Eddy Merckx fietste in zeventien jaar tijd een ongeëvenaarde erelijst bij elkaar.
Alle overwinningen van Eddy Merckx opsommen, is onbegonnen werk. Van toen hij debuteerde, op 16 juli 1961 bij de nieuwelingen in Laken, tot hij afhaakte, op 19 maart 1978 bij de profs na de Omloop van het Waasland, reed Merckx 1800 wedstrijden, waarvan hij er liefst 525 won. Dat is bijna één op drie, een fenomenale score. Niet alleen zijn vermogen, maar ook zijn drang om te winnen, zijn nooit geëvenaard. In 1971, op het toppunt van zijn hegemonie, won Merckx 54 van de 120 koersen waaraan hij deelnam, ei zo na één op twee. Dat gaat het bevattingsvermogen te boven.
Van de 525 overwinningen die hij behaalde, zetten we de belangrijkste op een rij. Voor de minder belangrijke, laat staan voor de ereplaatsen, is Knack te dun. Vóór hij in 1965 prof werd, had Merckx bij nieuwelingen, junioren en amateurs al 80 overwinningen behaald. Hij werd Belgisch kampioen bij de nieuwelingen (Libramont, 1962) en wereldkampioen bij de amateurs (Sallanches, 1964). Bij de profs overvleugelde hij iedereen. De enige wedstrijd van betekenis die op zijn erelijst ontbreekt, is Parijs-Tours. Waardoor Merckx toch op één punt moet buigen voor zijn voorganger en sportieve vijand Rik Van Looy. De Keizer van Herentals is de enige die alle traditionele klassiekers heeft gewonnen.
De belangrijkste profzeges van Merckx:
– Wereldkampioenschap: 1967 (Heerlen), 1971 (Mendrisio),
1974 (Montréal)
– Ronde van Frankrijk : 1969, 1970, 1971, 1972, 1974
34 ritzeges, 3 keer puntenklas., 2 keer bergklas.
– Ronde van Italië : 1968, 1970, 1972, 1973, 1974
25 ritzeges, 1 keer puntenklas., 1 keer bergklas.
– Ronde van Spanje : 1973 (+ puntenklas.) (totaal 6 ritzeges)
– Ronde van Zwitserland : 1974 (totaal 5 ritzeges)
– Ronde van België : 1970, 1971 (totaal 6 ritzeges)
– Parijs-Nice : 1969, 1970, 1971 (totaal 20 ritzeges)
– Dauphiné Libéré : 1971
– Midi Libre : 1971
– Ronde van Romandië : 1968
– Catalaanse Week : 1975, 1976
– Ronde van Catalonië : 1968
– Belgisch kampioenschap : 1970 (Yvoir)
– Milaan-Sanremo : 1966,1967, 1969, 1971, 1972, 1975, 1976
– Ronde van Vlaanderen : 1969, 1975
– Parijs-Roubaix : 1968, 1970, 1973
– Luik-Bastenaken-Luik : 1969, 1971, 1972, 1973, 1975
– Amstel Gold Race : 1973, 1975
– Henninger Turm Frankfurt : 1971
– Ronde van Lombardije : 1971, 1972
– Omloop Het Volk : 1971, 1973
– Gent-Wevelgem : 1967, 1969, 1972
– Waalse Pijl : 1967, 1970, 1972
– Scheldeprijs Schoten : 1972
– Parijs-Brussel : 1973
– Werelduurrecord : 25.10.1972 in Mexico (49,431 km/uur)
– Landenprijs : 1973
– Trofee Baracchi : 1966, 1967 (+Ferdinand Bracke),
1972 (+Roger Swerts)
– Klimkoers Montjuich : 1966, 1970, 1971, 1972, 1974, 1975
– Klimkoers Lausanne : 1968, 1970, 1972, 1973
– 17 zesdaagsen (15 met Patrick Secu, 1 met Ferdinand Bracke,
1 met Julien Stevens)
– Wereldsportman van het jaar : 1969, 1971, 1974
– Belgisch sportman van het jaar : 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974
– Trofee voor Sportverdienste : 1967 (gedeeld met Ferdinand Bracke)
– Super Prestige Pernod : 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975.
Koen Meulenaere
