee verdienen. Maar net als een fotograaf niet elke foto die hij neemt, ook verkoopt, zullen wij ook niet alles op de markt gooien wat we live brengen. Niet alles is voor de eeuwigheid.’ Alex Callier

‘De artiesten vragen er zélf om.’

‘Niet alles is voor de eeuwigheid.’