MA 03 11

Het Fortiskantoor in Berlare staat te koop. Nee, het staat te krijg. Wegens overhaaste vlucht van de vorige bewoners. Wie het wil hebben, mag er zo in. Een en ander is het gevolg van de anonieme klacht die is ingediend tegen Mireille Schreurs, politierechter te Aalst, en haar echtgenoot Karel De Gucht, minister van Buitenlandse Zaken te Brussel en titulair burgemeester te Berlare. Volgens de klacht zouden er op vrijdag 3 oktober jongstleden verdachte transacties hebben plaatsgevonden in vermeld kantoor, waarbij mevrouw Schreurs aandelen van Fortis zou hebben verkocht.

De vraag is niet of Mireille Schreurs Fortisaandelen heeft verkocht en zo ja, of dat al dan niet met voorkennis gebeurde. Je moest in die dagen wel achterlijk zijn, of geabonneerd op BEUR$$UCCeuro $ van Paul D’Hoore, om die ellendige rommel níét buiten te gooien. En aangezien mevrouw Schreurs voor zover bekend niet achterlijk is, niemand heeft het althans ooit durven te beweren, en aangezien niemand met gezond verstand zich kan indenken dat iemand anders met gezond verstand geabonneerd zou kunnen zijn op de beleggersbrief van Paul D’Hoore, kan men enkel spreken van een logische beslissing om die Fortisaandelen van de hand te doen vooraleer ze helemaal niets meer waard waren.

Het schijnt overigens een beslissing van haar broer te zijn geweest, Jacques Schreurs, de sympathieke mecenas van vierdeklassevoetbalclub SK Berlare, en de zaakvoerder van het gerenommeerde transportbedrijf Schreurs & Zuster International. Nummer één in Portugal en Spanje. Wat voorlopig nog niet kan worden gezegd van het door Leo Van der Elst getrainde SK Berlare, maar wat niet is, kan nog komen.

Voor de roekelozen die nog een factuur zouden hebben openstaan bij Schreurs International, of bij zusterfirma Sinex: gelieve uw schuld te storten op het KBC-rekeningnummer, want dat van Fortis is afgesloten. Schitterende bank, niet, Fortis? Had u er aandelen van gekocht, dan bent u nu al uw geld kwijt. Had u er een spaarboekje, dan bent u binnenkort al uw geld kwijt. Was u uitgenodigd op een informatievergadering in de Bozar, dan werd u daar deskundig om de tuin geleid door de beroepspropagandist Paul D’Hoore. En doet u er een transactie, dan staat ze de volgende dag in de krant. Nee hoor, als u nog op zoek bent naar een degelijke en betrouwbare bank, aarzel niet. Als er nieuw bloed in de raad van bestuur moet komen, dan worden dat Etienne Davignon en Philippe Bodson, de wonderdokter die ook Lernout & Hauspie heeft gered.

De vraag is al evenmin of Karel De Gucht, die ten huize Schreurs kost en inwoning geniet, op de hoogte was van deze transactie.Wij zijn wel zeker van niet. De Schreursen zijn al generaties lang bij de rijkste inwoners van het chique Berlare, en het is nooit hun gewoonte geweest om in belangrijke zaken als financiën het advies te vragen, laat staan te volgen, van families als de De Guchten, die uit het rurale Overmere komen. Waar de Boerenkrijg is begonnen, en volgens sommigen nog niet is gestopt.

Blijkbaar was Jacques Schreurs al eerder van plan om de tweeduizend Fortisaandelen van zijn moeder van de hand te doen. Toen ze van de 22 euro die hij had betaald gezakt waren naar 10 euro, wou hij zoals zo velen dan maar het verlies incasseren en alles verkopen. Maar Karel De Gucht, zo vertelt hij zelf in De Morgen, had hem dat afgeraden! Krijg zo een idioot in de familie. Die kan beter bij BEUR$$UCCeuro $ gaan werken.

Voeg hier nog aan toe dat de De Guchten katholiek zijn, wat aan die Karel goed te zien is, en de Schreursen liberaal of zelfs libertijn, wat aan die Mireille goed te zien is. Als Karel dus zegt dat hij van niets wist, spreekt hij ongetwijfeld de waarheid.

En dus rest maar één echte vraag: wie heeft die anonieme klacht ingediend bij de CBFA? Want die is zijn leven niet meer zeker. De brief schijnt te zijn gepost in Dendermonde. En onder de postzegel bevonden zich restanten van wat volgens forensisch experts kippenveren waren geweest. Tja, daarmee schieten we niet veel op natuurlijk.

DI 04 11

P. Potager in Het Laatste Nieuws: ‘Ik heb gevochten voor mijn eer.’

Nu hebben we alles wel gehad. De eer van P. Potager, wat zou dat in godsnaam kunnen zijn? Wij hebben met vier man gezocht in het archief, maar niets gevonden. Alle medewerkers ontslaan en zelf blijven zitten? Als vicepremier pas zesde eindigen in de interne partijbestuursverkiezingen? Straks schepen ze hem nog af met het voorzitterschap van de ethische commissie, de ultieme vernedering in een liberale partij.

P. Potager heeft zijn P. re gezien, de laatste maanden. Niet alleen de affaires van die politiesecretaressen en het schandaal van dat vervalste examen, maar bovendien is hij wekenlang compleet horendol getoeterd door de ex-premier. De begroting moest en zou mislukken, de regering moest en zou vallen. En dan kwam hij, het Joenk, de populairste politicus in alle peilingen, in triomf terug. In volle regeringscrisis, terwijl drie koninklijke bemiddelaars het land moesten redden, had hij de koning al de oren van zijn kop gezaagd, toen die hem met een bezoek vereerde op zijn landgoed in Toscane.

Alleen: die ellendige Yves Leterme wou maar niet vallen. Elke dag kreeg P. Potager via de gsm de volle laag. Of ze niet beschaamd waren om de federale staat leeg te roven? Of ze gek waren geworden om hun steun te verlenen aan een getrukeerde begroting?Op een dag kwam de ex-premier persoonlijk naar Brussel om de liberale onderhandelaars instructies te geven. En uitgerekend op dat moment kreeg Yves Leterme met de bankencrisis een geschenk uit de hemel om zijn politieke hachje te redden en zijn prestige te herstellen.

De ex-premier werd er onnozel van. Scheurde in zijn Renault, van Garage Valckenier uit Aalst, als een waanzinnige door de straten van Mariakerke. Zelfs Veerle Claus slaagde er niet meer in om hem te bedaren. En die fameuze Italiaanse kokkin ook al niet. Zijn eigen broer kon niet eens meer rustig op uw en mijn kosten boekjes zitten lezen, zoals hij al 25 jaar doet. Onmogelijk om zich nog te concentreren op Milton Friedman ofFriedrich von Hayek, met die zot in zijn rug. Er verschenen merkwaardig genoeg plots ook geen opiniestukken meer van Matthias De Clercq. Hilde Goudmans werd nog harder afgejakkerd dan de paarden waarop ze pleegt te klimmen. Van lieverlee begon de ex-premier te telefoneren naar Bart Tommelein, de Kennedy van Oostende, in wiens hoofd elke aanzet tot een gedachte meteen wordt overstemd door zijn echo. Ten langen leste werd Siegfried Bracke ingeschakeld zodat Luc Van der Kelen in TerZake mocht komen pleiten voor de terugkeer van Verhofstadt.

Lees nu mee wat P. Potager vertelt in Het Laatste Nieuws: ‘Als je de populairste politicus van het land in je rangen telt, móét je daar toch blij om zijn? Neem het van mij aan: iedereen staat te popelen voor zijn rentree.’

In een moestuin in Tongeren kraaide een haan drie keer: één keer bij de thym, één keer bij de laurier, en één keer bij de ciboulette.

WO 05 11

In afwachting van het nieuwe Contiusorgel, het grootste barokorgel ter wereld, heeft mijnheerke Louis een nieuwe suisse aangesteld in de Sint-Pieterskerk tegenover zijn stadhuis. Een suisse is een volkse term voor een kerkbewaker en is, zo nemen wij in onze onschuld toch aan, afgeleid van de Garde suisse van het Vaticaan, de privémilitie van de paus.

Er zouden in ons land nog exact drie van die kerkwachters zijn, trois suisses, en Leuven mag eens te meer trots zijn dat het ook tot dát selecte kringetje behoort. De andere twee zijn actief in Sint-Baafs in Gent en in de Saint-Potagerkerk van Tongeren. Naar men fluistert zou er binnenkort nog een vierde komen in de Fortis Dei basiliek van Berlare, maar dat zijn onbevestigde geruchten. Volgens de titulaire burgemeester zou het vooral zijn schoonbroer zijn die achter dit initiatief zit. ‘Ik heb daarin niets te zeggen, en in de mate dat ik er iets in te zeggen heb, heb ik zelfs negatief geadviseerd’, aldus de titulaire.

De vorige Leuvense suisse was negentig geworden, en hoewel dat in het college van burgemeester en in mindere mate schepenen een leeftijd is waarop men zich gerust nog voor een paar ambtstermijnen kandidaat mag stellen, is het in kerkelijke kringen een moment om zich terug te trekken. Uitzondering gemaakt voor Rik Torfs.

Elke Leuvenaar kent Engelbert Carleer, en zeker zijn moustache, die sinds mensenheugenis met bandelier en hellebaard de orde heeft gehandhaafd in de Sint-Pieterskerk. Die hellebaard heeft hij ooit tijdelijk moeten afstaan aan mijnheerke Louis, die er dwarsliggers in zijn gemeenteraad mee op andere gedachten wilde brengen. Dat was in de tijd dat Daniel Buyle nog als raadslid zitting had, en met zijn pietepeutervragen de burgemeester elke vergadering tot de rand van de razernij bracht. Zoals elke goede Zwitserse gardist had mijnheerke Louis toen ook nog een Beretta in zijn broekspijp verborgen. Die is trouwens een keer per ongeluk afgegaan, maar mijnheerke Louis heeft niet graag dat daarover wordt gesproken.

Toen Daniel Buyle uiteindelijk als griffier aan de slag kon bij een of andere vergeten overheidsdienst in Brussel, iets wat dicht aanleunde bij de functie die hij jarenlang op de VRT-nieuwsdienst had vervuld, had mijnheerke Louis zijn houw- en steekwapen niet langer van doen en kon Carleer opnieuw in vol ornaat heersen in zijn kerk.

Zoals gezegd geniet Engelbert na zijn negentigste verjaardag nu van een meer dan verdiende rust, en is zijn taak overgenomen door Hay Verhey, een Hollander goddomme. Waarmee de orangist in LouisTobback een eerste stap heeft gezet naar een Herenigd Koninkrijk der Nederlanden. Koning Willem I, inspirator en voorbeeld van mijnheerke Louis, had overigens vier regimenten Zwitserse gardes als lijfwacht tot zijn beschikking, maar in de kas van Willem I stak meer geld dan in die van de kerkfabriek Leuven.

Het feit dat de nieuwe suisse een Hollander is, heeft dan ook zijn voordelen. Want: ‘Geen Zwitsers, geen geld’, parafraseerde mijnheerke Louis, spitsvondig als steeds, de oude zegswijze van de Zwitserse Wacht. En dus dient de nieuwe hellebaardier gratis te werken. Hij heeft zelfs zijn uniform zelf moeten betalen. Op zijn hoed prijken niet de befaamde rode pluimen van de mannen van het Vaticaan, maar witte. Mijnheerke Louis heeft nooit van rood gehouden.

Verhey was tot nu toe zanger in het koor van de Sint-Pieterskerk, dat tijdens feestelijke eucharistievieringen lawaai maakt dat horen en zien vergaat. Dit in voorbereiding van de komst van het gigantische en vijftig ton wegende Contiusorgel, dat met zijn zesduizend pijpen en twaalf windkasten met een sterkte van elf beaufort alle vocalisten uit de kerk dreigt te blazen. Wij wensen de jonge Verhey, niet eens veertig, alle succes. Dat hij het zo lang moge volhouden als zijn voorganger. Of als de burgemeester, maar dat is misschien wat te hoog gegrepen.

Die burgemeester heeft inmiddels bij het Vaticaan een officiële aanvraag ingediend om de Sint-Pieterskerk om te dopen in Sint-Pieterskathedraal. ‘We hebben dan wel geen bisschop,’ schreef mijnheerke Louis aan de curie, ‘maar in de nederige persoon van mezelf hebben we wel een paus.’

DO 06 11

Lodewijk De Witte, de gouverneur van de provincie Vlaams-Brabant, heeft een protestbrief naar de VRT gestuurd om aan te klagen dat Witse in zijn auto geen veiligheidsgordel droeg. Lodewijk De Witte. Gouverneur. Van een provincie. Weliswaar een halve. Twee dagen later bleek het maar om te lachen te zijn geweest. Om aandacht te vragen voor een promotie-actie voor het dragen van de autogordel.

Hebt u moeten lachen? Heeft zo’n gouverneur niets beters te doen? Kan hij geen voorzitter worden van een verliesgevende bank- en verzekeringsinstelling, zoals zijn collega uit de Limburg? De Witte zou zich beter eens met ernstige inbreuken bezighouden. Twee weken geleden in Matroesjka’s: den Dams!! Wij zweren u, met eigen ogen gezien: Rudy Dams, inspecteur bij de federale recherche Halle, die halve zachte van ‘ons Martje’, rechtstreeks ondergeschikt aan Witse, pikt een vijftienjarig hoertje uit Transdnjestrië op, gaat er eens goed zijn gangen op, en laat dat kind daarna in het midden van de nacht moederziel alleen achter op een parkeerterrein naast de autosnelweg. Te midden van een leger hitsige truckers. En dan komen klagen dat zijn examen niet zo goed was. Nee, verbaast het iemand?

Maar daarover hebben wij Lodewijk De Witte niet gehoord.Daarover wordt géén promotieactie gevoerd. Dat vinden ze niet belangrijk in Vlaams-Brabant. Maar dat Witse zijn gordel niet om had…

Hoeft het gezegd dat die De Witte kabinetschef is geweest bij Louis Tobback?

door Koen Meulenaere