JA

Wat is er precies gebeurd?

Daags nadat ik in het programma Volt op Eén onterecht was afgeschilderd als een cowboy die zijn patiënten behandelingen aanpraat, reed ik naar Antwerpen voor een fotosessie. Er zou van mij een wassen beeld worden gemaakt voor een tentoonstelling van Madame Tussauds in Brussel. Omdat ik negende sta op een lijst van meest herkenbare Belgen, leek dat verzoek me niet onzinnig. Ik voelde me vereerd, dus bood ik me aan op het opgegeven adres. Daar kwam ik in een ’tijdelijke fotostudio’ in contact met de vermeende kunstenaars die het beeld zouden maken. De zakenmensen zouden een uurtje later komen, zeiden ze. Maar zo ver is het niet gekomen. Haha, dit is verborgen camera, klonk het plots. Drie weken lang had de VRT zich voorgedaan als Madame Tussauds Belgium en zo met mijn secretariaat gecommuniceerd. Mijn vertrouwen is misbruikt. De VRT lijkt wel een bende Nigeriaanse handelaars in tweedehandsauto’s: programmamakers hebben misbruik gemaakt van een merknaam en zich een valse identiteit aangemeten. Dat is crimineel en wettelijk verboden. Terecht, anders zou onze maatschappij in totale chaos verzanden. Na het onthullen van de ‘grap’ kreeg ik laconiek een vergoeding van tweehonderd euro aangeboden.

Madame Tussauds Belgium bestaat niet, dus u had onraad kunnen vermoeden. Had een grotere vergoeding voor u een verschil gemaakt?

Voor die fotosessie heb ik onder meer vijf operaties afgezegd. Omdat het initiatief me een goede marketinginvestering leek, vond ik dat de moeite. Als er tienduizend euro tegenover staat en ik de controle heb over hoe de beelden uiteindelijk verschijnen, zou het dat nog altijd zijn. Maar omdat ik nu ook advocatenkosten heb, is de kans dat ik hier iets aan verdien zo goed als onbestaande.

Als de VRT zich valselijk voordoet als Madame Tussauds Belgium, is dat dan over de schreef?

Over wat juridisch wel of niet mag, kan ik moeilijk oordelen, maar als men mij voor die fotosessie had gevraagd, had ik gegarandeerd nee gezegd. Ik wil niet als wassen beeld verschijnen, Jeff Hoeyberghs blijkbaar wel. Hij is gepakt op zijn eigen ijdelheid. Of dat goede humor oplevert moet iedereen voor zichzelf uitmaken, maar persoonlijk vind ik dat goede humor stout moet zijn. Niet zozeer qua vorm of taal, maar door inhoudelijk een scherp kantje te hebben. En eerlijk gezegd: dat mis ik in Vlaanderen.

Hoezo?

Echte satire, humor waarbij politiek en politici stevig door de mangel worden gehaald, hebben we hier al dertig jaar niet gezien. Dat komt doordat onze politici erg lange tenen hebben. Ze zijn sneller in hun wiek geschoten dan vroeger. Nochtans heeft elke zichzelf respecterende democratie behoefte aan politieke satire. Het is zoals de hofnar van de koning die stout kon zijn zonder aan de galg te eindigen. Satire is risicovol, houdt in dat je je nek uitsteekt en hoort daarom thuis op de VRT. De openbare omroep moet immers een zo breed mogelijk programma-aanbod garanderen.

Dat in humor investeren loont, blijkt uit het feit dat de beste tv-humor, van Britse makelij, werd en wordt gemaakt door de openbare omroep BBC. Monty Python scoorde in het begin voor geen meter, maar is uitgegroeid tot een wereldwijd succes door de makers ervan standvastig carte blanche te blijven geven. Al liggen we nog lichtjaren achter op de Britten, met programma’s als Willy’s en Marjetten en Neveneffecten is ook Vlaanderen op de goede weg. De VRT is een pad in de jungle aan het harden en moet daar vooral mee doorgaan. Canvas moet het been stijf houden.

NEE

Wat is er precies gebeurd?

Daags nadat ik in het programma Volt op Eén onterecht was afgeschilderd als een cowboy die zijn patiënten behandelingen aanpraat, reed ik naar Antwerpen voor een fotosessie. Er zou van mij een wassen beeld worden gemaakt voor een tentoonstelling van Madame Tussauds in Brussel. Omdat ik negende sta op een lijst van meest herkenbare Belgen, leek dat verzoek me niet onzinnig. Ik voelde me vereerd, dus bood ik me aan op het opgegeven adres. Daar kwam ik in een ’tijdelijke fotostudio’ in contact met de vermeende kunstenaars die het beeld zouden maken. De zakenmensen zouden een uurtje later komen, zeiden ze. Maar zo ver is het niet gekomen. Haha, dit is verborgen camera, klonk het plots. Drie weken lang had de VRT zich voorgedaan als Madame Tussauds Belgium en zo met mijn secretariaat gecommuniceerd. Mijn vertrouwen is misbruikt. De VRT lijkt wel een bende Nigeriaanse handelaars in tweedehandsauto’s: programmamakers hebben misbruik gemaakt van een merknaam en zich een valse identiteit aangemeten. Dat is crimineel en wettelijk verboden. Terecht, anders zou onze maatschappij in totale chaos verzanden. Na het onthullen van de ‘grap’ kreeg ik laconiek een vergoeding van tweehonderd euro aangeboden.

Madame Tussauds Belgium bestaat niet, dus u had onraad kunnen vermoeden. Had een grotere vergoeding voor u een verschil gemaakt?

Voor die fotosessie heb ik onder meer vijf operaties afgezegd. Omdat het initiatief me een goede marketinginvestering leek, vond ik dat de moeite. Als er tienduizend euro tegenover staat en ik de controle heb over hoe de beelden uiteindelijk verschijnen, zou het dat nog altijd zijn. Maar omdat ik nu ook advocatenkosten heb, is de kans dat ik hier iets aan verdien zo goed als onbestaande.

Als de VRT zich valselijk voordoet als Madame Tussauds Belgium, is dat dan over de schreef?

Over wat juridisch wel of niet mag, kan ik moeilijk oordelen, maar als men mij voor die fotosessie had gevraagd, had ik gegarandeerd nee gezegd. Ik wil niet als wassen beeld verschijnen, Jeff Hoeyberghs blijkbaar wel. Hij is gepakt op zijn eigen ijdelheid. Of dat goede humor oplevert moet iedereen voor zichzelf uitmaken, maar persoonlijk vind ik dat goede humor stout moet zijn. Niet zozeer qua vorm of taal, maar door inhoudelijk een scherp kantje te hebben. En eerlijk gezegd: dat mis ik in Vlaanderen.

Hoezo?

Echte satire, humor waarbij politiek en politici stevig door de mangel worden gehaald, hebben we hier al dertig jaar niet gezien. Dat komt doordat onze politici erg lange tenen hebben. Ze zijn sneller in hun wiek geschoten dan vroeger. Nochtans heeft elke zichzelf respecterende democratie behoefte aan politieke satire. Het is zoals de hofnar van de koning die stout kon zijn zonder aan de galg te eindigen. Satire is risicovol, houdt in dat je je nek uitsteekt en hoort daarom thuis op de VRT. De openbare omroep moet immers een zo breed mogelijk programma-aanbod garanderen.

Dat in humor investeren loont, blijkt uit het feit dat de beste tv-humor, van Britse makelij, werd en wordt gemaakt door de openbare omroep BBC. Monty Python scoorde in het begin voor geen meter, maar is uitgegroeid tot een wereldwijd succes door de makers ervan standvastig carte blanche te blijven geven. Al liggen we nog lichtjaren achter op de Britten, met programma’s als Willy’s en Marjetten en Neveneffecten is ook Vlaanderen op de goede weg. De VRT is een pad in de jungle aan het harden en moet daar vooral mee doorgaan. Canvas moet het been stijf houden.

opgetekend door Jan Jagers