Een paar weken geleden op Knack. Middagpauze, iedereen is gaan eten, alleen uw dienaar zit in zijn hoekje zuchtend over een vel papier van het maagdelijkste wit gebogen. Plotseling: telefoon!
– Hallo, Kwaad Bloed.
– ‘ ’t Egyptenaarke!’
– Mijnheer Ghali! Leeft gij nog?
– ‘Meer dan ooit. Hoe is het vriend, en hoe is het met de Rik?’
– Slecht. Het ene proces na het andere. Als Slangen zijn drie miljoen euro krijgt zijn we voor eind 2003 failliet.
– ‘Die Slangen is toch zelf een crimineel. Waarvoor is hij ook weer veroordeeld?’
– Voor nepoffertes. En hij is voorlopig enkel beschuldigd, niet veroordeeld.
– ‘Dat komt dan nog wel. Nepoffertes! Bestaat er iets lagers in het leven? Op het indienen van nepoffertes staat bij ons steniging. Maar eerlijk gezegd: het verbaast me niets van die processen. De pen van de Rik is ook niet meteen een corps diplomatique, niet? Toen ik zijn repliek las op dat recht van antwoord van de Rat heb ik hier direct gezegd: da’s er over. Pas op, gij had nochtans gelijk met uw madam Timmermans hè. Dat kan ik getuigen. ‘
– Kunt gij dat getuigen? Reist ze op kosten van de EU of de EVP?
– ‘In elk geval op die van de liberalen. ‘
– Wat?
– ‘Herinnert ge u dat er half november een zitting van het Europees parlement was waarop de nieuwe leden verwelkomd werden? De Rat heeft er ook gesproken. Voor drie man en een paardenkop, zelfs een paar van zijn eigen VLD-collega’s zijn toen buiten een koffie gaan drinken. Enfin, ik was daar toevallig ook en wie zie ik tot mijn verbazing rond draven? Madam Timmermans. De moeder aller kindsoldaten. En ’s avonds zat ze bij hem in het hotel. ‘
– Ze heeft misschien haar deel betaald?
– ‘Welja. En als den Annan voor de spiegel staat ziet hij een onafhankelijke secretaris-generaal zeker. Laat me niet lachen. Ik zal u het nummer van Museveni eens geven. ‘
– Die kent hij niet, heeft hij zelf in Knack gezegd.
– ‘Ja, mijn oren. Zijn deur plat heeft hij gelopen. Kan ik hier rector worden? Kunt ge ons een lijfwacht geven? Mag uw chef van de Veiligheid stroman zijn voor mijn villa? Zot werd hij ervan, de Yoweri. En van die vzw voor de kindsoldaten krijgt hij helemaal de mazelen. Kunt gij de boekhouding van dat spel niet te pakken krijgen?’
– Het is een vzw, die moet geen boekhouding voorleggen.
– ‘Ach zo. En wie beslist daar over het geld?’
– De voorzitter en de secretaris.
– ‘En wie zijn dat?’
– De voorzitter is de Rat, de secretaris of iets soortgelijks is madam Timmermans.
– ‘Kijk eens aan. ‘
– Weten ze in Afrika dat hij geprobeerd heeft om de opbrengst van 11.11.11 in Oosterzele naar zijn vzw af te leiden?
– ‘Wablief?’
– Het stond letterlijk in het blad van de SVVO, wat staat voor Samen voor Vernieuwing en Verandering in Oosterzele, een samenwerking van VLD, NCD en Spirit. En niet alleen dat, SVVO eist van de Gemeentelijke Raad voor Ontwikkelings Samenwerking dat Oosterzele de actievoerders van de vzw Sponsoring Kinderen Uganda zou betoelagen.
– ‘Maar dat is toch alle fatsoen voorbij, zoiets. Heeft niemand daartegen geprotesteerd?’
– Toch wel. Ik citeer uit een pamflet van CD&V: ‘Een ontaard man, die zich geroepen voelt om de nagedachtenis aan de vele gesneuvelde, verkrachte, verminkte en voor het leven getekende kinderen uit Uganda voor persoonlijke politieke propaganda te misbruiken. Een gewetenloze figuur die beter uit Oosterzele was weggebleven. ‘ Dixit CD&V, toch christelijke mensen.
– ‘Ze blijven nog beleefd. Ge ziet dat ge wat beter moet opletten met wiens foto ge in Kwaad Bloed zet. ‘
– Van de foto gesproken, mijnheer Ghali kunt gij de jaarthema’s nog eens opsommen? Ge zijt de enige die ze nog kent vrees ik.
– ‘September 1991, Russische generaals: ode aan het Kwaad Bloed. Daarna prins Charles: ode aan het onafhankelijke denken. Boutros Boutros-Ghali, votre serviteur: ode aan het nutteloze. Madonna: ode aan de onschuld. Dehaene: ode aan de ervaren gids. Claes: ode aan de eenvoudige man, een beetje Egyptisch van uitzicht, die zich door grote moed en zelfopoffering tot het hoogste wereldniveau heeft opgewerkt en daarvoor stank voor dank heeft gekregen. De Rat: ode aan het Afrikaans leiderschap. Jeltsin: ode aan een nuchter en krachtdadig beleid. Tobback: ode aan de goedgemutste bejaarde die na zijn pensioen een centje bijverdient. Den Baard: ode aan de georganiseerde misdaad. Prins Laurent: ode aan de dienstbare monarchie. Ziezo, dat zijn ze. Wat nu de foto van dit jaar betreft… ‘
– Die is al gekozen. Rik heeft beslist.
– ‘Oh ja? Sinds wanneer bemoeit Rik zich met onze laatste bladzijde? Alsof wij opmerkingen maken bij de foto die er op zijn eerste staat. Daar is nochtans ook een en ander over te zeggen. En wie heeft hij gekozen?’
– Ik durf het bijna niet vertellen.
– ‘Het is niet waar hé, de Ghanees toch niet?’
– Mijnheer Ghali, vraag het me niet.
– ‘Potverdomme, als dat waar is doe ik hem ook een proces aan. En is er al een thema?’
– Dat niet.
– ‘Wel, luister dan goed. Het thema voor 2003 wordt: ode aan de grootste machiavellist ter wereld. En nu ga ik meester Diependaele bellen. Salut. ‘
Koen Meulenaere
