De doodstrijd heeft drie jaar geduurd. Nu wordt de Groep-Seghers ten grave gedragen. De handelsrechtbanken van Mechelen en Dendermonde verklaarden de bedrijven van het imperium failliet: eigen vermogen nul, kans op externe kapitaalverschaffing onbestaande – de redder uit Singapore kwam niet opdagen – en een dozijn banken die de groep al jaren in een wurggreep houden om de al te enthousiast verstrekte kredieten te recupereren. Een Vlaams industrieel bedrijf, dat goede kansen had om de wereld te veroveren, is ineengestort. Het lijkt een gewoonte te worden.
De 72-jarige stichter-eigenaar Hendrik Seghers was out. Dat is ooit anders geweest. De hele vorige generatie CVP’ers, Wilfried Martens op kop, genoot onbeschroomd van de geneugten van zijn vakantiepark Estepona aan de Spaanse Cos- ta del Sol. Dat ging op de fles en een trits Vlaamse kaderleden verloren er hun spaarcenten aan. Seghers was toen, een paar decennia geleden, vooral een bouwgroep. Die overspeelde zijn hand met de bouw van het administratiecentrum van de kerncentrale van Doel.
Maar Hendrik Seghers was een doorbijter en bouwde een nieuw imperium op. De nu failliete Groep-Seghers bestond uit een onoverzichtelijke cluster bedrijven, overkoepeld door de Verenigde Malderse Companie, een holding in Nederland – net als bij zoveel andere Vlaamse bedrijfseigenaars was het fiscale patriottisme van Seghers niet groot. Vriend en vijand bevestigen vandaag dat de technologie van de groep van uitzonderlijke kwaliteit is en slim gericht op groeiende marktniches.
De groep heeft alle kansen gehad om door te groeien. Dat is niet gelukt en daar zijn ongetwijfeld verzachtende omstandigheden voor. Maar de koppige en megalomane Hendrik Seghers wilde de enige schipper aan boord blijven. De regels van de globale economie drongen niet tot Malderen door. De groep hinkte achter zijn eigen groei aan, ondergekapitaliseerd en met een door de eigenaar gegijzeld management. Uiteindelijk ging het geheel onder de bankschulden kraken. Met het faillissement verliezen een 600-tal, meestal hoog geschoolde medewerkers hun baan. De curatoren zullen alles in het werk stellen om de leefbare delen een nieuw bestaan te gunnen. Maar de Groep-Seghers als geheel is dood.
Niet alleen is een prominente Vlaamse groep ten onder gegaan, ook Vlaamse reputaties zijn gesneuveld. Die van Johnny Cornillie onder meer, de topmanager van Seghers die leerschool liep op het kabinet van Theo Kelchtermans en als kabinetschef van de voormalige Vlaamse minister-president Luc Van den Brande. En Gerard Van Acker, de voormalige topman van de Gewestelijke Vlaamse Investeringsmaatschappij. Vooral Jean-Luc Dehaene komt in een ongunstig economisch daglicht te staan. Eerder viel hij als voorzitter van Sail Trust uit het imperium van Lernout & Hauspie. Als bestuurder van Seghers maakt hij in zijn korte loopbaan als bestuurder van vennootschappen nu al zijn tweede faillissement mee.
Guido Despiegelaere
