Geboren op 19 juli 1971 in Diest. Sociaal assistente.
Griet Vandewijngaerden mag zich sinds kort de eerste vrouwelijke SP-schepen van Kortenaken noemen. Kortenaken, dat is een klein dorp op de grens van Vlaams-Brabant en Limburg. De politieke kaarten zijn er bij de jongste gemeenteraadsverkiezingen grondig herschud. De VLD moet voor het eerst in achttien jaar de macht met een andere partij delen.
Ze werkt als coördinator voor buitenschoolse kinderopvang in Zoutleeuw. ‘Ik doe vooral de organisatie achter de schermen, maar ik maak ook tijd om zelf met de kinderen te ravotten. Het leuke is dat ik mijn baan vrij kan invullen.’ Ze is afgestudeerd als sociaal assistente. En ‘sociaal’ is het sleutelwoord. ‘Als kind zat ik overal bij. Ik ben jarenlang hoofdleidster bij de plaatselijke jeugdbeweging geweest.’ Maar daar werd ze op den duur te oud voor. ‘Ik wilde nog wel iets doen in de gemeente. Mijn ouders zijn heel actief in het verenigingsleven en koesteren sympathie voor de SP. Zo ben ik naar een aantal activiteiten gegaan. Na een tijdje heeft Frank Vandenbroucke me thuis opgezocht en me definitief over de streep getrokken.’
‘Je bent een slechte politica, want je bent veel te naïef, zei een partijgenoot me ooit.’ Dat bleek de avond van de verkiezingen. De CVP, waarmee de SP na zes jaar samen in de oppositie een mondeling akkoord had, bleek op twee paarden te wedden. De partij had namelijk ook een akkoord met de VLD gesloten. ‘Ik ben veel te goedgelovig geweest’, geeft ze toe. Het kwam uiteindelijk nog goed, het lukte de SP in extremis om een coalitie met de VLD te vormen. En Griet Vandewijngaerden kreeg een lesje in realpolitik. Het dubbelspel van de CVP heeft haar wel gekwetst. ‘Ik dacht aanvankelijk dat persoonlijke vriendschappen op lokaal niveau belangrijker zijn. Ook omdat het verschil tussen de partijen hier niet zo uitgesproken is. Daarom ben ik diep teleurgesteld en een schepenmandaat compenseert dat niet.’
Over SP-voorzitter Patrick Janssens is ze best tevreden, maar de discussie over het openstellen van de partij voor zelfstandigen en gelovigen vindt ze flauwekul. ‘De SP verdedigt een gedachtegoed. De mensen moeten zelf maar uitmaken of ze daar wel of niet achterstaan. Je hoeft dat niet allemaal te gaan benoemen.’ Voor vrouwen in de politiek hanteert ze dezelfde no-nonsensebenadering. ‘Vrouwen moeten niet meer kansen krijgen, maar meer kansen grijpen.’ De jeugdbeweging is in dat opzicht een goede leerschool, vindt ze, daar leer je je ‘mannetje’ staan. Ze is wel sceptisch omdat ze de slinger te veel de andere kant ziet uitslaan. ‘Jongeren en vrouwen die zich nooit binnen de partijstructuur hebben opgewerkt, krijgen mandaten op een presenteerblaadje aangeboden.’
Haar twee jongere zussen zijn inmiddels het huis uit, zij woont nog thuis. ‘Mijn vriend zit ook in de politiek. Hij was een tijdje voorzitter van de jongsocialisten en is nu gemeenteraadslid in Aalst.’ En Aalst ligt zo’n negentig kilometer verderop. ‘Aangezien samenwonen praktisch niet haalbaar is, houden we het voorlopig zo.’ Tijdens de weekends pendelt ze naar Aalst. Dat veroorzaakt in het dorp wel eens wrevel, want de sociale druk op politici is groot. Ze heeft het over de pensenkermissen, de steak-met-frietfestijnen en de bejaardenbals waar plaatselijke bewindslieden present horen te zijn. ‘De mensen hier schijnen niet te snappen dat je ook een eigen leven hebt. Een schepen, liefst eentje die een stevig glas lust, moet overal opdraven. Maar ik ga heus niet overal heen. Als de mensen daar geen begrip voor kunnen opbrengen, moeten ze dat over zes jaar maar afstraffen.’
Zes jaar geleden was ze de enige ‘jongere’ in de Kortenaakse SP. ‘Ik vraag me soms af hoe ik dat heb volgehouden.’ Willens nillens zien de jongeren haar nu als de schepen die eindelijk hun belangen zal verdedigen. Dat wordt geen gemakkelijke klus. ‘Ik ben nog maar net schepen, maar ik weet nu al dat mijn collega’s alleen naar jongeren luisteren als het echt niet anders kan.’
Dertig worden, is niet iets om licht over te gaan, vindt ze. ‘Ik ben pas in juli jarig, dus ik heb nog even tijd om aan het idee te wennen, maar ik denk dat ik me die dag echt rot zal voelen. Ik weet dat er eigenlijk niets verandert, maar ik heb dertig jaar altijd als het einde van de jeugd beschouwd.’
H.R.
