Afgaand op de polemiek over de ‘Gestapopraktijken’ van Jean-Marie Dedecker mogen we een verkiezingscampagne à l’américaine verwachten.

Politici die detectives inhuren om hun politieke tegenstanders schade toe te brengen? Het moet geleden zijn van toen Jean-Pierre Van Rossem en speurneus André Rogge zich vastbeten in de zaak-Cools (met hilarische gevolgen, overigens). En dat is meteen veelzeggend. De verkiezingscampagne van 1991, die uitmondde in de eerste Zwarte Zondag, werd gedomineerd door scandalitis. De (dubbele) verkiezingscampagne die deze week start, belooft eveneens erg smerig te worden.

Akkoord. Er is helemaal niets mis met een parlementslid dat vermeende wantoestanden of fraude onderzoekt. Het mag daar zelfs een privédetective voor inschakelen, zolang dat maar volgens de regels van de kunst gebeurt. Het lijkt erop dat dát nu net niet het geval was. De rabiate haat van Jean-Marie Dedecker tegenover Karel De Gucht doet vermoeden dat hij er alleen maar op uit was om sleaze over zijn aartsvijand boven te spitten. Door een dubieus onderzoek te voeren naar het privéleven van de familie De Gucht komt Dedecker zelf in een zeer lastig parket terecht. Als hij zelf wordt aangevallen in de privésfeer, heeft hij nog bitter weinig verweer.

Deze week verschijnt bij Wever & Bergh het boek Jean-Marie Dedecker. De Buffel van ex- Humo- en Deng-journalist Raf Sauviller. Humo plant een reeks in twee afleveringen over het boek en ook P-Magazine brengt een voorpublicatie.

Hoewel er een embargo rustte op de inhoud ervan, was het Dedecker zelf die al bij herhaling een tipje van de sluier lichtte. Hij waarschuwde dat Sauviller in zijn privéleven zou gaan spitten. Hij vreesde dat het daarbij uitgebreid zou gaan over een vechtpartij waarbij hijzelf, zijn vrouw en zijn zoon betrokken waren in december 1996. En ongetwijfeld komt ook het pak slaag ter sprake dat de judoka’s Alex Fabry en Thierry Peersman kregen van de toenmalige judocoach.

Sportjournalist Hans Vandeweghe, die eerder een boek schreef over Dedecker maar nadien in onmin raakte met zijn onderwerp, verklapte dit weekend in De Morgen nog een hoofdstuk uit Sauvillers boek. Dat gaat over de vzw VLAS, die in opdracht van de Vlaamse regering (en toenmalig minister van Sport Johan Sauwens) 10 miljoen frank (250.000 euro) subsidies moest uitdelen aan topsporters. ‘De opvolger van Sauwens, minister Guy Van Hengel, kon na één blik op de rekeningen niet anders dan die vzw te laten ontbinden’, schrijft Vandeweghe. Vervelend voor de man die van leer trekt tegen iedereen die leeft van subsidies of een uitkering.

Dedecker kondigde alvast een ‘openrekeningendag’ aan waarop hij inzage wil verschaffen in al zijn zakelijke belangen. Dat is volgens hem de enige manier om ‘een beschadigingsoperatie van Verenigd Links’ af te slaan.

Uitgever Julien Weverbergh wijst erop dat Dedecker aanvankelijk beloofde om mee te werken aan het boek, maar dat uiteindelijk niet deed.

Twee conclusies alvast. Eén: de échte schandalen van gisteren en vandaag verdienen een betere Mister Proper dan Dedecker. Twéé: Dedecker heeft Verenigd Links niet nodig om hem te beschadigen. Dat deed hij vorige week erg vakkundig zelf. En dat net op het moment dat een deel van de Open VLD rijp leek voor een coalitie zonder de socialisten. Il faut le faire.

door Karl van den Broeck

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content