1947 De Belgen kiezen met minister van Buitenlandse Zaken Paul-Henri Spaak in eerste instantie voor een Europese economische, politieke en militaire samenwerking rond het Verenigd Koninkrijk. Europa moet een derde machtspool worden, naast de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten. De Britten zelf geven de voorkeur aan een trans-Atlantische koers. De Amerikanen willen dat de Europeanen het eerst onder elkaar eens worden. 1948 De Benelux, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk ondertekenen het Verdrag van Brussel dat leidt tot de oprichting van de West-Europese Unie (WEU). 1949 De WEU is de opstap voor de oprichting van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie op 4 april 1949, waaraan ook de VS, Canada, Portugal, Italië, Noorwegen, Denemarken en IJsland deelnemen. 1950 Met de Koreaanse oorlog, waarin ook een Belgisch vrijwilligerskorps meevecht, begint de Koude Oorlog tussen het Westen en de communistische wereld echt. 1957 Paul-Henri Spaak wordt de tweede secretaris-generaal van de NAVO. Hij ijvert voor een Atlantische gemeenschap, die ook over economische en politieke vraagstukken zou gaan. Zijn mandaat is geen groot succes. Begin jaren zestig botst Brussel ook met Washington over Congo. 1966 Frankrijk stapt uit de militaire structuur van de NAVO. President Charles de Gaulle vreest dat Parijs te afhankelijk wordt van Washington. Als gevolg daarvan verhuist het hoofdkwartier van de organisatie naar België. 1966 Minister van Buitenlandse Zaken Pierre Harmel lanceert zijn politiek van detente. Hij schrijft in 1967 een rapport voor de NAVO, waarin staat dat de organisatie niet alleen voor veiligheid moet zorgen maar ook voor politieke ontspanning. 1970-1983 België toont zich geruime tijd de braafste leerling in de Atlantische klas. Er is pas opnieuw spanning wanneer de NAVO in 1979 beslist om nieuwe Amerikaanse kernraketten in Europese landen te installeren. Er volgt vijf jaar van politieke strijd. In oktober 1983 stappen 300.000 mensen door de straten van Brussel om tegen de plaatsing van de raketten te be-togen. 1989 Minister van Defensie Guy Coëme inspireert zich op de politiek van Pierre Harmel om een dialoog te beginnen met landen van het Warschaupact, de communistische tegenhanger van de NAVO. De demarche zorgt voor wrevel omdat Buitenlandse Zaken tegelijk een strikte Atlantische koers volgt. De politiek van Coëme wordt snel achterhaald door de val van de Berlijnse Muur en, twee jaar later, de instorting van de Sovjet-Unie. 1991 België schaart zich snel achter initiatieven voor de uitbouw van een Europese defensie. Willy Claes is slechts kort secretaris-generaal, maar hij is wel in functie op het hoogtepunt van de crisis in ex-Joegoslavië. Ook Belgische gevechtsvliegtuigen nemen deel aan NAVO-operaties boven Servië. België doet ook mee aan de NAVO-operatie in Afghanistan, de eerste buiten het verdragsgebied van de organisatie. 2003 België botst zwaar met de VS over de oorlog in Irak. De Belgische houding blijft dat militaire actie de steun moet hebben van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Als gevolg van de Belgische genocidewet worden Amerikaanse generaals in België aangeklaagd. Als de Amerikaanse defensie-minister Donald Rumsfeld ermee dreigt om het NAVO-hoofdkwartier uit Brussel weg te halen, zwicht de regering. HET ONDERZOEKSCENTRUM CRISP PUBLICEERDE EIND 1998 EEN COURRIER HEBDOMADAIRE OVER BELGIë EN DE NAVO VAN DE HAND VAN RIK COOLSAET. U KUNT ‘LA BELGIQUE DANS L’OTAN (1949-2009)’ BESTELLEN BIJ HET CRISP, QUETELETPLEIN 1A, 1210 BRUSSEL. TELEFOON 02 211 01 80. KOSTPRIJS 6,90 EURO.
