Het was geen carrièreplan. Ze had al een baan, toen een vriendje haar inschreef voor een Nederlandse modellenwedstrijd. Het was 1977 en ze won. We spraken af in Antwerpen, voor een artikeltje in de krant: ‘Meisje uit Antwerpen wint modellenwedstrijd van Viva.’ Ze was wat beduusd door de aandacht. Ze werd meteen geboekt in Nederland en Duitsland, en via het Gentse Models Office van Pierre Eggermont stond ze klaar toen drie jaar later het weekblad Flair werd gelanceerd. ‘Ghislaine was al in de twintig, wat vandaag oud is voor een model, maar ze was ontzettend fotogeniek’, vertelt Gerdi Esch, die er de leiding had over de moderubrieken. ‘Ghislaine hoefde niets speciaals te doen. Ze ging staan, lachte haar mooie lach en de foto was er.’
Ze wilde mode een sérieux geven, op hetzelfde niveau als cultuur.
Als vijfde in een gezin van acht kwam Ghislaine Nuytten uit Wervik, vlak bij de Franse grens. Er werd thuis gekeken naar de Franse televisie, de bladen die er circuleerden waren de Franse Elle en Marie-Claire. Ghislaine en haar zussen spiegelden zich aan de stijl van de yéyé-zangeressen Sylvie Vartan en Françoise Hardy. ‘Mijn dochter zal zoiets nooit doen’, zei de vader beslist, en Ghislaine ging secretariaat studeren. In de jaren zestig was het gezin naar Antwerpen verhuisd, en Ghislaine vond dat ze er ‘een vreselijke Antwerpse tongval’ aan had overgehouden – al was daar niets van te merken wanneer ze later een show of een programma op de toenmalige BRT presenteerde. ‘Bij de omroep waren ze toen heel streng op uitspraak, het moest vlekkeloos AN zijn of je kreeg een nota.’
Ze trok naar Londen, woonde zes maanden in Parijs, waar ze het gevoel had dat ze toch altijd als ‘petite Belge’ werd bekeken. Maar ze haalde opdrachten binnen van grote namen als Armani en Versace in Milaan, Gaultier in Parijs. Soms liep ze een defilé, maar ze was vooral fotomodel. ‘Met mijn 1,74 meter was ik te klein om internationaal op de catwalk door te breken, en bovendien waren in de jaren tachtig de Amerikaanse, sportieve en gespierde modellen zoals Jerry Hall in trek.’ Ook binnen de mode zijn er modes.
Van Senegal tot Alaska
In België en Nederland ging het haar ondertussen voor de wind. Magazines hadden toen nog budgetten voor buitenlandse modereportages, en ze was erbij van Senegal tot Alaska. Ze was punctueel, vriendelijk, werkte hard en kon ook goed feesten. Nuytten was geliefd, en voelde zich niet te goed om bij te springen als er in de coulissen een brandje geblust moest worden of een rok gestreken. En toen de textielbeurs Vestirama een poging deed om zichzelf heruit te vinden, showde ze de ontwerpen van Walter Van Beirendoncks collectie ‘Sado’, met lederen zweep en muilkorf op. De nette, gedistingeerde jonge vrouw was ook niet bang om zich te smijten.
‘Ghislaine was geen klassieke schoonheid. Ze had iets speciaals dat goed paste bij de visie van de beroemde Zes van Antwerpen’, zegt Esch. Net als zij was de mode van Walter Van Beirendonck, Dirk Bikkembergs, Ann Demeulemeester, Dirk Van Saene, Marina Yee en Dries Van Noten ook anders dan wat men kende uit Italië of Frankrijk. Het was dan ook geen toeval dat ze elkaar vonden: later zou Nuytten het vaste model van Dirk Van Saene worden en woordvoerder van Walter Van Beirenconck. ‘Ik rolde van het een in het ander.’
Naar de televisie
Op haar dertigste stopte ze als model en legde ze zich toe op tv- en presentatiewerk. Het begon met Blikvanger, een uitloper van het overheidsinitiatief ‘Mode, dit is Belgisch’, dat in het leven werd geroepen om de kwijnende textielindustrie nieuw leven in te blazen door fabrikanten in contact te brengen met creatieve studenten. Nuytten was een gedroomde brugfiguur. Ze werkte mee aan de magazines van ‘Mode dit is Belgisch’ en belandde zo in het team dat het eerste modeprogramma op de Vlaamse tv samenstelt. Als boegbeeld van Blikvanger kreeg ze kritiek te slikken. Het publiek vond haar te stijf, te afstandelijk. ‘Dat deed haar veel verdriet’, herinnert Michèle Beeckman zich, die mee in het team zat. ‘Maar ze incasseerde de kritiek en deed gewoon verder, want ze wilde mode een sérieux geven, op hetzelfde niveau als cultuur.’ Na Blikvanger volgde Look, meer radiowerk in België en Nederland, en jury’s voor jonge modellen.
Al wie met Ghislaine heeft samengewerkt, looft haar vriendelijkheid, bescheidenheid, haar vrolijke natuur. Ook komt telkens haar belezenheid terug. ‘Ze had een brede interesse, van mode tot politiek en kunst. Ze volgde het allemaal’, bevestigt Gerdi Esch.
Twee jaar geleden heb ik voor het laatst lang met haar gesproken. Ze vertelde toen dat ze leed aan pulmonale hypertensie, een zeldzame, langzame en ongeneeslijke ziekte. Stappen werd moeilijk, haar adem korter. Ze pendelde tussen Mechelen, een huis in Frankrijk, waar de zeelucht haar longen deugd deed, en de behandelingen in Leuven. Haar hart heeft het begeven op 18 januari 2022. Ze werd 67.
