De samenhang binnen de regering-Leterme is geveinsd. Alle belangrijke beslissingen moeten nog genomen worden.
Het land haalt opgelucht adem. Premier Yves Leterme (CD&V) heeft zijn eerste, ernstige buitenlandse opdracht – de NAVO-bijeenkomst vorige week in Boekarest – zonder kleerscheuren en met een schouderklopje van de Amerikaanse president George W. Bush als visuele bonus afgewerkt. Dat is meteen een opsteker voor de bezoeken die hij in de komende dagen en weken brengt aan zijn collega’s in Nederland, Luxemburg, Duitsland en Frankrijk.
De eerste minister vindt het trouwens nuttig om te melden dat hij tijdens zijn eerste internationale optreden ‘een foutloos parcours’ gereden heeft. Toch verbaast de door hem persoonlijk gelanceerde kandidate voor het CD&V-voorzitterschap, Marianne Thyssen, zich erover dat de media bij Leterme meer aandacht hebben voor hoe hij iets doet, dan voor wat hij doet. Nochtans zou ook Thyssen kunnen weten dat haar politiek leider helemaal niet vies is van communicatietechnieken die de perceptie veel belangrijker maken dan de inhoud.
Mocht de toekomstige CD&V-voorzitster dat zo niet begrepen hebben, dan moet ze zeker het weekendinterview met Open VLD-voorzitter Bart Somers in De Standaard nog eens goed lezen. Op 20 maart kondigde Leterme in zijn regeringsverklaring voor het parlement ‘een krachtig beleid en doeltreffende maatregelen’ aan om de kritische commentaren over de vaagheid van zijn regeerakkoord te counteren. Maar wat blijkt amper drie weken later door de haast stuitende openhartigheid van Somers? Dat akkoord is volgens hem niet meer dan ‘een Ikea-catalogus’. Zolang er geen keuzes worden gemaakt, is de regering-Leterme I ‘een stuurloos schip’ dat het land naar ‘een nachtmerrie’ leidt en is haar motto van ‘voorzichtigheid’ slechts een metafoor voor ‘een beleid zonder kompas’. En dat is geen obligate kritiek van de oppositie, dat zijn de woorden van een voorzitter van een meerderheidspartij.
Maar op ‘een project’ met concrete en becijferde keuzes blijft het wachten tot aan de budgetcontrole voor 2008 in de zomer, en tot aan de opmaak van de begroting voor 2009 nadien. De parlementsverkiezingen zullen dan meer dan een jaar voorbij zijn en nog altijd zullen alle sociaaleconomische knopen er onaangeroerd bij liggen. Bovendien zijn de belangrijkste begrotingsparameters door de economische terugval ondertussen in de alarmzone beland, zodat de beslissingen alleen maar moeilijker worden. Dat verhindert de liberale regeringspartijen niet om vanachter de rug van Leterme in het politieke gat te duiken met voorstellen over een nieuwe belastingverlaging, besparingen in de gezondheidszorg en het overheidsapparaat, en een aanpassing van de financieringswet om de federale overheid meer ademruimte te geven.
Leterme wordt er blijkbaar allemaal niet door verontrust. Hij geeft liever antwoorden op indringende vragen over zijn favoriet voor de Ronde van Vlaanderen. In het verleden zou hij als Vlaams minister-president ongetwijfeld met de naam van een Vlaamse toprenner hebben geantwoord. Maar als federaal premier hoopte hij vorige zondag voor de start van de Vlaamse wielerklassieker op ‘een Belgisch podium’. Gelukkig voor hem won er een West-Vlaming in de Belgische driekleur. En het land haalde samen met zijn premier opnieuw opgelucht en blij adem.
door Patrick Martens
