De politiebond NSPV stapt naar het gerecht met een klacht tegen zijn vroegere voorzitter Paul Van Keer, nu tweede op de N-VA senaatslijst.
Paul Van Keer (57) was van 2000 tot februari 2002 voorzitter van het Nationaal Syndicaat van het Politie- en Veiligheidspersoneel (NSPV), de opvolger van de rijkswachtbond waarin hij sinds 1986 de plak voerde. Na maanden intern onderzoek stapt huidig NSPV-voorzitter Philip Van Hamme naar het gerecht. Het NSPV verwijt Van Keer dat hij als voorzitter geld van de vakbond over de balk heeft gegooid.
Hoofdinspecteur (voorheen adjudant- chef) Paul Van Keer mocht als NSPV-voorzitter voor rekening van de bond met een grote Volvo rijden en kosten maken. Het NSPV, met zo’n 12.000 leden de grootste politievakbond, ontdekte evenwel dat die kosten maandelijks zo’n 2500 euro (en soms al eens het dubbel) bedroegen én dat Van Keers dure uitstapjes ‘meestal geen verband hielden met zijn functie’. Naast vooral Brusselse restaurants waren er ook regelmatige bezoekjes aan intiemere etablissementen in Antwerpen, waar Van Keer woont.
Intussen deden ook de uitgaven van de nv. Formatio vragen rijzen. Deze vennootschap is sinds 2000 in handen van het NSPV (99 %) en van de Algemene Centrale van het Militair Personeel (1 %), die daarin hun vormings- en vakantiecentrum ‘Duinenzicht’ in Westende onderbrachten. Nu stelt het NSPV vast dat dit centrum, destijds onder leiding van Paul Van Keer, gedurende bepaalde periodes weinig of geen inkomsten, maar wel uitzonderlijk veel uitgaven had.
Dit verklaart waarom het NSPV-bestuur voorzitter Van Keer verzocht in 2002 geen nieuwe ambtstermijn meer te ambiëren. Op 12 juli 2002 werd hij in stilte maar formeel ontslagen. De kantoorjob die hij daarna bij de federale politie kreeg, heeft hij nooit uitgeoefend. Wel nam hij verlof met het oog op een politieke loopbaan. Want politiek heeft Van Keer altijd bedreven.
Als voorzitter van de rijkswachtbond speelde Van Keer de rijkswachttop en toenmalige SP.A-ministers van Binnenlandse Zaken vaak in de kaart.
In september 1996, op het einde van de eerste parlementaire onderzoekscommissie naar ‘Dutroux-Nihoul en consorten’, dreigde Van Keer met onthullingen over hooggeplaatsten. Maar het bleef bij poujadistische insinuaties.
Toen de politiehervorming in 1998 in de steigers werd gezet, papte Van Keer eventjes aan met de Antwerpse CVP en dreigde hij alweer politici af; onder andere met een rijkswachtboycot van Euro-2000. Zo verkregen de politiemensen het royale statuut dat sindsdien van alle kanten bekritiseerd wordt omdat het hun werk bemoeilijkt.
Tijdens de gedeeltelijke ‘heronderhandelingen’ van dit nieuwe personeelsstatuut werd NSPV-voorzitter Van Keer eind 2001 meermaals door zijn medewerkers tot de orde geroepen. Hij toonde zich immers al te toegeeflijk tegenover de regeringsdelegatie onder leiding van Brice De Ruyver, de veiligheidsadviseur van de premier. Zo kon de regering onder meer twee indexaanpassingen van de premies schrappen op de rug van het politiepersoneel. Toen het akkoord moest worden ondertekend, was Van Keer nergens meer te bespeuren. Het NSPV stond er alleen voor en in de daaropvolgende dagen verloor de bond zo’n zeshonderd leden. De twijfels omtrent Van Keer werden met de dag groter. Niet bij de N-VA evenwel, want daar staat hij nu tweede op de senaatslijst voor de verkiezingen.
Frank De Moor
