In Oost-Vlaanderen volgt Gentenaar Filip Watteeuw Vera Dua op als boegbeeld van Groen! ‘Na twintig jaar bij de partij ben ik er klaar voor’, zegt hij. ‘Ik weet zeker dat we ook zonder Vera veel kiezers kunnen overtuigen. Stem per stem.’
wij moeten het niet van de bekende koppen hebben, hè’, roept een plaatselijke groene na zijn derde pint. ‘Ah, nee? Waarvan dan wel?’ vraagt een buurtbewoner uitdagend. Dan blijft het even stil. Dat weet de opgewonden militant eigenlijk niet zo goed. Maar dat het wel goed zit met de campagne, daar is hij van overtuigd. ‘Al die chique typen in Brussel hebben er een soepke van gemaakt. De mensen zijn dat zat. En ónze mannen, die willen het helemaal anders doen. Met groene jobs bijvoorbeeld. Voor de toekomst, hè.’
Niet veel meer dan twintig sympathisanten en buurtbewoners zijn afgezakt naar het kale zaaltje van cc De Brouwerij in Eke, waar de plaatselijke Groen!-afdeling een voordracht over mobiliteit en fijn stof heeft georganiseerd. Inkomgratis. Bij de glazen deur staat een lange tafel vol felgroene verkiezingsaffiches en flyers van de Oost-Vlaamse kandidaten. De bedoeling van de avond is dan ook om lijsttrekker Filip Watteeuw en Elisabeth Meuleman, die op de tweede plaats staat, voor te stellen. Maar dat is niet de reden waarom een handvol mensen uit Nazareth en De Pinte aan een van de formicatafeltjes aanschuiven. Zij willen wel eens horen hoe Groen! van plan is om de overlast van de E17 hier in de buurt aan te pakken. ‘Lawáái! Ge kunt u dat niet voorstellen’, trompettert een gepermanente dame al voor ze haar jas heeft uitgetrokken.
En dat kan de eerste spreker volmondig beamen. Want Eric woont op 750 meter van de E17. Een heel excelbestand met geluidsmetingen overloopt hij om aan te tonen dat het lawaai van de snelweg altijd even luid blijft. Mooi weer of regen, windstil of storm. Dat weten de aanwezigen wel. En Eric kennen ze al lang.
Dan krijgt Filip Watteeuw de microfoon toegestopt. ‘Het is crisis!’ begint hij zijn powerpointpresentatie. En dan legt hij uit dat het idee van Vlaams minister-president Kris Peeters om van België een logistieke draaischijf te maken geen goede oplossing is. Groene economie, dát is de juiste weg. Watteeuw spreekt het typische taaltje van de honderden West-Vlamingen die na hun studie in Gent zijn blijven plakken, inclusief zachte ‘g’. ‘Is die niet van hier misschien?’ fluistert de gepermanente dame. Maar Watteeuws verhaal houdt steek, en hij doet ontzettend zijn best om het simpel te houden, om niet te veel moeilijke woorden te gebruiken. ‘En al die containers die Peeters in Antwerpen wil laten lossen. Hoe zullen die in Frankrijk raken, denkt u?’ vraagt hij. ‘Via de E17 natuurlijk! Ze zullen allemaal voor uw deur passeren.’ Verontwaardigd geroezemoes in het zaaltje.
En dan komen de vragen los. Haast allemaal over die vermaledijde E17. Maar ook over windmolens, zonnepanelen en zuinige auto’s. Watteeuw, die al zeven jaar lang fractieleider is in de Gentse gemeenteraad, antwoordt opvallend spontaan op de meest technische vragen. ‘Filip zal het goed doen’, zegt een plaatselijke groene achteraf. ‘Hij heeft misschien wat veel woorden nodig, maar hij gelooft in wat hij zegt. Al is het wel een beetje een intellectueel, hè. Helemaal anders dan ons Vera.’ Maar Vera Dua, die Groen! de afgelopen jaren in en rond Gent de hoogte in heeft gestuwd, stopt met de Vlaamse politiek. ‘Ik ben Vera Dua niet, en daar ben ik me zeer goed van bewust’, zegt Watteeuw. ‘Natuurlijk is het een handicap dat zij ermee ophoudt, maar ik weet zeker dat we het ook zonder Vera goed zullen doen.’ En om ook zijn achterban daarvan te overtuigen, trekt Watteeuw een paar keer per week naar dit soort samenkomsten van de een of andere plaatselijke Groen!-afdeling. ‘Veel partijen richten zich uitsluitend op hun potentiële kiezers’, zegt hij. ‘Maar ook het tussenniveau van leden en sympathisanten is ongelooflijk belangrijk: zij geven onze boodschap aan het grote publiek door. Vergeet niet dat wij niet zo’n geoliede campagnemachine hebben als de traditionele partijen. Wij moeten het op de ouderwetse manier doen: stem per stem.’
DOOR ann peuteman / foto christophe vander eecken/reporters
