VRIJE TRIBUNES
Michael Kögeler, General Manager Microsoft Consumer & Online: Nu de verkiezingen voor de deur staan, is het misschien het juiste moment voor de beleidsverantwoordelijken om te zien hoe we de realiteit van ‘out there’ ‘in here’ kunnen krijgen. Hoe we die jongeren, die digitaal denken en doen, ook richting kunnen geven. Hoe we ze een nieuwe leeromgeving kunnen aanbieden waarin ze hun taken in groep kunnen uitwerken, net zoals ze dat thuis al gewoon zijn door met elkaar te chatten via hotmail, informatie op het internet te zoeken of op Encarta?
Rik Pinxten, Voorzitter Humanistisch Vrijzinnige Vereniging Vlaanderen: Zou de hoogste paap nu eindelijk willen ophouden met dat overjaarse intellectueel minderwaardige en gefrustreerde gedoe? Waarom kunnen de seculieren beleefd en opbouwend zijn en de hoofdpaap niet? Staat niet onder naastenliefde, misschien? Of moeten we echt gaan geloven dat de middeleeuwse antichrist baas geworden is van de Heilige Stoel, en dat het godsvolk het nog niet doorheeft? Ik wens mijn vrienden onder de christenen een beter lot, maar ik ben wel geschokt en werkelijk door dit soort van brutaliteit in mijn eer en in mijn levensbeschouwing aangetast. Dit hoort niet in een moderne samenleving. Ik verwacht excuses van mijnheer Ratzinger aan de vrijzinnigen en de andersgelovigen in Europa. Dan zullen we misschien weer kunnen praten. Tot zolang beschouw ik hem als een petieterig en overjaars fenomeen dat verkeerdelijk en duidelijk onverantwoordelijk aan het roer staat van een gezagsinstantie als de rooms-katholieke kerk. Jammer, zegt een kwade want goedmenende vrijzinnige humanist.
Blogs.knack.be/vrijetribune
BART VANLOO OVER JACQUES BREL
Brel zou dit jaar tachtig geworden zijn. De bekende Belg schreef makkelijk een twintigtal alom bekende klassiekers bij elkaar, maar in totaal vloeiden er om en bij de tweehonderd liederen uit zijn pen. Je kunt dan ook moeiteloos onbekende parels uit zijn oeuvre distilleren. Dat zal ik dit jaar voortaan maandelijks doen. Tot drie keer toe geeft Brel het woord aan een personage dat zich zijn dood probeert voor te stellen. Van het scherpzinnige Le Moribond (1961) en het naar de keel grijpende Le dernier repas (1964) tot het weinig bekende en pessimistische Tango funèbre. De held van dit lied denkt zich in hoe zijn nabestaanden na het plengen van enkele valse tranen zijn huis zullen doorzoeken (‘Ah!Je les vois déjà’). Hoe zijn vrouw zich in de armen van een ander zal storten. Terwijl hij nog springlevend is, ziet hij al hoe de lijkkist definitief zijn gebeente zal omsluiten. Als de man dat bij leven allemaal beseft, hoe durft de goegemeente hem dan te vragen om alleen maar water te drinken, de meisjes met rust te laten, geld te sparen en ‘leve de koning’ te roepen? De dood inspireert de held (die plots heel erg op Brel lijkt) dan ook om het leven tot in de kleinste details en verlangens te beleven. Tango funèbre is een onverwachte en originele oproep tot ongebreidelde levensvreugde.
blogs.knack.be/vanloo
