Op 8 oktober zullen er evenveel vrouwen als mannen op de kieslijsten staan. maar de politieke vrouwenbewegingen willen meer.
Volgens het nieuwe gemeentekiesdecreet, dat vorige week werd goedgekeurd, moet de helft van elke lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen door vrouwen worden ingenomen. Op die manier zouden meer vrouwen in gemeenteraden en -besturen moeten terechtkomen. Vandaag is amper 31 procent van de gemeenteraadsleden een vrouw.
De verplichte pariteit kan natuurlijk maar resultaat opleveren als de vrouwelijke kandidaten ook goede plaatsen krijgen en als er op hen wordt gestemd. Daarom pleiten de vrouwenorganisaties van CD&V, N-VA, SP.A, Spirit, VLD en Groen! samen voor betere lijstplaatsen voor vrouwen en voor een krachtige Stem Vrouw-campagne. ‘Ik wil niet meteen een ritssysteem, maar wel een evenredige verdeling op de lijst’, zegt Kathleen van der Hooft van de VLD-vrouwen. ‘Van de eerste tien plaatsen zouden er toch vijf naar een vrouw moeten gaan. Om dat te bereiken moeten die vrouwen zelf misschien ook meer eisen stellen. In tegenstelling tot hun mannelijke collega’s doen politica’s vaak niet veel moeite om zich in een sterke onderhandelingspositie te manoeuvreren. Dat is in het bedrijfsleven trouwens ook zo. Vrouwen denken dat ze een kans zullen krijgen op basis van hun prestaties, maar zo werkt het niet altijd.’
In de nieuwe bestuursperiode moet in elk schepencollege ook minstens één vrouw zetelen. ‘Dat is het absolute minimum’, zegt Van der Hooft. ‘Eigenlijk moeten we streven naar de helft vrouwelijke schepenen. Ook de uitvoerende mandaten moeten immers de verkiezingsresultaten weerspiegelen. Als 31 procent van de gemeenteraden uit vrouwen bestaat, klopt het niet dat ze maar 20 procent van de schepenambten en 7 procent van de burgemeesterposten innemen.’
We kunnen er ook niet aan doen dat we geen geschikte vrouwen vinden, luidt dan het grijsgedraaide argument van verschillende partijen. ‘Omdat ze die in het verleden niet wilden vinden’, aldus Van der Hooft. ‘Het nieuwe decreet dwingt hen nu om een inhaalbeweging te maken. Dat is inderdaad niet altijd vanzelfsprekend. Naast hun voltijdse job staan veel vrouwen ook in voor de regie van het huishouden, en de combinatie met politieke activiteiten is dan ook behoorlijk zwaar. Het klopt ook dat vrouwen zich niet zo snel bij een lokale afdeling komen aanmelden als mannen. Een vrouw wordt liever ten dans gevráágd.’
A.P.
