Snel nadat het eerste vaccin de vergunning kreeg om in de handel te worden gebracht in september 2006, begonnen ziekenfondsen het vaccin in hun aanvullende verzekeringspakket aan te bieden. De producten doorliepen nadien een normale terugbetalingsprocedure, en werden met de vereiste tweederdemeerderheid door de Commissie voor Tegemoetkoming van Geneesmiddelen voorgedragen voor terugbetaling, die sinds 1 november 2007 een feit is. Ook vandaag blijven de ziekenfondsen nog aanvullende vaccinatie in hun vrije verzekeringspakket aanbieden, voor de jongedames die buiten de terugbetalingscategorieën van het Riziv vallen. Voor wie de vaak zeer kritische houding van de ziekenfondsen tegenover farmaceutische innovatie kent, betekent dit toch wel dat zij erg overtuigd waren en zijn van de voordelen van de vaccinatie.

De betrokken vaccinproducenten hebben nooit beweerd dat gevaccineerde meisjes 100 procent veilig zouden zijn voor alle types van baarmoederhalskanker, noch dat de beveiliging levenslang zou zijn. Het belang van een regelmatig uitstrijkje werd voortdurend onderlijnd. Wat de duur van de bescherming betreft, geven wetenschappelijke modellen aan dat die levenslang zou kunnen zijn. Dat is vandaag uiteraard niet klinisch aantoonbaar, omdat het middel nog maar enkele jaren bestaat, maar daaruit afleiden dat opnieuw zal moeten worden gevaccineerd is onverantwoord.

In de procedure tot terugbetaling hebben politici geen enkele wezenlijke rol gespeeld – het zijn essentieel wetenschappers en artsen die de snelle en betaalbare toegang tot de vaccinatie voor een brede cohorte van seksueel actieve jongedames hebben aanbevolen en bevorderd. Het slaat dan ook nergens op om voor te houden dat ingevolge de lobby van de farmaceutische industrie de politici niet anders konden dan ja zeggen tegen de vaccinatie.

Aan de vijf leden van de Hoge Gezondheidsraad die het expertsrapport aan de vergadering voorlegden, werd zoals gebruikelijk gevraagd een ‘verklaring van belangenconflict’ te ondertekenen. Immers, men moest bij de echte experts terecht. Het verraste dan ook niemand dat experts opgaven dat zij bij het wetenschappelijke onderzoek betrokken waren geweest: dat bevestigde juist hun expertise. Uw artikel bezwaddert de wetenschappelijke integriteit van deze professoren door hen ervan te verdenken niet meer in staat te zijn om wetenschappelijk en professioneel correct en ethisch te handelen eens hun lab een onderzoeksopdracht had aanvaard.

Prof. dr. Leo Neels, algemeen directeur Pharma.be

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content