Koen Meulenaere
Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Hij verkoopt zwarte vis! Den Baard! Of beter gezegd: hij verkoopt vis in het zwart. Het heeft in Knack gestaan, er is dus geen reden meer om eraan te twijfelen. Zeilt met zijn tweemaster de Noordzee op, vangt daar veel meer dan door Europa is toegelaten, en geeft bij zijn terugkeer in de haven de helft van zijn vangst aan als komende van een bedrijf uit Ierland. En dat is vice-premier. Dat zou moeten waken over een correcte inning en besteding van het belastinggeld.

Ging Brussel-Halle-Vilvoorde eens oplossen. Hij en Didier Reynders. Want hij was professor Constitutioneel Recht. Weliswaar aan de universiteit van Gent, maar kom. Een maand of drie hebben ze geprutst en verprutst, maar zelfs de kleinste stap vooruit is niet gezet. Zelden hebben de Vlamingen een beschamender politieke nederlaag geleden.

Zijn begrotingscontrole was sluitend, althans uitgaande van een economische groei van 2,2 %. Twee dagen later al bleek uit de rekeningen dat het eerste kwartaal 0 % groei had gegeven, en dat we blij zullen mogen zijn als we over het hele jaar aan 1,8 % raken. Denkt u nu dat er iemand zegt: ‘Beste vriend, je hebt ons vlakaf belogen, maak dat je wegkomt.’ Welnee. Dat doet gewoon verder.

Wat zou je anders verwachten van iemand die verantwoordelijk is voor het fameuze hotelakkoord? Zullen we dat nog eens oprakelen? Voor het plezier? Den Baard, kapitein Haek van de spoorwegen, het Joenk, Luc Coene, en de door niemand gemandateerde moeial Patrick De Maeseneire, toen sponsor van basketclub Oostende, zouden in het Astoriahotel in Brussel een keer snel en efficiënt Sabena redden zie. Uit de weg, ze hadden daar geen pottenkijkers bij nodig. Vooral de verantwoordelijke minister Rik Daems, en Sabenavoorzitter Fred Chaffart niet. Zij vijven zouden Swissairbaas Mario Corti eens vakkundig in de zak zetten.

Ja wat. Meer dan 54 miljard frank hebben ze daar door pure onkunde weggegooid. Voor dat bedrag mocht Swissair eerder aangegane engagementen laten vallen, als het in ruil een schijntje ervan cash zou neertellen. En dan hadden de vijf bollebozen nog vergeten om daarvoor een bankwaarborg te eisen. Dat overkomt de domste frituuruitbater niet. Swissair gaf natuurlijk geen frank, en Sabena was failliet.

Zoiets overleeft geen enkele minister, in geen enkel land ter wereld, laat staan in een democratie. Maar gelukkig is onder Verhofstadt de democratie in België afgeschaft. Het nut van het geld verslindende parlement is stilaan nihil. Het zit vol met lakeien die schatplichtig zijn aan hun partijtop, en het is er in zes jaar tijd niet één keer in geslaagd om de regering in moeilijkheden te brengen. Ook niet als die door hoogmoed 54 miljard van onze zuurverdiende centen vergooit, en duizenden mensen in de werkloosheid stort.

En dan nu het basketbal. Alweer geen enkele trofee. Erger: NIET EUROPEES! Voor de eerste keer in de geschiedenis van de club. Ondanks een budget van drie miljoen euro, afgeperst van ieder bedrijf dat in Oostende zaken wil doen, en ondanks het tijdens het seizoen bijkopen van een volledig nieuwe ploeg, slaagde den Baard er nóg niet in om bij de eerste drie te eindigen.

Vorig jaar was het al op het randje, en kon Oostende enkel Europees spelen omdat Pepinster gedeklasseerd werd, en Bergen vrijwillig aan de play-offs verzaakte. Dat ‘vrijwillig’ was na een kort onderhoud tussen den Baard en Elio Di Rupo. ”k Zal eens iets over uw privé-leven naar De Standaard lekken’, moet een woedende Baard gesist hebben. Een uur later trok Mons zich terug.

Dit seizoen was het niet beter. Met de hakken over de sloot in de play-offs, en daar onmiddellijk weer uit gekegeld door Charleroi, dat hen eerder ook al uit de beker had gewipt. Zeventien competitiematchen verloren. Zeventien! Op een totaal van achtendertig, dat is bijna één op twee. Nooit vertoond aan de kust. Zeven keer tegen Charleroi, zes keer verloren! Het is nu drie jaar dat den Baard het helemaal alleen voor het zeggen heeft, en drie jaar heeft de onder Rudolf Vanmoerkerke zo trotse club geen platte prijs behaald.

En dat koopt maar en dat koopt maar, en nooit wil dat luisteren naar mensen die er wél iets van kennen. Vier coaches heeft hij al afgedankt. Eind april werd zelfs Matteo Boniciolli buiten de deur gezet, de Italiaan die hij vorig jaar op eigen houtje had aangetrokken, nadat hij de Belgische nummer één Eddy Casteels eruit had gegooid. De belangrijkste adelbrief van Boniciolli was een jeugdkamp in Treviso, waaraan de zoon van den Baard had deelgenomen. Dat hij met die aanstelling een zoveelste flater had begaan, is in dit blad al na drie weken geschreven. De echte kenners in de Mister V Arena hadden zo lang niet nodig.

Wenst u een coach aan te trekken die niet eens zijn ploeg tegen een zoneverdediging kan doen spelen? Eén adres: den Baard. Wenst gij een kreupele Amerikaan? Wederom: zich wenden tot het kabinet Begroting. Dat ex-NBA-toprookie Vincent Yarbrough niet zonder reden al na een half seizoen werd weggestuurd door de Denver Nuggets, is op alweer deze bladzijde tijdig aangestipt. Maar ook dat wist den Baard weer beter. Enfin, conclusie: derde jaar op rij niets. Dat die vent dat zelf niet inziet, daar kan een mens met zijn verstand toch niet bij?

Om af te ronden nog een kleine quizvraag: wie is kampioen in het volleybal? Jaja, zeker: Knack Roeselare! En wie heeft de beker gewonnen in het volleybal? Denk, denk, denk, welja: datzelfde Knack Roeselare. Waar de sportieve lijnen worden uitgezet door onze chef-Wetstraat, in zijn tijd zelf een vermaard volleybalspeler. Sterkste punt: de receptie. Nu nog.

Koen Meulenaere

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content