De CVP probeert via de Europese Volkspartij Jörg Haider en de Oostenrijkse zusterpartij (ÖVP) af te stoppen. De kans dat ze daarin slaagt, is nihil.

Maandagochtend wisselde het CVP-bestuur uitgebreid van gedachten over de coalitiegesprekken van de Oostenrijkse zusterpartij met Jörg Haider. Deze doorbreking van het Oostenrijkse cordon sanitaire werd afgekeurd en de CVP-leiding wil de Europese Volkspartij (EVP) overtuigen om de onderhandelingen af te blokken. Niemand maakt zich illusies dat de EVP die stap zal zetten. Voorzitter Wilfried Martens is in deze volledig afhankelijk van de EVP-fractie in het Europees parlement, waar de CVP slechts drie van de ruim 230 leden telt. De Duitse fractieleider Hans-Gert Poettering (CDU) maakte trouwens al duidelijk dat hij niet van plan is om de goede raad van de CVP te volgen. Vorige week liet hij weten dat de nieuwe Oostenrijkse coalitie op haar programma moet worden beoordeeld. Essentieel is of de nieuwe regering zich duidelijk voor de Europese integratie uitspreekt en of ze zich voor mensenrechten en verdraagzaamheid engageert. Enige verwijzing naar het extreme gedachtegoed van Haider is er niet bij.

Het is niet de eerste keer dat de CVP, die de Europese Volkspartij mee bedacht en oprichtte, zich afvraagt of ze geen adder aan de borst koesterde. In het begin van de jaren negentig stuitte de samenwerking met de Britse Conservatieven op groot Vlaams onbegrip en in 1998 veroorzaakte de toenadering met Silvio Berlusconi en Forza Italia haast een breuk met Martens. Telkens weer waarschuwde de CVP voor de teloorgang van het authentieke christen-democratische gedachtegoed. Het mocht niet zijn dat de Europese Volkspartij een conservatieve bundeling van alle anti-socialistische krachten werd. De waarschuwing maakte weinig indruk en de EVP profileerde zich steeds nadrukkelijker als een rechtse formatie. Zowel de Britse Conservatieven als Forza Italia zijn nu volwaardig lid van de fractie, zo ook de gaullisten van de Franse president Jacques Chirac.

De EVP is nu de sterkste groep in het Europees parlement en voert een oorlogje tegen de Europese Commissie die ze te rood en te progressief vindt. Het verdwijnen van Helmut Kohl als Duits kanselier had dan weer tot gevolg dat de Britse Conservatieven en vooral de Spaanse premier José Maria Aznar steeds duidelijker de lijnen uitzetten. Het schandaal rond de illegale financiering van de CDU en de verwarring van de Duitse christen-democraten heeft die tendens slechts versterkt. Aznar is nu de echte chef van de EVP en legt andere, conservatievere klemtonen dan de CDU. Of het nu over Afrika of het sociale beleid, de migratiepolitiek of de Europese besluitvorming gaat, telkens weer verdedigt Aznar standpunten waar de CVP veel moeite mee heeft. De kwestie-Haider wordt ongetwijfeld een nieuw pijnlijk moment.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content