Kanaaltjes tussen hartspiercellen zijn cruciaal voor een goede hartslag.
Het hart lijkt een eenvoudige pompende spier, maar er komt heel wat coördinatie bij kijken om het normaal te laten functioneren. Cruciaal daarbij zijn kanaaltjes die hartspiercellen met elkaar verbinden, zodat ze elektrische prikkels aan elkaar kunnen doorgeven. Zonder die kanaaltjes is een gecoördineerde werking van het hart onmogelijk. Het merkwaardige aan de kanaaltjes is dat elke cel de helft levert – die helft wordt een ‘hemikanaal’ genoemd. Wat in principe impliceert dat de helften evolutionair ouder zijn dan de kanaaltjes zelf, want die laatste zijn een gevolg van de integratie van twee helften. De vraag rijst dan of de halve kanaaltjes apart een functie hebben (of gehad hebben).
Vrouwelijke hartpatiënten worden beter behandeld door vrouwelijke artsen.
Fysioloog Luc Leybaert (UGent) en zijn collega’s brengen in The Journal of Clinical Investigation meer inzicht in de problematiek. De hemikanaaltjes bestaan uit connexine-eiwitten, die zelf verantwoordelijk kunnen zijn voor het uitlokken van hartritmestoornissen. Ze kunnen dus een doelwit zijn voor de behandeling van sommige stoornissen. De ploeg rond Leybaert heeft al korte eiwitten (peptiden) ontwikkeld die in staat zijn de activiteiten van de hemikanaaltjes te onderdrukken zonder de kanaalwerking van het geheel te verstoren.
Een studie in The Journal of the American College of Cardiology besluit dat vrouwelijke hartpatiënten gemakkelijker beter worden als ze behandeld worden door vrouwelijke cardiologen. Vrouwelijke artsen zouden hun patiënten duidelijker richtlijnen voor hun behandeling en herstel geven dan mannelijke. Het inzicht is niet zonder belang, omdat vrouwen in de cardiologie nog altijd een minderheid uitmaken.
