Na de 0-1 nederlaag van de Rode Duivels tegen Egypte – de vierde op rij – troffen wij de veelgeplaagde bondscoach aan in de catacomben van Sclessin.

De vraag luidde:

Waarom?

Georges Leekens: Voor mij is naar Euro 2000 toe het resultaat ondergeschikt aan de spelvreugde die ik heb gezien. Ik zag weer gretigheid. De jongens hadden opnieuw plezier in het spelletje. De neuzen wezen weer in dezelfde richting. Georges Leekens heeft altijd gezegd: het individu is ondergeschikt aan het team. Het individu is niet belangrijk.

Maar…

Leekens: Geef Georges Leekens in de zestien een spits met scorend vermogen, centraal op het middenveld een voetballer met voetballend vermogen en in de verdediging een libero met corrigerend vermogen, en hij kan opnieuw beginnen te bouwen. Ik zie nog een ruime progressiemarge.

U bedoelt…

Leekens: Dan komt het er alleen nog op aan het verbaal vermogen van de bondscoach op deze spelersgroep over te brengen. Veertien minuten zijn we erin geslaagd de nul te houden. Dat is vanzelfsprekend een pluspunt. Maar daarna gingen de kopjes naar beneden. Dat mag op dit niveau niet gebeuren. Terwijl Georges Leekens dan zegt: we moeten uitgaan van onze eigen kwaliteiten en proberen meer doelpunten te maken dan de tegenstander. Dat is altijd de voetbalfilosofie van Leekens geweest, een stukje knowhow, een wetenschappelijke benadering, waarvan je hoopt dat de spelers het zullen oppikken. Het is een onderdeel van het leerproces dat ze doormaken.

Betekent dat…

Leekens: In het moderne voetbal is verbaal vermogen belangrijk, maar ook mentale sterkte. Als deze spelersgroep door een dalletje gaat, zegt Leekens als professional: ik mis nog te veel een stuk beleving. Ik mis een leidersfiguur op het veld die als verlengstuk van de bondscoach het spel kan lezen en de anderen beter laat voetballen. Persoonlijk zie ik Leekens niet alleen als een voetbaldier, maar ook als een vaderfiguur. Een figuur, die een familiale sfeer kan creëren, maar ook duidelijke lijnen kan uitzetten en streng kan zijn – als het moét.

Maar het publiek…

Leekens: Als Belgen moeten wij leren positief te denken. Ik stel vast dat Rome en Parijs ook niet op één dag gebouwd zijn. Ik stel vast – en ik weeg mijn woorden – dat de beste stuurlui de boter hebben gevreten en dat de journalisten een stuk respect missen. Wie praat nog over ons gelijkspel tegen Luxemburg en onze knappe 0-1 overwinning tegen Cyprus? Twee uitwedstrijden tegen moeilijk te manoeuvreren tegenstanders! Er wordt te veel in clichés gepraat. Terwijl ik dan analyseer: in voetbal is alles mogelijk. Iedere wedstrijd duurt twee keer vijfenveertig minuten en ook die tegen Japan moet eerst gespeeld worden. De bal is rond. Zijn er nog vragen?

Piet Piryns