Of we erin geloven, vroeg een medewerker van de bond zaterdagavond, dik anderhalf uur na het einde van België-Estland? Uiteraard, sportfans in dit land zijn een tikkeltje schizofreen, balancerend tussen doemdenken en (soms naïef) optimisme. Anders zou pakweg het wielrennen nooit meer geloofwaardig zijn.
Sterk geloven in de kwalificatie van de Rode Duivels voor het WK doen we nog niet, daarvoor was de prestatie niet indrukwekkend genoeg, maar de winst was alleszins een opsteker. Dat mocht ook, na een tot dusver gitzwarte zomer voor ons nationale clubvoetbal, met de diverse Europese uitschakelingen. En van het gehakketak in bondskamers werd je vorige week ook niet vrolijk. Een dure campagne opstarten om nog eens een goed gevoel rond de nationale ploeg te creëren en vervolgens rollebollend over het tapijt een oorlogje uitvechten over wie de verantwoordelijkheid moest nemen voor administratieve blunders in de gevallen Tchité en Dirar. Je hoeft ze aan de Houba de Strooperlaan nog steeds niet te leren hoe het moet, in je eigen voet schieten.
Ongeveer een jaar heeft Stéphane Demol tijd gestoken in het opvolgen van het dossier van Memé Tchité. Niemand die al die tijd bij de FIFA navlooide hoe het met zijn statuut zat, of hij eventueel wel beschikbaar was. Twee weken geleden moest de bondsvoorzitter daarop aandringen. De speler speelde daarbij zelf ook geen open kaart. Tchité vergat zijn belofte-interland met Burundi, vergat de nationaliteitswissel – die een speler één keer in zijn leven mag aanvragen – aan Rwanda te melden. Voor Tchité telde alleen dat Belgische paspoort, wat hem het leven (en verhuizen) binnen Europa veel makkelijker maakt, en dat extra forum van de Rode Duivels.
Vandaag/woensdag wacht de Belgen een échte klepper, die een indicatie zal zijn of we écht mogen geloven in kwalificatie voor het WK. Turkije was zaterdag foutloos in Armenië (0-2), van post-Europese laksheid is geen sprake. RenéVandereycken kondigde zaterdag al aan dat het team er op het veld anders zal uitzien. Op automatismen gokt de bondscoach duidelijk niet. Zijn goed recht, elke tegenstander heeft andere kwaliteiten en gebreken, maar het blijft wel vreemd dat hij zo moeilijk de individuele foutjes uit het spel van de Rode Duivels kan krijgen en – vooral – dat hij het zo lastig heeft met keuzes. De elf die zaterdag op het veld stonden, komen eigenlijk allemaal het best tot hun recht in de centrale as. Het is alsof eerst naar de individuele kwaliteiten wordt gekeken en daarna een manier van spelen wordt verzonnen. Waarna het niet moet verrassen dat noch Vermaelen noch Kompany zaterdag hun beste interland speelden. In de vorige campagne werd al gezegd dat België al zo weinig talent heeft, dat het zonde zou zijn om het op de bank te zetten. Op Standard hebben ze er minder moeite mee.
Maar goed, voor het eerst in twaalf jaar werd de openingswedstrijd in een kwalificatiereeks gewonnen. Spelers en bond slaakten een luide oef, de druk mocht zaterdag even van de ketel. Het team is jong, tegen Estland gemiddeld 23,9, en heeft nog progressiemarge. We believe? Ja dus. Als de bij de vorige fotoshoot van Henk Van Cauwenberghe nog afwezige Marc Wilmots zijn schouders mee onder het project wil zetten, moeten wij dan aarzelen?
Volgend weekend gaat de Belgische competitie verder. Club Brugge staat na een lange pauze voor een belangrijke week. De Vlaamse regering moet nu maar eens klaarheid scheppen in het stadiondossier, nadat ze al drie deadlines besluiteloos liet passeren en sportief is het aan Jacky Mathijssen om twee maanden werk op het trainingsveld vertaald te zien in resultaten en degelijk veldspel. Na het bezoek van Dender wachten Club drie loodzware verplaatsingen: Bern, Genk en Mechelen. De speeltijd is voorbij.
Anderlecht zet zwaar in op zijn Russische spits Dmitri Bulykin. Geloven we daarin? Russen en België, in het verleden heeft het niet goed gewerkt. AndreiDemkine was een oncontroleerbare flop, zowel in Brussel als later in Kortrijk, terwijl ze bij Standard een boek kunnen schrijven over de fratsen van SachaRychkov, ooit hét grote talent. Kan posterboy Bulykin, ouder dan die twee, wél met de druk om? S
door peter t’kint
