Medemensen met een pukkel worden nog altijd gediscrimineerd. Over het menselijk tekort en het recht op lelijkheid.
De duale samenleving daar zijn we voorlopig nog niet klaar mee. En misschien komt het zelfs nooit meer goed.
In de jaren zestig zong Jasperina de Jong er al over : ?Het is erg dat er armen en rijken bestaan / maar daar wordt gelukkig al veel aan gedaan. / Een ander groot onrecht, een schrijnend verschil / daar staat men gewoonlijk zo gauw niet bij stil. / Kus ook eens een lelijke dame / want het is om je diep voor te schamen : / het verschil tussen lelijk en mooi.?
Vrouwen, allochtonen, bejaarden, anders-geaarden, zelfs negers ze hebben allen recht op gelijke kansen.
Maar niet als ze lelijk zijn.
Flaporen, hangtieten, ossenknieën, vroegtijdige kaalheid, pukkels, uilenbrillen en bloemkoolneuzen hebben menige carrière geknakt. Daar kan geen twijfel meer over bestaan. De Standaard publiceerde vorige week de resultaten van een studie over ? beauty capital als economische factor?. En wat blijkt ? ?Mooie mensen verdienen meer. Ze worden sneller aangenomen bij een sollicitatieproef, ze maken sneller promotie en ze zijn rendabeler voor een bedrijf.? Een hoogleraar in de econometrie aan de universiteit van Maastricht heeft dat onderzocht. ?Volgens de neoklassieke economische theorie zou het loon in een perfecte situatie de afspiegeling moeten zijn van het prestatieniveau. Maar die perfectie bestaat uiteraard niet. Andere factoren spelen een rol. Uiterlijke schoonheid kan zo’n factor zijn.? Bedrijven met een directeur die te lelijk is om te helpen donderen, zo bleek voorts uit de onderzoeksresultaten, gaan sneller failliet dan bedrijven die geleid worden door moeders mooiste. Er is één troost : ?minder mooi personeel kan zijn gebrek compenseren door contactvaardigheid, humor of talenkennis.?
Zo’n bericht zet een mens aan het denken.
Wat is mooi ?
Wat is lelijk ?
En geldt het ook voor de NV België ?
Qua beauty capital, om het zo maar eens te zeggen, zal de directeur van deze vennootschap niet hoog scoren die moet het allicht van zijn contactvaardigheid, humor en talenkennis hebben. Hetzelfde geldt voor de voorzitters van de politieke partijen, als we die pluchen beer van de Volksunie even buiten beschouwing laten. Maar moeten we de verkiezingen dan vervangen door een schoonheidswedstrijd ?
Het is al vaker geconstateerd : het wordt tijd voor een herverkaveling van het politieke landschap. Naast one issue-partijen als Waardig Ouder Worden of het Vlaams Blok moet er een partij komen voor uitsluitend lelijke mensen, waarvan zowel Herman de Croo als Louis Tobback deel uitmaken, met madame Germaine de Coeur Brisé als verruimingskandidaat. Eindelijk een partij die de volstrekte meerderheid haalt. Omdat lelijkheid een onrecht is.
15 november 1996, Dag van de Dynastie (Foto : Patrick de Spiegelaere)
