Het leven van Ariel Sharon als soldaat, generaal en politiek leider is

onlosmakelijk verbonden met de recente geschiedenis van zijn land.

1928

Ariel Ben-Dvora Scheinerman (Ariel Sharon) wordt op 28 februari in het dorp Kfar Malal geboren als zoon van Russische emigranten.

1942

Hij wordt lid van Haganah, een ondergronds militieleger dat later zal opgaan in de Israëlische Defensie.

1947

De Verenigde Naties keuren de opdeling goed van Palestina, dat tot op dat moment een Brits mandaatgebied is. De Arabieren aanvaarden de VN-beslissing niet.

1948

Als de Britse troepen Israël verlaten, barst de onafhankelijkheidsoorlog los. Als pelotonleider raakt Sharon gewond, waardoor hij door één oog nog amper kan zien. Hij blijft militair tot hij in 1952 aan de universiteit gaat studeren.

1953

Hij wordt weer opgeroepen voor militaire dienst. Hij moet een elitecommando oprichten om vergeldingsacties uit te voeren. Op 14 oktober blazen zijn troepen meer dan 40 huizen op in het dorp Qibbiya op de Westelijke Jordaanoever. 69 Palestijnse burgers komen om.

1956

Israëli’s en Palestijnen beginnen een tweede grote oorlog. Israël bezet zowel het schiereiland Sinai als de Gazastrook. Sharon, die ondertussen aan het hoofd staat van de Israëlische paracommando’s, valt op eigen initiatief de Egyptische strijdkrachten bij Mitla Pass aan. Daarbij komen 38 Israëlische soldaten om. Sharon krijgt een berisping.

1967

Op 5 juni begint de Zesdaagse Oorlog, waarbij Israël tegenover Egypte, Syrië en Jordanië staat. Sharon, die ondertussen in Engeland heeft gestudeerd en een diploma rechten van de universiteit van Tel Aviv op zak heeft, leidt een pantserdivisie.

1972

Hij verlaat het leger.

1973

Na het uitbreken van de Jom Kipoer-oorlog wordt Sharon opgeroepen om de leiding op te nemen van een pantserdivisie, die hij tegen de bevelen van zijn oversten in over het Suezkanaal stuurt. Dat manoeuvre helpt Israël de oorlog te winnen, maar toch wordt Sharon voor een militair tribunaal gebracht wegens ongehoorzaamheid. Hij wordt uit het leger ontslagen, maar blijft in de ogen van veel Israëli’s een echte oorlogsheld. Hij richt de Likoed-partij op, waarmee hij meteen een zitje in de Knesset binnenhaalt.

1975

Hij wordt aangesteld als speciale veiligheidsadviseur van premier Yitzhak Rabin.

1977

Sharon wordt minister van Landbouw. Hij is een groot voorvechter van de bouw van Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en op de Gazastrook.

1978-1979

Egypte en Israël ondertekenen de Camp David-vredesakkoorden.

1982

Israël valt Libanon binnen om de PLO-basissen langs zijn noordelijke grens te kunnen vernietigen. De strategie werkt, maar tijdens het manoeuvre vermoordt een Libanese christelijke militie honderden Palestijnen in de vluchtelingenkampen van Sabra en Chatila. Sharon wordt als onrechtstreekse schuldige aangewezen. Hij neemt ontslag als minister, maar blijft in het parlement zetelen.

1987

Begin van de eerste intifada.

1995

Een Joods extremist vermoordt premier Rabin.

1998

Premier Benjamin Netanyahu stelt Sharon aan als minister van Buitenlandse Zaken. Sharon mobiliseert de Joodse kolonisten om ‘zoveel heuveltoppen in te nemen als ze kunnen’.

2000

Nadat de Arbeiderspartij van Ehud Barak de verkiezingen heeft gewonnen, neemt Sharon het voorzitterschap van Likoed op. Op 28 september brengt hij een bezoek aan de Tempelberg. Moslims reageren verbolgen, en er barst een golf van geweld los. De escalatie van Palestijnse aanvallen leidt tot een tweede intifada.

2001

Sharon wordt premier.

2002

De Israëlische regering geeft de opdracht voor de bouw van een veiligheidsmuur om de Westelijke Jordaanoever af te sluiten.

2003

Sharon kondigt de evacuatie van de Joodse nederzettingen aan.

2004

De Palestijnse president Yasser Arafat sterft en wordt opgevolgd door Mahmoud Abbas.

2005

Sharon en Abbas kondigen een staakt-het-vuren af, maar Likoed staat daar niet achter. In de zomer trekt Israël zijn troepen en kolonisten terug uit de Gazastrook. Als de tegenstand in zijn eigen partij te groot wordt, stapt Sharon op en richt hij een nieuwe partij op: Kadima. Volgens peilingen zal die partij de grote winnaar worden van de verkiezingen in 2006. Op 18 december krijgt Sharon een lichte hersenbloeding.

2006

Op 4 januari wordt Sharon door verschillende zware hersenbloedingen getroffen. Zijn dokters sluiten een terugkeer in de politiek uit.

© Newsweek / A.P.