Els Van Steenberghe

‘ Tisof tisni daddist slape drome sterreve.‘ Met die zin – zonder leestekens – snauwde éminence grise Jan Decorte zich in 2001 de geschiedenis in als de gek die het aandurfde om Shakespeares tragedie Hamlet, inclusief de oneliner ‘ To be, or not to be, that is the question‘, tot op het bot – eigenlijk het merg – te fileren. Wat overbleef, was Amlett: een rauw stuk dat, gekruid met Brussels dialect, baldadig buitelde tussen gruwel en grol, met behoud van de essentie van de oerversie. Anno 2018 kotert Decorte wederom in Shakespeares meesterwerk. Hij wil een ‘Hamletmachine’ bouwen – een verwijzing naar Heiner Müllers Die Hamletmaschine uit 1977, waarin Hamlet én de acteur die hem speelt het woord nemen. Wellicht is dat ook het plan van de Brusselse Hamlet met de wilde, zilvergrijze haren.