WACKO keihard in ?Black space.?

Na de fletse ?Sopa del dia? van enkele seizoenen geleden, waren de jongens van WACKO ons een revanche verschuldigd, en met ?Black space? is ze er. Dit keer slaan Chiel van Berkel en Manou Kersting (in een eindregie van Birgit Kersbergen) geen kasten aan spaanders zoals in hun memorabele productie ?Everthing we always wanted to do on stage but never were allowed to?.

Het gaat er nu minder gewelddadig aan toe, althans uiterlijk, want innerlijk staan ze bij momenten te koken. Dan kunnen ze stoom aflaten op één of ander instrument. Ze worden daar flink in geholpen door Rudi Genbrugge en Eric Thielemans, twee topmuzikanten die in ?Black space? voor veel meer dan wat muzikaal decor zorgen. Met zijn vieren blijkt WACKO nu echt in staat om de podiumkunstenaars volhandig in het kruis te tasten.

?Black space? verwijst naar ?The empty space? van de Britse regisseur Peter Brook, nog altijd een goeroe van het hedendaagse theater. Brook vertrekt van een lege scène en eist dat ook de speler zich leeg maakt vóór hij op de scène komt. Pas als het vat helemaal leeg is, kan je het vullen. Maar de WACKO-boys zijn blijkbaar gestopt na de eerste bladzijde van Brooks boek. Ze stouwen hun scène vol met instrumenten en rekwisieten en zijn zelf vol van de dingen die op een scène kunnen gebeuren en vooral mislukken. En daar komen ze weer bij Brook terecht, zij het vele bladzijden verder.

Van Berkel en Kersting zijn wel degelijk de geëngageerde spelers die Brook bedoelt. Alleen, ze pompen zich leeg op de scène zelf en dat spektakel is in ?Black space? een unieke belevenis.

Het lijdend voorwerp is de stand-up comedian, de komiek die er alleen vóór staat en keer op keer mislukt. Hij wordt gedwarsboomd door een jaloerse of al te ijverige collega, of hij valt grandioos uit zijn rol bij gebrek aan goede teksten en muziek, of gewoon omdat hij nog te groen is. De onderliggende toon van ?Black space? is dat wie een podium bestijgt weinig of niets te vertellen heeft. De bittere realiteit op politiek, en sinds Dutroux op justitieel vlak, schiet alle fantasie voorbij. Bovendien heeft iedereen boter op het hoofd. De hedendaagse komiek kan het dan alleen nog hebben over niets.

Het vierspan in ?Black space? zet daarvoor alle muzikale, mimische en verbale middelen in, maar het is vooral de combinatie van artistieke virtuositeit met een sterke fysieke aanwezigheid die alle stoppen doet doorslaan. Met Van Berkel en Kersting is een verrassend soort acteur geïntroduceerd en WACKO is een gezelschap dat voortdurend staat te dansen op een vulkaan. Elk uitstel om het te zien kan fataal zijn.

Roger Arteel

Reisvoorstellingen. Info : 03/235.04.90 (Thassos).

Manou Kersting en Chiel van Berkel : wie een podium bestijgt, heeft niets te vertellen.