Volgens het wetenschappelijke topvakblad Science is 26 procent van de mannen en slechts 11 procent van de vrouwen voorstander van ‘reproductief klonen’: het maken van een kopie van een mens met als enige doel hem te dupliceren.
Dit onderscheid is belangrijk. Het illustreert – voor wie daar nog aan twijfelde – dat mannen grotere ego’s hebben dan vrouwen. Het reflecteert ook de vrees van nogal wat vrouwen dat hun geslacht zal mogen opdraaien voor het dragen van kinderen waar zij geen genetische band mee hebben. Misschien zijn vrouwen ook gevoeliger voor de vraag naar het gevoel dat een kind moet hebben als het leert dat het alleen gecreëerd werd om een duplicaat van een ouder te zijn.
Zolang vrouwen de exclusiviteit over de baarmoeder behouden, is het theoretisch mogelijk dat klonen mannen overbodig maakt. In de praktijk zal evenwel blijken dat vooral mannen via klonen hun ‘onsterfelijkheid’ zullen nastreven.
De Italiaanse vrouwenarts Severino Antinori speelt daarop in. Hij beweert kloonbaby’s in de maak te hebben van onder meer rijke Arabieren die op geen enkele andere manier een kind konden krijgen dan via de inplanting van een gewone lichaamscel in een leeggehaalde eicel die vervolgens in een draagmoeder wordt gebracht.
Waarmee het reproductief klonen verkocht wordt met een medisch argument. Deze toepassing impliceert dat de zoon dezelfde afwijking zal dragen die zijn vader onvruchtbaar heeft gemaakt, want hij is er een exacte genetische kopie van.
Klonen is ook een dure aangelegenheid, wat ertoe zal leiden dat alleen de rijken een kopie van zichzelf zullen kunnen laten maken. Reis- en verblijfkosten inbegrepen zou het ongeveer 100.000 euro kosten om zich te laten klonen, zonder garantie op succes of op de geboorte van een gezond kind – de kloontechniek staat nog in zijn prilste kinderschoenen. Volgens het VTM-programma Telefacts kan er alvast bij de Amerikaanse kloonarts Panayiotis Zavos op dat bedrag afgedongen worden.
Het lijkt tegenwoordig mode om als ‘undercoverjournalist’ in de wereld van het klonen te duiken, zonder dat daar iets interessants uitkomt. De reportage van Telefacts stopte op het moment dat het boeiend kon worden: dat er naar Libanon of Oekraïne getrokken moest worden om te kijken of (en hoe) de kloonprocedure er in gang gezet wordt.
Ondertussen heeft de Franse Brigitte Boisselier, die werkt voor de sekte Raël waarvan de kernfilosofie is dat de mens 25.000 jaar geleden ‘geschapen’ werd als kloon van buitenaardse wezens, aangekondigd dat zij al twee kloonbaby’s op de wereld heeft gezet.
Bewijzen komen er helaas niet, met als argument dat de ouders hun privacy willen beschermen. Waarmee deze lapzalverij gereduceerd werd tot wat ze altijd is geweest: een pr-stunt om de financiering van de sekte aan te zwengelen.
Dirk Draulans
