De Vlamingen hoeven zich geen illusies te maken: van een grote staatshervorming komt vóór 2009 niets in huis. Daar zorgt Didier Reynders wel voor.

Terwijl de Franstaligen zich, nadat de Vlaamse regering maandag groen licht had gegeven voor de communautaire dialoog, opvallend gedeisd hielden en zich uitputten in constructieve boodschappen als ‘de gemeenschapsdialoog kan starten’, viel in de coulissen vooral scepsis te rapen. Met name bij de MR zeiden goed geïnformeerde bronnen zonder omwegen geen cent meer te geven om heel de dialoog. De reden daarvoor is eigenlijk oude koek: de grote staatshervorming, door de Vlamingen gevraagd, is voor de Franstaligen nu eenmaal onlosmakelijk verbonden met het branddossier Brussel-Halle-Vilvoorde.

Zonder onderhandelde oplossing voor Brussel-Halle-Vilvoorde, waarin ook de grenzen van Brussel bespreekbaar moeten zijn, en zonder de benoeming van de opstandige Franstalige burgemeesters in de Vlaamse Rand, is een groot communautair akkoord ‘volstrekt uitgesloten’ voor de Franstalige liberalen. Die stelling heeft MR-voorzitter Didier Reynders de voorbije maanden tot vervelens toe herhaald. En dat deed hij maandagmiddag op het partijbestuur van de MR gewoon opnieuw.

Was er maandag dan niets nieuws onder de zon? Had Vlaams minister-president Kris Peeters niet van de Franstaligen verkregen dat er geen federale onderhandelingen over B-H-V zouden worden opgestart en dat de parlementaire procedure haar beslag kon krijgen? En had Didier Reynders dat niet voor de camera’s bevestigd? Heel even leek het toch dat Reynders een bocht had genomen. Maar bij de MR wijst men er gewoon op dat de Franstaligen, indien ze dat willen, via het aanroepen van belangenconflicten de kwestie B-H-V inderdaad over de regionale verkiezingen van 2009 heen kunnen tillen. En dat is natuurlijk ook een parlementaire procedure. Maar voor het overige geldt dat de Vlamingen zonder onderhandelde oplossing voor B-H-V een grote staatshervorming op hun buik kunnen schrijven. Op het partijbestuur maandag zei Reynders dat de deur voor een communautaire dialoog openstaat en dat hij zijn best wil doen om een crisis te voorkomen, maar dat significante communautaire vooruitgang er enkel en alleen zal komen als er daarnaast ook een akkoord is over het hoofdstuk Brussel.

Voor een goed geïnformeerd MR-kopstuk lijdt het dan ook geen twijfel dat de communautaire dialoog in zijn huidige vorm volkomen knudde is. ‘Dit is een heilloze onderneming. De toestand zit muurvast zolang Brussel-Halle-Vilvoorde niet wordt geregeld. En wie gaat nu eigenlijk met wie praten? En waarover? Want we zitten met een wit blad, nietwaar? Intussen is het wantrouwen tussen de politieke hoofdrolspelers compleet.’ Om kort te gaan, besluit het MR-kopstuk: ‘We staan vandaag verder van huis dan op 11 juni 2007.’

De bereidheid om compromissen te sluiten, is aan beide kanten van de taalgrens immers ver te zoeken. Sinds maandag is CD&V een gemakkelijke schietschijf voor de Vlaamse oppositie geworden. De beweegruimte om toegevingen te doen is bijgevolg uiterst klein. MR-voorzitter Didier Reynders heeft dan weer de grootste moeite om het hoofd koel te houden, nu de opiniepeilingen voor zijn partij en voor hem persoonlijk beroerd uitpakken. Van alle toppolitici, zo viel te lezen in een Waalse krant, is Didier Reynders degene die de Walen het minste vertrouwen inboezemt.

Maar terwijl Vlaams minister-president Kris Peeters begin deze week hopeloos probeerde orde te brengen in de politieke chaos, schitterde premier Yves Leterme toch vooral door afwezigheid, zo stelden de Franstalige partijvoorzitters met verbijstering vast. ‘We hebben geen eerste minister meer in dit land’, zegt een Franstalig kopstuk. ‘We hebben alleen iemand die de vertrekken van de Wetstraat 16 betrekt. Het toppunt van surrealisme.’

door hAN RENARD

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content