In Brussel zag hij onlangs plots enkele vrouwen in chador gekleed lopen. Hij kon alleen hun ogen zien, de rest bleef hem ontzegd. Tot zijn verbazing maakte de politie geen aanstalten om in te grijpen. Ze keek ‘gewoon de andere kant op’. Alsof ze in haar plichten tekortschoot. Dat vond alleszins Johan Leman. Met een ijver die gewoonlijk is weggelegd voor strijders tegen pornografie en kinderbezoedeling, concludeerde hij na zijn schokkende belevenis: ‘Het dragen van de chador op straat moet worden verboden.’ Dit liet hij vervolgens weten aan Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg, die er een dikke kop aan hadden. (GvA: ‘Leman wil hoofddoek verbieden’. Het Belang: ‘Leman wil tsjador verbieden’) Dit alles een kleine maand nadat een rechtbank in de VS American Airlines een boete van 60.000 dollar had aangesmeerd omdat de grootste Amerikaanse luchtvaartmaatschappij een moslim stewardess het recht ontzegd had om in chador haar werk te doen. En zes eeuwen nadat Kabir dichtte: ‘jhîni jhîni bînî cadariyâ’ (de kleine chador is erg dun geweven, zo delicaat).
Zou iemand die in het openbaar de politie terechtwijst omdat ze zich niet moeit met het soort kleren dat mensen aantrekken om naar buiten te gaan, wel de geschikte persoon zijn om de overheid te adviseren inzake het gelijkekansenbeleid en racismebestrijding? Het antwoord op die vraag liet gelukkig niet lang op zich wachten. In hetzelfde interview suggereert de heer Leman wat betreft het migratiebeleid enkele veranderingen die iedereen al eens aan de toog door amateurpolitici uit de mouw heeft horen schudden, maar nog nooit had vernomen uit de mond van iemand die de voornaamste pleitbezorger van gelijke kansen en de bestrijding van het racisme hoort te zijn.
Wat is nu het plan-Leman? De huidige migratiestop is niets waard, want elke arme drommel probeert het land nu, vermomd als asielzoeker, binnen te geraken. België moet het Canadese systeem overnemen. Het land laat een vooraf afgesproken aantal buitenlanders toe. De ene helft op verzoek van het bedrijfsleven, de andere met het statuut van politiek vluchteling of in het kader van de gezinshereniging. Wie binnen wil wanneer het afgesproken aantal al is bereikt, moet wachten tot het volgend jaar. Zo blijven de kansen, of het gebrek eraan, voor iedereen gelijk. Als we eenmaal beseffen dat migranten goed zijn voor de economie, gaan we vanzelf veel positiever tegen hen aankijken, zegt de directeur van het federaal Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding. (En wat als ze achter het stuur van een truck over de autowegen razen, het gezicht grotendeels belemmerd door een chador?)
Johan Leman is niet langer de juiste man op de juiste plaats. Zijn jobidentificatie is een beetje zoek. Hij moest maar eens als freelance medewerker aankloppen bij een think tank, in de informele cirkels van het VBO, Binnenlandse Zaken of Justitie. Om het ijs te breken, de hersenen soepel te maken voor het echte denkwerk over migratie, dress codes en de multiculturele samenleving.
Jan Braet
