Phara tegen Michel Verschueren. Phara! Op punten weliswaar, maar hoe dan ook: Phara. Wij hadden nochtans lange tijd gedacht dat Verschueren er onderuit zou komen. Dat geval van Sunday Onya leek een fluitje van een cent voor iemand met de mediatraining van Mister Michel. Maar het draaide anders uit.
Eerst de feiten. Toen de huidige Anderlechtcoach Aimé Anthuenis in 1994 trainer was van Waregem, op dat moment in tweede klasse, speelde daar Paschal Onya, een volgens zijn papieren zeventienjarige Nigeriaan. Een beer van een vent die vriend en vijand imponeerde met zijn fysiek, zijn techniek en zijn klare kijk op het spel. Dat Paschal Onya het ver zou brengen leed geen twijfel. Waregem werd dat jaar kampioen en promoveerde, een van de stilaan ontelbare successen van Aimé Anthuenis.
Onya was klaar voor de doorbraak op het hoogste niveau, tot een zware blessure er anders over besliste. Paschal op de sukkel en op de zwier, in Waregem is de volgorde van die twee meestal omgekeerd, en verloren voor het voetbal. Op een dag klopte hij weer aan bij zijn vroegere trainer met de vraag of Anderlecht kon helpen om zijn broer naar hier te halen. Misschien kon hij komen testen bij paars-wit? En zo kwam Sunday Onya als testspeler naar België, maar al de eerste dag bleek dat hij voor het topvoetbal veel te kort kwam. Waarna Anderlecht de vrienden van tweedeklasser Strombeek aansprak om Sunday de rest van de proefperiode bij hen te laten meetrainen. Na een paar dagen stuurde Sunday zijn kat en verdween.
Valt Anderlecht in deze zaak iets te verwijten? Ja, maar ook niet echt veel. De club had weinig eigenbelang op het oog, en handelde om de broers Onya een plezier te doen. Dachten wij, en dacht ongetwijfeld ook Michel Verschueren. Maar Phara dacht daar anders over. Ja man: de tenlasteneming! Voordien ooit gehoord van het begrip ’tenlasteneming’? Phara had de officiële aanvraag van Anderlecht aan de ambassade in Lagos op tafel liggen, en daarin stond dat ondergetekende, Verschueren Michel, gedurende drie maanden de verantwoordelijkheid voor Sunday Onya op zich zou nemen en ervoor zou zorgen dat hij na afloop terug naar huis kon. ‘En dat hebt u niet gedaan’, concludeerde Phara tevreden terwijl bij Verschueren de stoom uit neus en oren begon te kolken. Wij geven thans de letterlijke weergave van de discussie die zich daarna ontspon.
M: ‘Mevrouw, hij is gaan lopen.’
Ph: ‘U was voor drie maanden verantwoordelijk.’
M: ‘Wij hebben ook alles gedaan wat we beloofd hadden. Hij heeft mogen testen, we hebben hem…’
Ph: ‘Zijt gij Verschueren Michel, ja of nee ?’
M: ‘Dat ben ik. En ik ben daar trots op. En ik heb nog nooit één dag vakantie…’
P : ‘Is dit hier uw handtekening, onder de letters V, E, R, S, C, H, U, E, R, E en N ?’
M: ‘Natuurlijk is dat mijn handtekening. Dat heb ik nooit ontkend.’
Ph: ‘Oké, dan zijt gij verantwoordelijk voor die jongen. Waar is hij ?’
M: ‘Waar is hij ? Weet ik veel. Bij zijn broer zeker ?’
Ph: ‘Van uwentwege is dat contractbreuk en schuldig verzuim. Het ziet er niet goed voor u uit, vriend.’
M: ‘Maar madam, hij is gaan lopen ! Wij doen alles voor hem, we geven hem onderdak en eten, en dan komt hij niet meer opdagen. Is dat onze schuld ?’
Ph: ‘Ja, dat ondertekent ge op dit document zelf.’
M: ‘We kunnen hem toch niet opsluiten ?’
Ph: ‘Hoe ge het doet is uw zaak. Gij hebt getekend, als die jongen gaat lopen is dat uw responsabiliteit. Loop er dan achter. Zoek hem. België is zo groot niet.’
M: ‘Maar wij zijn de politie niet.’
Ph: ‘In Nederland, dames en heren, is vandaag een vijfde haard van mond- en klauwzeer…’
M: ‘Ik wil er nog aan toevoegen dat Anderlecht…’
Ph: ‘…ontdekt. In een bedrijf in Oene is men overgegaan tot de slachting van duizenden…’
M: ‘…altijd zijn verplichtingen nakomt. Weet ge wat wij zijn ?’
Ph: ‘…varkens. Onze man ter plaatse…’
M: ‘Weldoeners, dat zijn wij. Wij halen die jongens uit de miserie. Kent ge Babayaro ? Dat…’
Ph: ‘…is Tim Pauwels. Ik praat nu met hem. Tim, goede avond, hoe is de sfeer daar ?’
M: ‘MADAM !!’
Dat het hier een gevecht op het hoogste niveau betrof, mag niemand verwonderen. Zowel Phara als Verschueren brachten de jaren zestig immers door in Aalst. Phara als opstandige lagere scholier, Verschueren als fysical trainer van Eendracht. Maar waar de roots van Verschueren slechts in Boortmeerbeek liggen, bevinden die van Phara zich in het altijd brandende Baskenland.
Een verre voorvader van haar, José Saenz de Aguirre, was zelfs kardinaal bij de Spaanse inquisitie. Haar grootoom, José Antonio Aguirre, was premier van de autonome Baskische regering die het in de Spaanse burgeroorlog opnam tegen de troepen van Franco. En die pas na de beruchte Duitse aanval op Guernica het onderspit moest delven. Twintig jaar later stonden de Aguirres aan de wieg van de ETA, wat eenieder die het tegen Phara wenst op te nemen tot de grootste voorzichtigheid zou moeten aansporen. De moord op de Spaanse premier Carrero Blanco is nooit opgehelderd, maar sterke vermoedens wijzen in de richting van Aalst. Wij zelf sluiten altijd een extra verzekering af als wij een stukje over haar schrijven. De premie is helaas recht evenredig met het risico.
Michel Verschueren was twee dagen vóór zijn bezoek aan TerZake zeventig geworden. In die zeventig jaar had hij niet één keer een verbaal duel verloren. Maar bij het begin van zijn tweede levenshelft was het meteen raak. Wat hem noopte tot één conclusie: vrouwen kennen niets van voetbal.
Koen Meulenaere
