Het verhaal van ex-prostituee Yolande.
Yolande stond destijds met Patsy Sörensen aan de wieg van Payoke, en richtte inmiddels Pandora op, een zelfhulpgroep voor prostituees en ex-prostituees. Zelf zit ze niet meer in het vak, maar ze heeft het allemaal gehad: de vitrine, pornolijnen, hotels, baancafés. Het begon met gewoon iets drinken met de klanten, slechte imitatiechampagne: de gedachte daaraan bezorgt haar nog altijd maagkrampen. Zo rolde ze het milieu in. “De dag dat mijn zoon zelfstandig wordt, kap ik ermee”, hield ze zich al die jaren voor, en het lukte nog ook. Een veel eerdere poging mislukte. “Ik zat nog maar enkele jaren in het vak toen ik besloot een cursus handelssecretariaat te volgen en mijn leven een andere wending te geven. Maar omdat ik voordien als dienster gewerkt had in de horecasector, kreeg ik nog een belastingaanslag voor het voorbije jaar en ik kon dat niet betalen. Ik ben terug in het milieu gegaan, een en al frustratie: moet ik hier op mijn rug gaan liggen om de staat te betalen? De idee dat prostitutie een tijdelijke oplossing is om uit de financiële problemen te geraken draait voor bijna iedereen uit op een desillusie. Het eerste jaar maak je jezelf wijs dat het een kwestie van even doorbijten is. Het tweede jaar dringt stilaan het besef door: verdorie, waar ben ik nu verzeild geraakt!”
Verdient het goed? “De prijzen om te kunnen werken zijn ongelooflijk de hoogte in geschoten. Vijftien jaar geleden kon je voor zesduizend frank huur per maand 24 uur op 24 achter de vitrine werken, tegenwoordig moet je het tienvoud neertellen voor de helft uren. Dat heet dan gedoogbeleid! Neem dat je 200.000 frank per maand verdient. Bijna een derde daarvan gaat naar de uitbater, en nog eens zoveel naar beroepsonkosten. Dan blijven er nog 80.000 over en dat is alleen in de beste periode.”
“Ook de tol op je gezondheid is na verloop van tijd hoog: drank en drugs om de walging weg te krijgen, zenuwen, verzwakte organen, een onevenwichtig emotioneel leven. En het liedje eindigt dikwijls met een volledige verstoting als het geld op is. Velen blijven alleen achter, soms zonder adres of dak. Het is mijn droom dat er een rusthuis zou opgericht worden voor marginalen.”
En de klanten? “Voor vele prostituees is misbruikt worden een normale situatie. Er zijn er die zeggen: nu gaan we wraak nemen en zullen we die rotzakken laten betalen. Pas op, bij de klanten zitten echte smeerlappen, maar er zitten ook veel toffe mannen tussen. ’t Is spijtig voor die mannen om het te zeggen, maar ze hadden aan mij uiteindelijk niet meer dan een lege enveloppe. Van een orgasme veinzen heb ik nooit gehouden.”
Als ex-prostituee zie je niet bepaald je arbeidskansen verhogen. “Je draagt het stigma met je mee. Ik heb het geluk gekend om uiteindelijk voor sociaal-assistente te kunnen studeren, al verdien ik daarmee op dit moment niet veel meer dan het minimum. Maar liever dit dan op mijn rug te gaan liggen. Prostitutie is geen echt vrije keuze, het is op de eerste plaats een overlevingsstrategie. Voor mij kan prostitutie niet op één lijn staan met een gewoon beroep.”
Ria Goris
