De banken willen hun kosten verdelen.

Het staat nu wel vast : de Belgische banken voelen zich ongemakkelijk. Niet dat het hen slecht gaat, wel integendeel. In de eerste jaarhelft klom de winst van de verenigde banken met 23 procent, en als zij niet meer dan verleden jaar aan de kant hadden gezet voor toekomstige kosten voor de omschakeling naar de eenheidsmunt euro, vooral dan had hun winststijging met 60 procent er bijna onfatsoenlijk uitgezien.

Rijk maar onbemind, zo lijkt het wel. Want : de banken voelen zich onheus behandeld. De overheid slaat fiscaal hard toe ?wij zijn een fiscale melkkoe? , legt dure reglementen en regels op en bemoeit zich met alles, van minimim bankdienst over hypotheekwet tot deontologie. Ook de cliënten willen toch zo moeilijk begrijpen dat bankieren geld kost en zij daarvoor moeten betalen.

En dan is natuurlijk nog de invoering van de euro. De Europese eenheidsmunt kost de Belgische banksector 35 miljard frank in de eerste vier jaar van de volgende eeuw. De banken moeten een vracht aanpassingskosten maken en verliezen een fortuin aan inkomsten op de wissel- en kapitaalmarkten. Directievoorzitter Fred Chaffart van de Generale Bank, tegelijk de voorzitter van de Belgische Vereniging van Banken, waarschuwt heel cassant : ?De banksector gaat deze kosten niet alleen dragen. We gaan niet alleen betalen voor iets waar de anderen van gaan profiteren.? Hoe hij dat ziet, maakt hij niet duidelijk. Maar als het om gedeelde kosten gaat, zijn er maar twee mogelijke betalers : de belastingbetaler die de afschrijvingen van de eurokosten door de banken compenseert, of de cliënt, die zijn bankdiensten duurder betaalt.

Ook zonder euro is de vaste trend er een van stijging van de banktarieven. De sector moet nu buigen voor de politieke druk en het systeem van valutadagen afschaffen. Bij transacties van de ene naar de andere rekening zal het geld niet langer enkele dagen ergens in het luchtledige blijven zweven. Maar die correcte praktijk kost de banken zeven miljard frank per jaar, want tijdens het zweven brengt andermans geld hen rente op. De bankenvereniging windt er geen doekjes om : dit verlies wordt goedgemaakt met hogere tarieven voor de bankdiensten.

De banken rekenen voor dat het betalingsverkeer hen 70 miljard frank kost en zij slechts 23 miljard kunnen recupereren door de valutadagen (zeven miljard), de tarifiëring (drie miljard), de betaalkaarten (drie miljard) en de lage rente op de zichtrekeningen (tien miljard). Zij vergeten daarbij wel enkele inkomsten. Bijvoorbeeld de quasi woekerrente op de rode rekeningen en vooral het feit dat zij met betalingsverkeer cliënten aantrekken, ook voor andere diensten. Of willen de banken omeletten bakken zonder eieren te breken ?

En om volledig te zijn : de banken vinden het niet logisch dat zij alleen de kosten voor de beveiliging dragen, ook de distributiesector moet een inspanning leveren. De belastingbetaler schiet hen alvast ter hulp met de kosten voor politie en rijkswacht.

Fred Chaffart : de banken willen niet alleen de kost van de euro dragen.