Het plotse ontslag van algemeen directeur Chris Steenwegen van Natuurpunt legt het pijnlijke gebrek aan toekomstvisie van de raad van bestuur bloot.
Voor een vereniging die de strijd voor het behoud van biodiversiteit hoog in het vaandel voert, lijkt Natuurpunt zelf een mekka van starre uniformiteit. Toen de chef Beleid Wim Van Gils twee maanden geleden de handdoek in de ring gooide, mailde hij naar alle leden van de raad van bestuur dat ‘de afstand tussen de samenstelling van de maatschappij en die van de raad elke dag groter wordt’.
Het vat de problematiek goed samen. Vijftien van de vierentwintig leden van de raad van bestuur kunnen als ‘oude blanke mannen’ omschreven worden. Zij gaan al mee van lang voor de tijd dat Natuurpunt (in 2001) ontstond uit de fusie van twee kleinere verenigingen.
De egelstelling waarin de oude blanke mannen zich verschanst hebben, is dat Natuurpunt een vereniging is van vrijwilligers. Natuurpunt is evenwel zo groot geworden – meer dan 107.000 leden, 24.000 hectare natuurgebied in beheer, een jaarbudget van 35 miljoen euro – dat professionalisering noodzakelijk is. Het is logisch dat de vrijwilligers de kern van de vereniging blijven, maar het is niet logisch dat daardoor kansen verloren gaan om nog efficiënter op het beleid te wegen.
Die kansen worden gehypothekeerd, onder meer door medewerkers die vooruit willen het leven moeilijk te maken. Als reactie op de analyse op Knack.be afgelopen weekend kwamen er tientallen berichten binnen met verhalen over ‘personeel dat als een bedreiging voor vrijwilligers wordt ervaren’ en over ‘mensen wier hele bestaan en ego vasthangen aan hun rol binnen Natuurpunt die ze op een heel intimiderende en soms hysterische manier verdedigen’.
Daardoor verdwijnen mensen die voor verjonging en verfrissing zouden kunnen zorgen. Het personeel van Natuurpunt lijkt zich nu te keren tegen de eigenzinnige raad van bestuur, hoewel de communicatiedienst vroeg om niet publiek over de crisis te communiceren om de sereniteit te bewaren.
Er kwamen suggesties voor beterschap, zoals het mandaat van de bestuurders in de tijd beperken. De vrijwilligers en andere leden van de vereniging zouden zich op een volgende algemene vergadering over de raad van bestuur kunnen uitspreken.
Er ligt trouwens een uitstekend document van bemiddelaar Hugo Der Kinderen voor, dat op 18 september aan de raad werd bezorgd. Het biedt een werkbare uitweg uit de crisis, inbegrepen de broodnodige bijsturing van de toekomstvisie van Natuurpunt. Het is nu aan de raad om zijn verantwoordelijkheid te nemen en te bewijzen dat zijn grootste prioriteit de bescherming van de Vlaamse natuur is.
Lees de volledige analyse op Knack.be/Natuurpunt
