De klanklandschappen van Hoover.
In zijn jonge leven heeft het Belgische Hoover al voor de nodige opschudding gezorgd. Zowel de wapenfeiten als de onconventionele aanpak werden hier te velde fel opgemerkt. En we waren toch al wat gewoon. Vorig jaar ontstond er een drukke stoelendans rond de groep, die uitmondde in een contract met het Britse moederhuis van een grote Belgische platenfirma. Het was een stap die een en ander zei over de perspectieven waarmee wordt gewerkt.
Voor de groep was het echter alleen maar hoera. Hun horizon werd meteen minstens Europees. Die optie kreeg een flinke duw toen cineast Bernardo Bertolucci het nummer ?2 wicky? uitkoos voor de soundtrack van de film ?Stealing beauty?. Engelse radiozenders lieten elk vooroordeel vallen en stopten het nummer in een hoge rotatie.
Het is een bodem waarin ook ?A new stereophonic sound spectacular? ongetwijfeld goed zal vallen. Het album is een knisperend en zeer goed uitgewerkt voorbeeld van doorgedreven huisvlijt. Hoover werkt het liefst in de schemer en achter de schermen. Optredens kunnen op een enkele hand worden geteld en ze komen alleen maar in echte studio’s voor de laatste afwerking.
Die eerder terughoudende opstelling laat zich echter niet horen. Hoover handelt namelijk in ruimte. Rond de zweverige stem van Liesje Sadonius worden klanklandschappen gebouwd die verrassend veel invalshoeken hebben. Voor de hand liggen filmmuziek à la Angelo Badalamenti (?Twin peaks?) en de middeleeuwse gezangenvoorraad van Dead Can Dance. Achter de hand hebben ze ook stukken gitaarnoise en invloeden uit het brede amalgaam van actuele dansstijlen.
Wie ze op basis van ?2 wicky? al had afgeschreven als een kloon van Portishead, moet die mening dringend bijsturen. Ze overtreffen dat fel bejubelde voorbeeld en zijn Britse acolieten met een bagage die veel breder is en die veel meer openingen laat. Groepen op het Europese continent worden daar stilaan zeer performant in. Om op te vallen, hebben ze meer nodig dan een uitgemolken truc. Hoover doet dat voortreffelijk en geeft elk nummer bovendien nog een draai mee wat de houdbaarheid gevoelig verhoogt. De hoogdravende titel van het album is dus zeker niet ongepast.
Jan Delvaux
Hoover, ?A new sterophonic sound spectacular?, (484389 2/Columbia)
Hoover : doorgedreven huisvlijt.
