Met “Solomon” nam Paul McCreesh zijn tweede Haendeloratorium op. Vorig jaar verwonderde hij de muziekwereld met een complexloze “Messiah”.

Musicologisch was alles zeer correct. Maar de cd staat echter ver van de verlammende muggenzifterij die vele opnamen kenmerkt van zij die zo erg hun best doen om zo dicht mogelijk bij het zogeheten historische ideaalbeeld te komen. De “Messiah” kreeg onder de handen van McCreesh de gloed waarmee dit muziekstuk in veler geheugen gegrift staat: gedrenkt in nostalgie, met een vermoeden van verschaalde wierook op de achtergrond werden de oudtestamentische taferelen levensechter dan welke bijbelfilm dan ook.

Het verhaal van koning Solomon dat hij nu opnam, is minder bewogen. Het gaat er beschouwender toe en het libretto gaat ook wijselijk voorbij aan de minder fraaie kanten van de vorst. Logisch ook, want volgens McCreesh zijn de oratoria van Haendel letterlijk de weerspiegeling van de politieke toestand van het land. Men kan ze lezen als propaganda voor het heersende regime. Bovendien zag het Engelse publiek zichzelf graag als een nieuwe versie van het uitverkoren volk uit de bijbel.

“Solomon” werd geschreven toen de vrede van Aken in 1748 onderhandeld werd en Engeland uitzicht had op een langere periode van vrede. De pracht en de wijsheid van de vorst uit het oude testament straalden dan ook af op het Engelse hof. Vooral in het derde bedrijf waar de koningin van Sheba koning Solomon komt bezoeken, pakt Haendel met ongelooflijk rijke muziek uit. Het koor “Praise the Lord” overtreft in plechtstatigheid en massiviteit ruim het “Hallelujah”-koor uit de “Messiah”.

Het Gabrieli Consort & Players musiceren in deze opname altijd puntig en alert. Naar goede Engelse traditie staat dat naast de plechtige momenten ook voor erg emotioneel geladen muziek, doorsneden met landelijke taferelen. Het orkest van dit oratorium is het rijkste dat Haendel ooit voorschreef en McCreesh gebruikt geheel naar de aanwijzingen van Haendel het serpent als basinstrument.

Een bijzonder opwindende basis. Maar het meest opwindende is de prestatie van de wellicht beste contratenor van dit ogenblik, Andreas Scholl, die soeverein de rol van Solomon zingt.

Haendel, “Solomon”, Gabrieli Consort & Players

o.l.v. Paul McCreesh Archiv 459 688-2.

Lukas Huybrechts