‘Is de melk zuur…?’, vraagt hij, als we op een aanvaardbare woensdagochtend in een beker koffie morrelen. Herman Selleslags was onder meer fotograaf voor Humo. Hij fotografeerde wereldsterren in spe, bronzen voetbalgoden en verlopen politici. De wereld, kortom. En soms ook zijn stad.
‘Mijn relatie tot Antwerpen? Die is nogal moeilijk, zoals Antwerpen ook een moeilijke stad is. Aan de ene kant zou ik nergens anders willen wonen. Aan de andere kant…’
Hij pauzeert even en zegt dan: ‘Wat ik denk over Antwerpen, zit eigenlijk in mijn foto’s.’ En hij wijst naar vijf dozen vol Antwerpen-foto’s. ‘Kom, we gaan kijken.’
In Selleslags’ archief loeren is ronduit fascinerend: het ene na het andere beeld blijft op je netvlies gebrand. Het is loeren naar beelden, naar een leven dat je zelf had willen meemaken.
Drie uur later vraagt hij plots: ‘Heb je een antwoord gekregen op je vraag?’
INFO : Reacties: mail naar hermanselleslags@hotmail.com
MISS PICCOLO, SPORTPALEIS, 1956
‘Het moet een van de eerste missverkiezingen geweest zijn in Antwerpen. Piccolo was een soort van ciné revue: een blad met getekende grappen en pin-ups. Het werd uitgegeven door Sparta, van de Van Thillo’s. De oude man is de portier van het Sportpaleis.’
RIK COPPENS, kiel 1971
‘Ik heb Rik voor het eerst gefotografeerd toen ik nog voor Het Laatste Nieuws werkte. Hij zag die foto en zei: ôGaai wordt ne goeie.” Deze foto is 25 jaar later genomen- hij was toen al trainer bij Beerschot. Ik ging hem voor Humo interviewen samen met Herman De Coninck en Piet Piryns. “Ik ken hem”, zei ik hen. Bon, we kwamen op de training en Rik groette Piet en Herman heel vriendelijk. Tegen mij: geen woord. Hij negeerde mij compleet. Na de training moest hij nog douchen. Plots komt hij uit de douchecel en roept: ôAai, Selleslags, geft maaine handdoek is.” (lacht) Later ben ik hem nog eens tegengekomen op de roltrap van de Voetgangerstunnel. Ik had mijn koersfiets bij. Hij bekijkt mij en die fiets meewarig en zegt tegen zijn vrouw: ôJoa, ge moet iet doen, hè.” (lacht) Antwerpser dan Coppens kun je gewoon niet zijn.’
SINKSENFOOR, EIND JAREN VIJFTIG
‘De nozems op de Sinksenfoor. Let op die ogen. Cool is geen uitvinding van vandaag, hè. De Sinksenfoor stond toen nog op de Italiëlei.’
PELIKAANSTRAAT, 1985
‘Een jongen die ik op een avond aan het Centraal Station zag. Waarschijnlijk voor de eerste keer zat.’
VOLKSSPELEN OP SINT-ANDRIES, 1975
‘Ik hoor mensen weleens zeggen dat Antwerpen vroeger meer leefde. Geloof het niet! Nu, met al die evenementen, krijg je de kans niet meer om je te vervelen. In de jaren zestig en zeventig moest je zelf iets in elkaar steken.’
STADSPARK, 1968
‘Die foto dateert uit de tijd dat ik met mijn kind in het Stadspark ging wandelen. Plots zag ik iemand tegen het standbeeld plassen. Een joods jongetje stond ernaar te kijken en wist natuurlijk niet wat hij zag. En hij doet juist hetzelfde. Een paar jaar geleden kreeg ik telefoon van een man. Hij was nu 35 en vroeg of hij die foto niet kon krijgen. Onvoorstelbaar. (lacht) Ik heb de joodse gemeenschap in Antwerpen vaak gefotografeerd, ja. In de jaren zestig dacht ik: godsdienst is dood. Ik moet daar nog vlug foto’s van nemen. Ja, ik heb mij behoorlijk vergist.’ (lacht)
BOB COOLS, 2003
‘Ik heb jarenlang 1-meistoeten gefotografeerd. En plots zag ik Cools staan: helemaal geïsoleerd. Het is een heel symbolisch beeld: iedereen heeft ‘m laten vallen, hè.’
JAZZ MIDDELHEIM, 1978
‘Romantiek uit de tijd dat het plastic flesje nog niet bestond.’
HAVEN, 1975
‘Deze foto is genomen tijdens een staking van de dokwerkers. Hoe gaat dat? Aan het piket staan is behoorlijk saai, hè. Die mannen drinken wat en dan…’
CENTRAAL STATION, 1996
‘De voedselbedelingen aan het station. Daar stond ik van te kijken: dat zoiets nog bestaat in deze stad. En dat zijn dus allemaal Vlamingen, geen buitenlanders uit Marokko.’
Stijn Tormans
