De lancering van Ché, het eerste echte Vlaamse maandblad voor mannen, is niet onopgemerkt voorbijgegaan.

Het hing al jaren in de lucht. De vraag was niet meer of het er zou komen, maar wie het als eerste zou lanceren. Dat is De Vrije Pers geworden, uitgever van P-magazine. Sinds vorige week ligt Ché, grote broer van P, in de winkel: het eerste Vlaamse maandblad voor mannen. Ché biedt een mix van mooie vrouwen, dito auto’s, sterke verhalen en vooral: humor. Dixit hoofdredacteur Alain Grootaers: het blad heeft ‘een licht zwanzende toon’. Er mag al eens gelachen worden.

Behalve dan wellicht bij Mediaxis. De uitgever van onder meer Humo, Libelle, Flair, TV Expres en Story broedt zelf al enige tijd op een mannenmaandblad. Worden die plannen nu weer in de vrieskast gestopt? ‘Nee, hoor’, zegt uitgever Philip Van Bost. ‘Eerst op de markt zijn, heeft natuurlijk voordelen. Maar Ché mag ons niet belemmeren om een voldoende aanvullende titel te lanceren. Normaal gesproken valt eind maart de beslissing of we ermee doorgaan.’

Ché is sterk geïnspireerd op mannenbladen als FHM en Maxim, die sinds een paar jaar in Groot-Brittannië furore maken – pretentieloze, maar uitstekend gemaakte bladen die zich richten op de bloke (gozer) die in zowat elke man schuilt. De bloke die houdt van mooie vrouwen, snelle auto’s, sterke verhalen en humor. Die bladen hebben in zekere zin het einde van het Playboy-tijdperk ingeluid: behalve dat ene interview staat er in Playboy namelijk maar weinig om te lezen. De Nederlandse Playboy wordt in Vlaanderen trouwens verspreid door Mediaxis en verkoopt hier pakweg tienduizend exemplaren per maand – behalve als Joyce De Troch op de omslag staat.

ELLEBOGENWERK

Ook binnen Mediaxis zien velen de ironie van dit verhaal. Een eerste plan voor een mannenmaandblad werd in juli 1997 klaargestoomd op de redactie van De Nieuwe Panorama. Het blad – werktitel: Pano – zou het gat in de markt vullen dat onvermijdelijk moest ontstaan met het verdwijnen van De Nieuwe Panorama, maar werd als onrealistisch van de hand gewezen. Dus nam de redactie – onder leiding van Alain Grootaers – haar lot maar in eigen handen: een week na het laatste nummer van De Nieuwe Panorama lag P-magazine in de winkel. Dat blad is inmiddels een succes: de omzet is vergelijkbaar met die van zijn voorganger, maar wat bij een mastodont als Mediaxis ‘onrendabel’ is, hoeft dat bij een kleine uitgeverij als De Vrije Pers niet te zijn. Getuige waarvan: de lancering van Ché.

Erg veel marktonderzoek is aan Ché niet voorafgegaan. ‘We hebben wel gepolst naar belangstelling bij adverteerders’, zegt hoofdredacteur Alain Grootaers. ‘Maar op de lezersmarkt doen wij met P elke week aan marktonderzoek. Ché zat allang “in mijn ellebogen”. Toen we hoorden dat Mediaxis ook plannen had, zijn wij gewoon wat harder op het gaspedaal gaan staan.’

Het inhaalmanoeuvre van De Vrije Pers is het zoveelste bewijs dat het bij Mediaxis maar niet wil lukken met nieuwe projecten. Eerder waren er al plannen voor een light Knack, een nieuw culinair magazine, een nieuw vrouwenblad… Het bleef bij plannen. Het jongerenblad M/F, dat een concurrent voor Joepie moest worden, werd al na een paar weken uit de handel genomen wegens sterk tegenvallende resultaten.

NIET TE KOOP

Of Ché een succes wordt, blijft afwachten. Aan gratis publiciteit ontbrak het niet: van ietwat achterhaald gezwam over de Nieuwe Man in het Radio 1-programma Piazza tot een proces van een Vlaamse miss die niet akkoord ging met de publicatie van bepaalde foto’s. Ché wordt verspreid op een oplage van 60.000 exemplaren. Bij een verkoop van 20.000 stuks en met vijftien advertenties per maand zouden de uitgevers al uit de kosten zijn. De dadendrang van De Vrije Pers gaat overigens bij de Grote Jongens niet onopgemerkt voorbij. Concentra-topman Peter Baert (uitgever van onder meer Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg) zou naar verluidt een stevig bod hebben gedaan op De Vrije Pers. Maar aan verkopen wordt niet gedacht. Integendeel, gedelegeerd bestuurder Kris Dekelver heeft al verklaard dat er achter de schermen wordt gewerkt aan nieuwe projecten. Een Ché voor vrouwen?

Hoe dan ook bewijst de komst van Ché dat bladen maken meer een kwestie is van buikgevoel dan van vuistdikke marktonderzoeken. Bij een eerste onderzoek bleek dat Menzo – werktitel voor de Mediaxis-concurrent van Ché – vormelijk wel oké was, maar inhoudelijk nog niet op punt stond. Op zich niet verwonderlijk: Martin Huisman, de art director die het eerste proefnummer van Menzo vormgaf, werkt nu voor… Ché. En de uittocht van redactioneel talent bij Mediaxis is al jaren bezig.

Zo werden Grootaers en zijn redactie ruim twee jaar geleden aan de deur gezet bij Mediaxis. Welk gevoel geeft dat, je ex-werkgever te snel af zijn? Grootaers: ‘Een gevoel van trots, natuurlijk. En ja, het is ook wel lachen, natuurlijk.’

Joël De Ceulaer