– Hoofdeconoom bij Bank Degroof.

Wereld: ‘De meeste economen en internationale instellingen rekenen voor 2014 op een lichte economische groei van 1 procent. De consensus hierover is zo groot, dat ik er toch aan begin te twijfelen: niemand durft blijkbaar een afwijkende mening te formuleren. De grote eensgezindheid over een lage economische groei weerspiegelt vooral de grote onzekerheid over wat er ons volgend jaar te wachten staat.

‘Niet dat ik geloof dat de wereld opnieuw een diepe recessie zal doormaken. We lopen niet onmiddellijk gevaar om in een crisis als in 2008 en 2009 te verzeilen. Er zijn wel risico’s die de voorzichtige groei van de wereldeconomie bedreigen en daar moeten we rekening mee houden. We leven in een tijdperk waarin een kleine gebeurtenis grote gevolgen kan hebben. Dat is het butterfly-effect: een vlinder verplaatst hier een beetje lucht met zijn vleugels en veroorzaakt een storm aan de andere kant van de oceaan. Denk aan de Tunesiër die zich uit protest in brand stak en zo de Arabische Lente ontketende, wat ook gevolgen had voor de olieprijs. Een terroristische aanval – denk aan 9/11 – kan ontzettende gevolgen hebben voor de wereldeconomie. Of een kernramp als in Fukushima. En heel belangrijk: hoe zal China verder ontwikkelen? Een crisis in China, bijvoorbeeld op de vastgoedmarkt of door sociale spanningen tussen bevolkingsgroepen, kunnen grote gevolgen hebben voor de wereldeconomie. Kortom, de onzekerheid over de nabije toekomst is enorm.’

Europa: ‘Ik vrees dat Europa het voorbije jaar een beetje in slaap is gewiegd. In 2013 waren er geen grote spanningen tussen bijvoorbeeld Griekenland en Duitsland, maar dat wil zeker niet zeggen dat de fundamentele problemen opgelost zijn: Zuid-Europa blijft zwak, het contrast met het noorden van Europa blijft groot, de gezondheid van de financiële instellingen blijft problematisch, de openbare financiën moeten nog steeds gesaneerd worden…

‘En wat me bij dit alles echt verbaast, is dat de bevolking zo rustig blijft. Neem Griekenland, waar de bevolking 25 procent moest inleveren. Dat cijfer is een gemiddelde, voor veel mensen was het 40 of zelfs 50 procent. En toch is het daar al bij al rustig gebleven. Al weten we ondertussen dat ook dat snel kan veranderen, kijk maar naar de Arabische Lente. We kunnen nu wel hopen dat met de Europese verkiezingen in 2014 de politici zullen uitleggen welke maatregelen ze allemaal hebben genomen om te voorkomen dat er ooit opnieuw zo’n diepe crisis uitbreekt – alleen vrees ik dat dit niet zal gebeuren. Gevolg zal zijn dat de kloof tussen de bevolking en de Europese instellingen en politici nog groter wordt. Het risico op ernstige sociale onrust in Europa wordt er alleen maar groter door.’

België: ‘Er wordt ons een groei voorspeld van 1 procent, dat is dus in lijn met de verwachtingen voor Europa. In 2012 en 2013 presteerden we nog beter dan Europa omdat we minder hebben bespaard. Die politiek was toen verdedigbaar, maar we kunnen dat niet blijven volhouden want we moeten dringend onze staatsfinanciën in orde brengen. Bovendien zijn onze lonen sterker gestegen dan in andere landen. Op korte termijn is dat goed, want zo stimuleer je de consumptie van de mensen. Maar op lange termijn is dat slecht, want als ondernemingen moeten herstructureren zullen ze naar die loonkosten kijken en krijgen we de rekening gepresenteerd: ze trekken weg.

‘We kunnen klagen dat de regering-Di Rupo nauwelijks iets gedaan heeft op het vlak van begroting, pensioenen, arbeidsmarkt, fiscaliteit. En de grote kloof tussen rijk en arm is verontrustend. De volgende jaren zullen wat dat betreft toch knopen moeten worden doorgehakt. Dat zal voor onzekerheid zorgen en dat is niet goed, noch voor het vertrouwen van de consument, noch voor dat van de bedrijfsleider en dus voor onze welvaart in het algemeen. Maar het is de prijs die we moeten betalen voor een betere werking van onze economie. En daarover mogen ze van mij na de verkiezingen best wel enige tijd onderhandelen: liever een degelijk akkoord na maanden onderhandelen, dan een snelle regeringsvorming zonder enig vooruitzicht.’

‘De kloof tussen de bevolking en de Europese instellingen zal nog groter worden.’