Dave Mestdach

René Daniëls was een van Nederlands belangrijkste hedendaagse kunstenaars, tot hij in 1987 getroffen werd door een hersenbloeding. Hij brak door in de jaren zeventig, toen figuratieve schilderkunst opnieuw en vogue raakte, maar ontwikkelde al snel een eigen beeldtaal, met herkenbare motieven en vormen die wisselen volgens een droomlogica. Deze tentoonstelling – de titel refereert aan een van de zeldzame teksten van zijn hand – verkent het verschijnsel ‘déjà vu’ en de relatie tussen waarneming en geheugen, thema’s die Daniëls werk domineren. Aan de hand van historische schilderijen, een selectie tekeningen en nooit eerder tentoongestelde werken wordt de evolutie van zijn idioom geschetst, met aandacht voor de effecten van repetitie en variatie die eigen zijn aan zijn werk. Een hernieuwde kennismaking met een eigenzinnig, onafhankelijk en tijdloos oeuvre.