Terwijl de macht van de oude ideologische zuilen allengs verschrompelde, hebben milieuûorganisaties heel omzichtig _ eerst door in alle stilte het wagonnetje aan de CVPûlocomotief te koppelen, daarna openlijker aan de paarsûgroene trein _ een eigen groene zuil opgetrokken. …

Zo kregen de vzw’s Natuurreservaten en De Wielewaal het afgelopen jaar samen een subsidie van 300 miljoen frank (7,43 miljoen euro). De voorbije vijf jaar subsidieerde de Vlaamse overheid de aankoop van 3000 hectare bos en natuur via Natuurreservaten, dat daarvoor een subsidie van mooi afgerond één miljard frank (24,78 miljoen euro) ving. Door de fusie van Natuurreservaten en De Wielewaal krijgt de nieuwe vereniging Natuurpunt nagenoeg het monopolie over de aan te kopen landgoederen.

Niet onbelangrijk: al die duizenden hectaren, aangekocht met geld van de Vlaamse overheid _ dus van de belastingbetaler _ worden de volle eigendom van de natuurverenigingen. Die krijgen daarbovenop nog tot 20.000 frank (495 euro) per hectare om al dat groen (met de hulp van vrijwilligers) te onderhouden. Zelfs de oude ideologische zuilen, waaraan nochtans veel macht werd toegedicht, kregen zoiets nooit voor elkaar.

En 2002 wordt voor Natuurpunt een uitzonderlijk jaar, want tegen dan wil minister van Landbouw Vera Dua, van het bevriende Agalev, het aankoopbudget verhogen tot 2,5 miljard frank (62 miljoen euro)! Een ambitieus voornemen dat bij de betrokken natuurvereniging groot enthousiasme opwekt. Van controlemechanismen op de aankoop en het onderhoud van al die natuurgebieden is geen sprake. Waarom zou het ook? De handboeken voor de operaties werden geschreven door de bevriende natuurexperts. En die dulden geen tegenspraak.

Enkele weken geleden verscheen in Knack een reportage onder de titel ‘Halt aan de exoten!’ van de hand van Chris De Stoop. Die schetste daarin een genuanceerd beeld van de verschuiving van het grootgrondbezit naar natuurverenigingen als Natuurpunt. Prompt mobiliseerde de natuurvereniging haar ‘Natuurpunters’. Een stroom van prefab-lezersbrieven kwam op gang. Daarin stonden allerlei insinuaties over vermeende banden tussen Chris De Stoop en de bio-industrie, de Boerenbond en grootgrondbezitters. Het is een vertrouwde techniek die het Vlaams Blok geregeld gebruikt.

De aanpak van de milieubewegingen is niet nieuw. Wie het oneens is met hun optreden, of het nog maar waagt bedenkingen te hebben bij een mallotig voornemen om exoten als de Canadese populier uit ons landschap te weren _ ‘eigen boom eerst’, zeg maar _, wordt verdacht gemaakt. Hier bestaat een naam voor: ecofascisme.

Rik van Cauwelaert