De toespraken, de activiteiten, de interesses, de attitudes, de gesprekspartners en de media-interventies van de prins – het komt de laatste jaren allemaal uit de koker van de briljante topdiplomaat Ghislain d’Hoop. Officieel ‘diplomatiek adviseur’ houdt hij zich in de praktijk voltijds bezig met de voorbereiding van prins Filip op het koningschap. Hij volgt de prins als zijn schaduw: waar de prins gaat, daar vind je ook Ghislain d’Hoop. Acht jaar verblijft hij nu al aan het hof, een eeuwigheid in diplomatieke kringen waar geregelde postwissels gebruikelijk zijn. d’Hoop is tevens adjunct-kabinetschef van de koning. In die zin is hij na Jacques van Ypersele de Strihou de onbetwiste nummer twee op het paleis.
Wie met d’Hoop te maken kreeg, herinnert zich op de eerste plaats zijn grote ongerustheid over het imago van de prins. Foto’s van een rokende prins zijn niet toegelaten, een religieus icoon wordt voor opname nog snel uit het interieur verwijderd. d’Hoop waakt er angstvallig over dat de prins niemand voor het hoofd stoot, hij weegt zijn woorden op een goudschaaltje.
Dat was althans het standaardbeeld vóór het geruchtmakende Story-interview van de prins. Sindsdien worden er vraagtekens geplaatst bij de oordeelkundigheid van deze wat vreemd kalende man met het profiel van een omgevallen boekenkast. Uitermate erudiet en intelligent, met een brede algemene kennis, een onderhoudend causeur ook met een flinke dosis staatsmanszin is d’Hoop ook wel wat ouderwets, een tikje ancien régime zelfs. Maar dat geldt bij uitbreiding voor heel de prinselijke staf. Achter zijn elegante manieren schuilt een stalen wil, zegt al wie met d’Hoop over een ontmoeting met de prins onderhandelde.
De in Kortrijk geboren licentiaat Toegepaste Economische Wetenschappen begon zijn diplomatieke carrière in Londen. Midden 1993 werd hij woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Een cruciaal moment zo bleek, want die zomer overleed onverwachts koning Boudewijn. d’Hoop blonk toen uit met de snelle, doeltreffende organisatie van het internationaal perscentrum naar aanleiding van de begrafenis van koning Boudewijn en de troonsbestijging van zijn broer Albert. Ook het paleis was onder de indruk. Kort daarna vertrok de diplomaat weliswaar naar Rome, maar vanaf 1997 werd d’Hoop, een generatiegenoot van prins Filip, diens dagelijkse en allesbepalende raadsman. En in de loop der jaren ook een intieme vriend. Het beste bewijs daarvan is dat d’Hoop een lezing voor zijn rekening nam tijdens de huwelijksmis van de prins – een hoogst uitzonderlijke eer.
In Vlaanderen zagen velen hem als de kwade genius achter de frontale aanval van de prins op het Vlaams Belang in het weekblad Story. Als gewezen woordvoerder weet d’Hoop immers hoe de media functioneren. Hij had het interview ook nagelezen. Maar na de scherpe kritiek op de (te) politieke standpunten van de prins, bleef het oorverdovend stil. d’Hoop is niet iemand die zich ter verantwoording laat roepen. Hij is een man van de coulissen, die nog het liefst van al zijn bestaan voor de buitenwereld geheel verborgen zou houden. d’Hoop treedt dus alleen voor het voetlicht als het paleis daar uitdrukkelijk om vraagt.
De topdiplomaat heeft al een mooie carrière achter zich en dit is wellicht niet het eindpunt. Ghislain d’Hoop is namelijk ook de gedoodverfde opvolger van Jacques van Ypersele de Strihou, de kabinetschef van de koning.
Door Ann Peuteman en Han Renard
