Suchan Kinoshita: Observatoire.
Je gaat er echt vol verwachting naar binnen: een casino op weg om een museum te worden, een technische ruimte ( De Rode Poort) waar tentoongesteld wordt, een immense Floraliahal die ook derden toebehoort en waar permanent opgeslagen, verplaatst en vertimmerd wordt. Moge het Gentse S.M.A.K. er na de officiële opening volgend jaar even onbepaald, in transitie, in transformatie, beweging, verrukking blijven uitzien, als nu het geval is. De toegang tot de dingen die er onmiskenbaar als kunstwerken uitzien is momenteel afgesloten. Blijven over de duizenden zaken die bij het instandhouden van een museum als pompende machine horen. De Japans-Duitse kunstenares Suchan Kinoshita rukt die allemaal in het blikveld met een Observatoire.
Dat is vooreerst een metalen uitkijkpost hoog in een hoek van de Floraliahal, met een deurtje naar De Rode Poort. Het is ten tweede ook een tafel aldaar, vol monitoren, gefocust op het zijn of gebeuren van kleine verspreide dingen, en op de tijd en de plaats waarin ze gebeuren of zijn. Dat is niet de zwaar gemanipuleerde tijd (van cinema en dergelijke), niet de zeer geprepareerde plaats noch het opgezette object (van een tentoonstelling). Alles verloopt min of meer parallel met de reële belevingstijd, in verbinding met de werkplaatsen die je vanop de uitkijkpost met eigen ogen kan zien. De behandeling is heel licht: soms een sprongetje in de tijd, hier en daar een kleine constructie of een ensemble, een carrousel van kaartjes, een bureau met een elektronisch rollend tekstpaneel, een heen en weer rollend balletje, een kamer met kaarters of een opgesloten vrouw. Opgezogen in het kijken naar iets wat verdacht veel op de werkelijkheid lijkt, raak je van alles het frame kwijt: groot of klein, belangrijk of futiel, nu of straks, reëel of virtueel, het is permanent aan verschuivingen onderhevig. Kunst, net als de tijd, loopt buiten het kader, in de ruimte, de bezoeker opslorpend of zelfs in de val lokkend.
Het is niet goed denkbaar hoe liefhebbers van Suchan Kinoshita’s kunst een of ander object kunnen kopen. Vrij dicht benaderen wat ze echt doet en gedaan heeft, kost 590 frank. Het is het boekje Meaning is Moist, pas uit. De bladspiegel is even verknipt opgevat als het oeuvre dat in twaalf velden (werkplaatsen, kijkpunten, persoonlijke teksten…) beschreven wordt, en is speciaal versierd met kleurrijke vuiltjes en gordijntjes. Geen nood: wat ze mogelijk verbergen, duikt ergens anders vast weer op. Betekenis verspringt, als een vlo.
“Observatoire”, S.M.A.K. Citadelpark Gent tot 31.7(!). Van 9.30 tot 17 u./”Meaning is Moist”, distr. Exhibitions International, Kol.Begaultlaan 17, 3012 Leuven.
Jan Braet
