?Le beau mariage? : Guy Cassiers brengt een filmscript van Rohmer op het toneel.

LIMELIGHT, het huis van vertrouwen in Kortrijk, confronteert in ?Le beau mariage? de jonge acteurs Twiggy Bossuyt, Elke Dom en Arnaud Jacobs met de ervaren regisseur Guy Cassiers. Volgend seizoen is het de ervaren actrice Chris Lomme die met de jonge regisseur Piet Arfeuille een productie maakt. Dat is een kruisbestuiving die heel wat perspectieven opent. Daar moeten niet meteen wonderen van verwacht worden, evenmin als van de wisselwerking tussen film en theater waar het met ?Le beau mariage? ook om te doen is.

De tekst van de voorstelling is Jan Simoens‘ vertaling van het filmscript van Eric Rohmer (1920), een Franse auteur-cineast die in het filmbedrijf een aparte plaats inneemt omdat hij vertrekt van schijnbaar banale, zeer alledaagse feitjes, die hij in een cinéma pur-stijl en niet zonder ironie weet te verwerken. Limelight vertoonde al heel wat van zijn films en ook van Guy Cassiers was het grootste deel van zijn werk er te zien.

Cassiers kreeg vorig jaar in Nederland de Prosceniumprijs voor ?Angels in America? ( RO-Theater) en dit jaar in Brussel de Thersitesprijs van de Vlaamse theatercritici als waardering voor wat hij tot nu toe maakte met kinderen en jongeren we denken aan Oud Huis Stekelbees en in het volwassenencircuit onder andere in het Kaaitheater.

Vorig seizoen ging in het KunstenFestivaldesArts in Brussel Cassiers’ bewerking voor theater van ?Hiroshima mon amour? (?HMA?) op een scenario van Marguerite Duras in première, en deze productie komt begin 1997 weer in roulatie.

Cassiers wordt blijkbaar niet door hedendaagse toneelauteurs gestimuleerd : ?Ze denken vrij klassiek binnen wat er mogelijk is in theater en hanteren vaak een vorm van twintig jaar geleden. Ze geven soms ook in hun tekst aanwijzingen voor de regie en daar voel ik mij door beperkt.? Hij vindt momenteel interessanter materiaal in filmscripts. Maar evengoed kan hij vanuit een muziekstuk of een schilderij vertrekken. ?Le beau mariage? en ?HMA? vormen, hoe tegengesteld ook, een tweeluik.

Cassiers gebruikt graag filmtechnieken op de scène, zoals bruitage of locaties die verspringen in de tijd en die binnen de theaterproductie een eigenheid krijgen. Hij trekt ze zoals in ?HMA? uit elkaar en voert personages, techniek en tekst op als evenwaardige facetten waarmee het publiek zelf zijn stuk maakt. ?Le beau mariage? vertrekt echter vanuit spelers en personages. De techniek komt er maar aan te pas als de spelers het echt nodig achten.

BEHANGPAPIER.

Cassiers wil dit keer uitzuiveren en het simpele accentueren. Weinig decor, geen technische snufjes. Smalle stroken behangpapier bakenen als een streepjescode verschillende locaties af. Komt een schilderij ter sprake of een lamp, dan worden die wel eventjes door een medespeler van achter zo’n strook papier gehaald en zolang vastgehouden. Het zijn geen vondsten, eerder bekende kneepjes die nog bruikbaar zijn in een geheel waarin personages en aankleding iets hebben dat herinnert aan prenten uit een kinderboek en aan de subtiele naïviteit waarmee Jacques Tati zijn films kleurde.

?Le beau mariage? gaat over Sabine die plots wil trouwen. Niet omdat ze op iemand verliefd is, maar gewoon omdat ze dat nu wil. Tevoren liet ze zich impulsief leiden door haar gevoel. Nu maakt ze los van alles en iedereen haar keuze, die op niets is gebaseerd. Ze kiest, of hij het nu wil of niet, voor de advocaat Edmond.

Die ongewone gang van zaken onthult een aantal twijfels bij haar moeder en bij de begoede burgers in haar vriendenkring. In ?HMA? doorbreken bepaalde keuzes de gangbare ethiek en morele waarden, in ?Le beau mariage? keert de jonge Sabine terug naar traditionele waarden, maar dan toch vanuit een twijfelachtige motivatie. Voor Cassiers ?zit er een Sabine in elk van de jonge mensen die, na alles geprobeerd te hebben, nu weer eens de family values willen proberen. Maar ook die keuze is impulsief en zeker niet doordacht?.

Eric Rohmer, die literatuur studeerde en ooit één theatertekst schreef, ?Het trio in mi bemol?, wordt aangewreven dat zijn filmscripts te literair zijn. Ze zijn zeker theatraal. ?Le beau mariage? heeft veel van een pièce bien faite, een uitgebalanceerde komedie met een pittige dialoog en rake typeringen. De Limelightploeg maakt er ook een leuke voorstelling van en komt daarmee dicht in de buurt van het ?avondje-uit?-amusement. Daardoor worden de vooropgestelde bedoelingen slechts minimaal gerealiseerd.

De link met ?HMA? is er, maar minder duidelijk is waar de spanning tussen het filmscript en de voorstelling op de scène zit. Waarom moest zo nodig een filmtekst genomen worden als hij toch maar aanleiding geeft tot een doodgewone, zij het geestige theaterproductie, alle improvisaties en experimenten die daar eventueel aan vooraf zijn gegaan, ten spijt ?

Het doorgeven van ervaring is een mooie zaak, maar het spel van de vertolkers van ?Le beau mariage? gaat niet verder dan het presenteren van een aantal frisse typetjes. Geen verrassingen, geen onthullingen. En daar heeft een publiek dat niet alleen komt voor een genoeglijke avond, niet zo veel aan.

Roger Arteel

Reisvoorstellingen. Info : (056)22.10.01 (Limelight), (09) 230.13.78 (XL-prod.).

Twiggy Bossuyt en Arnaud Jacobs in Le beau mariage : gezinswaarden.